Teenwolf ; The sister

hoofdstuk 18

Al vroeg stonden Scott en ik bij het bos.

"Wijs de weg" Grinnikte Scott terwijl hij met zijn arm gebaarde dat ik voor moest gaan. wat een gentleman ook.
Ik leidde ons naar de boom en Scott zijn mond viel open.

"Hij is zo groot" Had hij stom verbaasd gezegd.
" Dat zei ik toch" Lachte ik.
" Oke, laten we dan de visioenen weer proberen op te roepen" Had Scott geopperd. Het leek me een goed idee en gaf Scott een knik. Ik zette een stap dichter bij de Boom en stak mijn hand er langzaam naar uit. Twijfelend draaide ik me even om en zag dat Scott een bemoedigend knikje gaf. Om niet weer te twijfelen sloot ik mijn ogen en zette mijn hand met een snelle beweging tegen de boom. je kan je afvragen waar ben je bang voor? het doet geen pijn en het zou eigenlijk alleen maar helpen om de balans terug te halen, maar ik was bang Theo te zien. Alhoewel ik zeker was dat hij niet het master-mind is, hij heeft er wel wat mee te maken en dit maakte me bang. Scott wist het niet. hoe vertel je dat zijn vriend, die hij pas weer net vertrouwd door gebeurtenissen die ik nog steeds niet weet, waarschijnlijk mede de balans verstoord. Ik hield mezelf voor dat het voor Scott zijn best wil was, maar ik wist dat het eigenlijk mijn egoïsme was.
Nadat ik mijn hand op de boom had gelegd verdween ik bijna meteen in een nieuwe visioen.

-------------------

" We moeten het versieren" weer dezelfde stem klonk als bij mijn vorige visioen en weer kon ik de stem niet plaatsen.
" Ik heb genoeg slingers in mijn auto voor 5 feesten door jou, het komt wel goed" en ook klonk weer Theo zijn stem.

Ik bevond me in het bos, een eindje verder dan waar ik me echt bevond, of bevond ik me nu hier echt? ik had nog geen ervaring met deze visioenen en wist dus ook niet of ik er echt was, of het echt nu gebeurde en of ze mij konden zien. ik probeerde dus ook geen risico te lopen en sloop voorzichtig op het geluid af. ik bleef achter elke boom even steken om er zeker van te zijn dat niemand me zag. uiteindelijk kwam ik aan bij een afgebrand huis. Je kon nog net de omlijning van het huis zien dat mij fascineerde. ik was zeker dat het huis toen hij nog heel was prachtig geweest was. Theo liep van de auto naar het huis met een doos in zijn handen. ik volgde al zijn bewegingen. Hij gaf de doos aan THOMAS? was mijn mysterieuze stem thomas? ik voelde lichtte teleurstelling omdat ik oprecht dacht dat ik erachter zou komen wie de 'dader' was. Thomas opende de doos en haalde er versieringen uit. de jongens hadden muziek aan en begonnen het huis te versieren.

" Ze zal het prachtig vinden" Had Theo beweerd nadat het hele huis onder de versiering zat. je zou bijna niet meer zien dat het eigenlijk afgebrand was. een nieuwe auto stopte, ik herkende de auto. het was de blauwe jeep van Stiles. wat deden ze hier toch allemaal? en waarom waren Scott en ik niet uitgenodigd? Stiles en Malia stapte uit.

"Ziet er mooi uit Jongens !" Had Malia verbaasd geroepen.
" Ja prachtig, om het nog mooier te maken heb ik de muziek installatie mee genomen" Stiles liep terug naar zijn auto en haalde daar twee grote boxen uit en een dj tafel, hoe het in zijn auto paste? geen idee ! maar het was Stiles en hij zou alles in zijn auto krijgen, hij zou alles doen om te bewijzen dat zijn auto de beste was en dus moest blijven, wat trouwens te betwijfelen viel want om de meter viel de motor uit.

"Avelin zou het prachtig vinden" Hoorde ik Malia zeggen. meteen gleedde mijn ogen van Stiles naar malia die nu in het 'Huis' stond.
Ik moest het mooi vinden? ik stond totaal in schok achter de boom verscholen en ik kwam er bijna direct achter dat emoties de visioen verstoren en kwam ook bijna terug bij de boom. Ik draaide me om naar Scott die afwachtend naar me keek in de hoop dat ik het raadsel had opgelost en ik werkelijkheid was ik achter een surprise party gekomen, voor mij.

"En? wat zag je" Hij keek me hoopvol aan.
" Niks bijzonders" Had ik koeltjes geantwoord. moest ik verklappen dat ik wist van de verassing? Scott zou vast teleurgesteld zijn en hun harde werk zou voor niks zijn geweest.
" Kom op Ave, je was lang weg natuurlijk zag je iets" Dramde Scott door. ik had al door dat hij niet zou stoppen met vragen stellen als ik hem geen antwoorden gaf en besloot dan ook het te vertellen.
" Ik zag Thomas en Theo" Begon ik rustig. Scott keek bedenkelijk.
" Ik zag de verassing" Had ik hem daarna duidelijk gemaakt. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde meteen naar telleurstelling en schok.
" Sorry" zei ik beschaamd. mijn wangen kleurde licht roze en ik keek naar mijn voeten, niet klaar voor meer teleurstelling in Scott zijn ogen.
"Het geeft niet, als je maar verast reageert op het feest" Zei hij troostend. hij had zijn handen op mijn schouders gelegd en probeerde me zo te troostte.  het schuldgevoel ging ook een beetje weg maar ik wist dat ik totaal niet kon acteren en dat de verbaasdheid er heel nep uit zou zien.