Teenwolf ; The sister

Hoofdstuk 11

Ik werd wakker met een tevreden gevoel. Voor het eerst in mijn leven wist ik dingen. Was niet alles geheimzinnig. Rani en Bill leken het ook te voelen. Het was minder awkward tijdens het ontbijt. We praatte ook meer.

" Wil je na school mee naar Oma?" Rani onderbrak me uit mijn gedachten. We zaten allemaal te ontbijten. Bill las de krant en Rani was een beetje aan het schoonmaken en eten tegelijk, ze deed altijd meerdere dingen tegelijk.

" Ja leuk, ik heb oma al een tijdje niet gezien"
Sinds opa was overleden is oma gaan reizen. Ze is dan wel 80 maar ze heeft de engergie van een 20 jarige. Misschien is oma ook een vos? Zouden vossen lager leven? Zou opa het weten?

Het begon een gewoonte te worden om overal vragen bij te hebben. Het was zeer vermoeiend maar er was dan ook nog zo veel dat ik niet wist.

" Oma zit op een uurtje rijden afstans, dus na school meteen naar huis"
" Is goed, Bill ga jij ook mee?" Hij keek verbaast op van zijn krant.
" Sorry?" Ik gaf hem een glimlach
" of je mee gaat Bill"
" Nee ik ben een weekendje weg voor werk" nu was het mijn beurt om verbaast te kijken.
" wist je dat niet? Het hangt als gewoon ook op de koelkast lieverd" vertelde Rani
" Ohh" ik nam snel mijn laatste hap " ik ga me klaar maken voor school"

Ik koos een zwarte broek met een wit hempje met de tekst " Keep rolling your eyes. You might find a bran back there " en een licht blauw spijker blousje erover heen. En koos voor rode vans om toch nog een beetje kleur te hebben in mijn outfit.
Ik deed een beetje make-up op om het nog wel zo natuurlijk mogelijk eruit te laten zien. Waarschijnlijk was het ook weinig omdat ik totaal niet kon make-uppen en anders zou ik het sowieso verpesten.

Eenmaal klaar rende ik naar beneden.
Ik gaf Bill een kus en wenste hem veel plezier en tegen Rani zei ik dat ik zou opschieten.

" Avee !! "
" Hayden!"
We liepen snel naar elkaar toe en ga en elkaar een knuffel.
Samen liepen we naar onze kluisjes die gelukkig in de zelfde rij zaten.
" Ik hoorde van jou en Theo" ik keek naar haar via mijn ooghoek.
" het is niks"
" dus je vind hem niet leuk?" Vroeg ze door.
" Jawel, hij is eeg lief en knap en alles maar ik weet het niet... Ik denk gewoon niet dat het wat word" mijn wangen werden een tintje roder. Hayden was dan wel mijn beste vriendin ik haatte het om over mijn gevoel te praten.
" Je moet opassen Ave, ik zeg het niet graag maar ik meen het. Oppassen" ze keek me doordringend aan je zag dat ze het heel serieus meende.

" Heey meiden waar hadden jullie het over?" Beide schrokken we van zijn stem achter ons.
" Over jou" antwoorde ik eerlijk wat voor hem onverwachts kwam.
" Alleen maar goed hoop ik"
" Oow Theo is er dan ook slecht ?" Zei ik op een heel sarcastische baby toon.
Hayden rolde haar ogen en Theo lachte om me. Door Hayden was ik toch wel bang geworden en ik had op dit moment ook echt het gevoel dat ik weg moest komen. Of dat echt kwam door Hayden of omdat hij zo dichtbij me stond dat ik tegen de kluisjes aan gedrukt werd en zijn heette adem op mijn wang voelde, wie zal het zeggen?

De Bel ging en het voelde als een redder. Hayden en ik lieten Theo snel achter.
" Kom na school naar me kluis" had hij ons nog na geroepen.

Hayden en ik zaten de rest van de dag bij elkaar met skms liam en mason bij ons. Hayden en liam waren het schattigste koppel ooit. Liam is altijd zo bezorgd en beschermend over haar. Hayden had me vluchtig iets verteld over bijna doodgaan en dat liam angstig maakte dat het nog eens gebeurde. Dit had ik gekoppeld aan Kira haar verhaal over the dread doctors en dat hun bij ' een vriendin' iets hebben gedaan waar ze niet uit kwamen, een soort experiement. Dat dit haar dood was geworden maar ze op neg zo'n spontane wijzen als dag het was gebeurd weer geterug was gekomen. Ik heb het Hayden alleen nooit durven vragen.

Eindelijk was het pauze en kon ik mijn blue berry muffin opeten.
" Twinniieee" riep Scott. Ik begon meteen te lachen.
" ik heb het kunnen verwerken en zelfs onderzoek kunnen doen" ging Scott verder. Ik keek hem vragend aan.
" ik ben opzoek gegaan naar mijn geboorteakte maar het enige wat ik vond is adoptie papier " hij gaf me een kopietje.

Adoptie formulier.
Naam: Avelin mae McCall
Geboortedatum: 12 mei 1997
Biologische moeder: Melissa McCall
Adoptie soort: Gesloten

Zo stonden er nog meer dingen op het papiertje.
" Scott we zijn echt familie" ik zei het met een glimlach en een blij gezicht maar ik was in tweestrijd.
Wat betekende dig voor mijn leven? Zou ik Melissa ooit ontmoegen? Of moest alle geheim blijven? Zou het hetzelfde blijven met Rani en Bill? En dan nog die legende? Moet ik met Scott vrede brengen? Voorwat??

" zou je ma willen ontmoeten?" Vroeg Scott een beetje onzeker.
Ik was eerlijk gezecht nieuwsgieriger naar mijn vader aangezien hij de legende moet kennen.

" ik denk alleen niet dat ik er klaar voor ben om haar echt als moeder te ontmoeten"

~ • ~

Hoe was jullie oud en nieuw?? En natuurlijk gelukkig nieuwjaar❤️
Reageer jullie nieuwjaars voornemens 😊