Teenwolf ; The sister

27

Na mijn terug komst van de goden wereld was ik veel op mijn kamer. ik dacht na. De andere gingen dingen vermoeden. ik was een meisje die graag series en films keek, maar het moment dat vrienden iets leuks gingen doen, ging ik altijd mee. nu niet meer. ik kon niet goed dealen met mijn toekomstige dood en ik kon het al helemaal niet vertellen.

het was dan ook niet vreemd dat ze gingen vermoeden dat er wat was als ze helemaal niks wisten, maar wat moet ik zeggen? over een paar dagen, weken, maanden ben ik er niet meer?

ik had veel nagedacht over een andere oplossing en om eerlijk te zijn had ik er één gevonden. maar ik was Scott niet, ik had niet de plannen die werkte.

ik voelde me down en op zo'n moment had ik me beste vriendin nodig.
ik hoorde de telefoon overgaan en het duurde niet lang voor ze opnam.

" Omg Avelin, je leeft nog ! waarom reageer je niet op me sms'jes ? " riep Hayden vanaf de andere kant van de lijn.
"Soryy Hayden, ik voelde me even down.... heb je zin om iets te doen voor afleiding?"
" Ga je me vertellen wat er aan de hand is? "
" Hay... dat kan ik niet..." Het bleef even still.
"Okee prima, ze zegt het maar als je er klaar voor bent, ik sta voor je deur we gaan naar het strand" Een glimlach verscheen op mijn gezicht, hierom hield ik zo veel van haar.
" Geef me één minuut ! " en toen hing ik op.

ik pakte alles wat je nodig kon hebben op het strand en rende toen naar beneden.
"Ik ga naar het strand met Hayden" zei ik tegen Rani en Bill.
"Eindelijk lieverd" Bill gaf me een kus op mijn voorhoofd.
" 22;00 thuis ! " Riep Rani me nog na voor ik de deur uit was.

"Jaaa mam ! "

Hayden haar auto stond al voor de deur en ik klom er meteen in.
" heyy girll!" Zei ik enthousiast.
" whats up! Lange tijd niet gesproken". Ik hoorde een lichte spot in haar stem. Ik wist dat ik er ooit over zou moeten praten... het punt is, okal had ik één slecht plan dat ik misschien kon overleven. Ik wist dat mijn lot was om dood te gaan. Ik was een deel van selene haar ziel... een ziel hoort bij een te zijn. De enige reden dat hij dat nu niet is, is omdat germanos er is...
" ikke, weet wat ik moet doen" zei ik plots.
" oke meid? En wat is dat?" Vroeg hayden bijna automatisch.
" ik moet trainen, ik moet germanos aanvallen. Er is geen andere weg"
" je doet net alsof je het alleen moet doen, we zijn een roedel. Vergeet dat niet! We doen alles samen"
Ik gaf een knik en een glimlach alsof ik begreep wat ze bedoelde en het er mee eens was. Het punt was alleen, zij wist niet wat ik bedoelde.
Maar het was beter zo.

De strand dag was super! Het was ons twee, en veel gepraat.

" mamm ben thuis!"
Er was geen gehoor, er was altijd gehoor! De stilte maakte me bezorgd.
Zachtjes liep ik naar het keukeneiland, ik pakte een mes uit het messenzet voor de zelerheid. Deze stilte beviel me niet. Rani en bill gaan nooit weg zonder wat te zeggen, en als ze thuis zijn staat er standaard muziek op. Dit was verdacht. Als een echte ninja bewoog ik langzaam langs de muur. Mes in de aandacht al was het nodig.

Beneden brande al het licht, boven was alles donker, maar er was niemand te bekennen. Niet wetende wqt te doen keerde ik terug naar de keuken.

Noodgevalletje, zijn maandag terug.

Hoe kon ik dit briefje nu pas zien? Hoezo noodgeval? Wat is dit?

Verward ging ik naar boven en dook ik me bed in. Morgen bel ik scott wel om te trainen.

En zo ging het, ik trainde, elk weekend, elke dag voor en na school. Me kont zag er strak uit, het mag gezegt worden. Eindelijk was ik even sterk als de rest en eindelijk was de vergadering daar.

" we moeten nachts aanvallen, wij kunnen goed zien in het donker, zo hebben we een voorsprong" beargumenteerde malia.
" wil je aljeblieft voor je zelf spreken? Verder dan een honkbal knuppel, heb ik geen speciale skills" ging stiles er tegen in.
" wat dan van schemering? Niet licht niet donker?" Opperde lydia.
" schemering klinkt goed!" Concludeerde scott.
" ik denk dat in tweeen splitsen een goed idee is" stelde liam voor.
" nee, ik zeg we gaan allemaal in groepjes van twee. We weten niet waar hij is, we moeten zo snel mogelijk zoeken. Dan houden we contact via walkie talkies en als een groepje hem vind, komt de rest en dwingen we hem naar onze val waar we hem verslaan" ik stelde me plan zo aggressief voor dat de rest geschrokken keek. Er heerste een moment van stilte.
" euhmm" schrapte scott zn keel. " wat voor val?"
" maakt niet uit, een rots wand waardoor hij niet weg kan is al genoeg" het maakte me ook niet uit, als ik hem maar kon bijten.

————-

" WE HEBBEN HEM HIERO, KOM NAAR HOEK 5" schreeuwde liam over de walkie talkie.
Scott en ik verroerde ons geen moment. Renend kwamen we aan in hoek 5, we zagen de rest ook aan komen rennen. Germanos was omsingeld. Langzaam liepen we allemaal richting hem. De groepjes achter hem keerde meer naar zijn zij. We duwde hem naar de grot waar malia zo lang verbleef, daar was een rotswand, en dat was het beste plan.

" hoe was je gesprek met selene?" Vroeg germanos met een gemene grijns om zijn mond. Hij wist van mijn dood, hij dacht dat ik het niet zou kunnen... het was waarschijnlijk dan ook waar. " bemoei je er niet mee!" Was mijn ooh zo goeie comeback.
" laat hem niet in je hoofd komen!" Waarschuwde scott.
Ik gaf een knik, germanos merkte dit, zonder enige moeite zocht hij zijn volgende slachtoffer uit.
" ga je haar missen?" Deze keerde hij naar kira.
" wie?" Vroeg ze ontwetend.
Germanos lachte, het was een zware lach.
" je hebt het niet vertelt" hij keek weer mijn kant op " daarom werken ze mee aan dit plan"
Paniek kwam in me op, hij kon het niet zeggen! Niet nu, niet nu ik eindelijk zeker was dat ik dit moest doen, niet nu ik nkg gestopt kon worden.
Germanos rug raakte de muur.
" wat weten we niet!" Schreeuwde hayden. Ik zag paniek in haar ogen, ze moest wel weten dat het iets groots was... ze bleef me al dagen vragen of er wat aan de hand was... ze wist het...

" We hebben hier geen tijd voor! We moeten het plan afmaken!" Schreeuwde liam. Hij wilde zo graag een goeie beta zijn, op dit moment was hij alleen een goeie hulp voor mij.
" jaa, doe je plan, aveline. De kans dat het lukt is klein... zovele hebben het geprobeerd. Niemand hweft het overleeft" hij keek vals, hij wist dat hij me nu verklapte.
Weer klonk zijn diepe lach, het was een grote lach, zijn hoofd was naar boven getild, hij lachte naar de lucht.

DIT WAS MIJN KANS

Ik rende, nam een grote sprong.
"AVELINE, NEEEEE" ik hoorde een schreeuw achter me, niet zeker van wie. Ik stopte niet. Ik ging door alsof een on bewuste drang in me, het niet meer toeliet om te stoppen.

Ik greep me met mn handen vast op zijn ene schouder en zonder enige seconde ertussen, beet ik hem.

De lach stopte, er was een doodsestilte. We vielen samen neer op de grond.
" nee..." was een zachte uithaal naast me.
Langzaam keek ik om me heen, ik zag de angst op iedereen zn gezicht, en ik zag theo... theo.

Het werd allemaal wazig, ik keek naar me handen... ze verdwenen.... ik, ik verdween.

—————!

Het spijt me zo erg!!!! Ik heb zo lang niet gepost!

Er gaan nieuwe verhalen aankomen, het worden fantasie verhalen, en nee. Niet meer over teenwolf.

Ik hou van teenwolf! En je kan altijd in de reacties er met me over praten!!!!! ( doe t !)

Maar netzoals de serie, gaat mijn fanfictie tijd van teenwolf er mee stoppen.

DIT IS BTW NIET HET EINDE VAN DIT BOEK, ER KOMEN NOG HOOFDSTUKKEN AAN!!!