Teenwolf ; The sister

Hoofdstuk 17

Ik voelde de engergie steeds sterker door mijn lichaam vloeien. Ik stond nog steeds voor de boom. Ik liep er op af en stak mijn hand uit om hem aan te raken.
Een schok vloei door me heen en ik kwam in een visoen terecht.

---

" Doe het"
" ik kan het niet"

Ik bevond me in de school. Ik liep de gang door opzoek naar de stemmen. Ik wou de hoek om lopen maar net op tijd zag ik ze staan en besloot ze van een afstandje af te luisteren.

" Je verpest de miss voor haar"
Ik herkende de stem ergens van maar zijn gezicht kon ik net niet zien.
" Het is het waard, geloof me"
Ik begon te blozen en ik wist zeker dat theo grijnsde terwijl hij het zei.
" Hoelang zijn we al bezig met dit plan? Je gooit het weg" de 'onbekende' begon tegen Theo te schreeuwen en je voelde de spanning stijgen.

----

Ik opende mijn ogen en stond weer voor de boom. Ik wist niet precies wat dit was maar het bewees wel dat Theo niet het Master-mind is. Ik begon in mezelf te grinnikn. Ik wist het. Met nog kriebels in mijn buik liep ik terug. Mijn auto was hier niet wat betekende dat ik alles had gelopen. Hoelang was ik al weg van school?
Alles lag nog in school, mijn mobiel, tas, auto en de sleutels. Ik had geen andere keuze dan teruggaan en mijn boze leraren onderogen te komen. Tot mijn verbazing was de school dicht. Geen mobiel dus...

Fuck ook geen auto, dat betekent eerder opstaan. Ik sloeg mezelf voor me hoofd.
Zou ik deuren kunnen openen? Ik ging voor de schooldeur staan, zette me benen stevig neer en hield me hand voor de deur zoals je altijd in films ziet. Alleen in films zou de deur eruit gaan...

" Je kan de deur ook gewoon intrappen"
Ik draaide me om om Thomas te zien.
" Ik hoef niet meer problemen" ik boog me armen over elkaar.
" Gelukkig heeft deze held je tas meegenomen"
Mijn gezicht lichte op.
Hallo mobiel, sleutels en autooo.
" Thomas, dankje" zei ik, voor het eerst sinds ik hem zag, met een echte lach.
" je krijgt het niet voor niks" hij wees met zijn vinger naar zijn mond en mijn lach verdween meteen weer.
" Laatmaar hou me tas lekker" ik draaide me meteen om en liep weg.
" Mae, wacht toch! Het was een grapje" hij liep achter me aan en probeerde me in te halen. Ik draaide me weer terug naar hem toe.
" Tuurlijk Thomas, geef me tas maar gewoon en laat me met rust" ik keek hem boos aan. Hij mompelde iets dat ik niet kon verstaan en gaf me tas.
" Dankje" het klonk wat Bot maar wat had je gewilt?
" mae" hij hield me arm tegen toen ik weg wou lopen. Ik stopte en draaide me weer terug naar hem toe.
Hij krapte aan zijn nek en keek even naar zijn schoenen. Was hij verlegen?
" Het spijt me" hij blosste lichtjes wat hem erg schattig maakte.
Ik legte mijn hand op zijn arm en keek hem aan.
" Het is oke, bedankt voor me tas. Hopelijk de volgende keer als ik je zie ben je ook zo aardig"  hij lachte naar me en ik liep naar me auto.

Thuis belde ik Scott. Ik vertelde hem alles. Hij kon het niet geloven dat de boom weer was gegroeid. Hij wou morgen afspreken om een plan te bedenken en de legende na te gaan. Het is morgen vrijdag dus dat zou spijbelen betekennen. Al zou ik naar school gaan had ik al problemen omdat ik niet nableef dus een eetje meer kan er best bij. En ze zouden me eigenlijk dankbaar moegen zijn? Ik bedoel ik zal straks balans brengen wat betekent minder moorden hier wat er trouwens absurd veel zijn. Scott denkt dat het the dread docters zijn die de balans verstoren, hij zou het wel weten hij zit al veel langer in dit wereldje. Okal geloof ik het niet. Ik ken the dread docters niet en de stem in mijn visoen herkende ik wel. Of de visioen ging over wat anders of het waren the dread docters niet.
Dus hoe kom je erachter wie de balans verstoord. Ik had besloten met Scott naar de boom te gaan. Ik was vrij zeker dat hij meer antwoorden zou geven.

--------

Klein hoofdstuk sorry !

Thanks voor het lezen<3

Vote, comment, follow ❤️