Teenwolf ; The sister

Hoofdstuk 8

Als een zombie liep ik door de school, nog steeds in schok van Rani&Bills verhaal. Op de een of andere manier geloofde ik het niet. Het was te sprookjesachtig, net een film. Wie zijn leven is nou een film? Iedereen hoopt het, iedereen wil die film romantic en de film avonturen alleen in films loopt het altijd goed af. In het echte leven? In het echte leven kan je echt dood gaan. En nee ! In het echte leven bestaan geen drankje of stenen of magie dat je tot leven weken. Je bent gewoon weg, raar is de dood. Wat is het eigenlijk ?

Voordat ik filosofies kon doen werd ik abrupt uit mijn gedachte geschudt door een hand op mijn schouder. Ik draaide me om om te zien wie het was.

" hey kier" ik gaf een neppe glimlach, nog niet helemaal in de mood.
" ik hoorde dat je het weet, wil je er over praten?" Fijn, bij mij duurt het 16 jaar voor ze het me vertellen maar Kira? Nee die vertellen ze het meteen. Een steek van jaloezie schiet door mijn lichaam, het kost me veel moeite die wegteduwen.
" nee dankje, ik wil het nog even laten bezinken"
" ooww, ga je nog met Scott afspreken?"
Was Kira nu ook jaloers? Ik lachte in mijn hoofd maar deed er alles aan het niet te laten merken.
" nee, ik vraag hem een andere keer wel mijn vragen en jou ook. Ik heb nu nog niet zo'n zin" het was eigenlijk niet waar, ik wou wel alles weten. Maar ik wou opzoek naar mijn tweeling waardoor ik wist dat ik geen tijd had voor vriendenzaken. Dit was keiharde business.

De rest van de dag ontliep ik ze. Behalve Hayden dan, maar zij was me beste vriendin ik zou geen dag zonder haar kunnen. Bovendien zaten we in dezelfde klas met bijna alles dus als ik het wou...

De dag ging aardig snel. Meteen na school ging ik naar huis. Op het internet vond ik veel dingen over weerwolven en na heel goed zoeken kwam ik uit bij de legende die Rani&Bill me vanmorgen hadden vertelt.

De vader weet van ons, hij heeft ons uit elkaar gehaald volgens de legende, het moest.
De vader, mijn biologische papa, stamt af van de wakkabroeders. Wat een samenleving moest zijn waarbij de eerste wolven onstonden. Het gen van de wolven sloeg bij de families een generatie over en tweelingen waren onmogelijk te krijgen. Toen zijn vrouw zwanger bleek te zijn van een tweeling bleek dit een eeuwen ouden legende te zijn waarop stond dat voor de veiligheid de kinderen gescheiden moesten worden. Natuurlijk deed hij dit.

Meer informatie staat er niet op de site en ik betwijfel zijn betrouwbaarheid. Maar misschien moet ik op zoek naar mijn vader? Hij moet de gene zijn geweest die me ter adoptie afstond, volgens de legende dan.

Rani&Bill waren nog aan het werk, het perfecte moment om mijn adoptiepapieren te zoeken. Hierop staat de naam van een van mijn ouders of als ze anoniem willen blijven het nummer van het adoptiecentrum. Die kan je bellen in nood, als je een niet nodig heb bijvoorbeeld dan nemen zij contact met je ouders. Dit was bij mij miet het geval maar de leugen zou er mee door kunnen.

Na lang zoeken en meerdere ik-word-betrapt paniekmomenten had ik eindelijk mijn adoptie papieren gevonden. Zoals verwacht stond er anoniem. Ik rolde met mijn ogen ' het gaat ook nooit makkelijk'

Ik toetsten het nummer in van het adoptiecentrum.

" Met Adoptie centrum de zonneregen, hoe kan ik u van dienst zijn?" Klonk een zachte, lieve stem door de speaker van de telefoon.
" Goedendag mevrouw, mijn naam is Avelin, ik ben op zoek naar mijn Biologische ouders. Het is een noodgval" ik wou zo volwassen mogelijk klinken en ik denk dat ik het best goed deed.
" en uw ouders houden zich anoniem" de vrouw klonk minder lief en meer achterdochtig nu. Het beviel me niet.
" dat klopt maar ziet u ik heb wat gezondheids problemen, het ziekenhuis weet dit niet te plaatsen en denkt dat het erfelijk is. Ik hoef alleen de namen te weten het ziekenhuis zoekt hun dossier dan op"
Ik hoor de vrouw eennadenked geluid maken. Ik bidde dat het luktte, anders lag het niet aan de leugen die was waterdicht! Maar alles heeft tegenwoordig zo veel regels.
" we hebben alleen een achternaam geregistreerd staan : McCall. Kunt u hier iets mee? "
" hartelijk bedankt, daag" meteen hing ik op.
McCall? Ik ken die naam.
Ik ging terug naar mijn laptop en klikte facebook open. Iedereen zit tegenwoordig op facebook mijn bio ouders moeten dus te vinden zijn. Ik logte in en drukte op het zoekbalkje.

" McCall " enter.
Ik ben vrienden met een McCall... Scott.
Zou hij? Neee ! Of? Toch? Zal ik het met Rani&Bill bespreken of?
Ik was radeloos. Hoe kon dit? Ik wilde het perse weten was vastberaden en nu heb ik een ' verdachte' en dan weet ik niks te doen? Hoe kan dit?

Ik liep weg van mijn laptop om me te kalmeren met thee en ijs. Niet de beste combi maar wel de beste kalmeerings middelen. Geloof me, het werkt.

Ik had een nieuw plan nodig en snel.

*Pling*
Ik keek op om een berichtje te zien op mijn mobiel.

Theo: ik sta voor je deur x

Net waar ik geen zin in heb. De deurbel galmt door het huis. Hij is er echt. Op een slakkentempo loop ik naar de deur. Daar staat hij. Met zijn hand leunend tegen de muur, als een echte badboy. Ik geef toe hij zag er sexy uit. Zin haar zat warig. Hij had een blauwe jeans aan met een wit shirt waarin je zijn spieren goed kon zien met een zwarte jack erover. Hij had style. Vooral de adidas superstar maakte zijn look compleet. Ik staarde hem een tijdje aan, hij had het door want hij begon te grinniken.

" hoii ave"
" h-heey" stotterde ik. Nog steeds in de ban van zijn schoonheid, wauw.
" kan ik binnekomen?" Hij vroeg het kalm en flirty, hij deed het express.
Ik knikte en deed een stap achteruit zodat hij erlangs kon.

" ik verveelde me, zullen we film kijken?" Hij draaide zich om naar mij en keek me smekend aan. Het was geen slecht idee, het zou me afleidde en ik hoefde niet met hem te praten over de nacht in het bos.

Waar ik hem trouwens nog wel dingen over ging vragen.

We gingen evil death kijken op zijn verzoek en smeken. De film was dooooodeng ik zat bijna in hem, waar hij goed gebruik van maakte, de smiegt.
Hij zoende me, liefdevol en vol verlangen. Hij zoende goed, heel goed