Teenwolf ; The sister

4. Ongeloof

___ aller eerst wil even zeggen dat ik superblij ben met 12 readers ! i know het is niet veel maar als ik eerlijk ben had ik er misschien 3 verwacht... ik hoop dus echt dat jullie het een leuk boek vinden ! en even voor verduidelijking, Avelin ziet eruit als het meisje op de kaft van het boek. dit is lauren Tallichet, ik zou een foto toevoegen aan dit hoofdstuk als ik wist hoe dat werkte ':$
groetjes !
Amber. ----

Een luidde huil galmde door mijn oren. Uit bezorgdheid liep ik de badkamer uit opzoek naar Theo, ik wist dat ik er nog steeds uitzag als een monsters met mijn rode ogen, puntige tanden en een teveel aan haar op mijn gezicht maar het maakte niet uit. Deze brom hoorde ik altijd wanneer dit gebeurde met mijn gezicht en ik was dan ook elke keer weer bang dat er iets in het huis zou zijn. Erger nog: iemand aangevallen werd....

Vol ongeloof bekeek ik de kamer. correctie Lege kamer. De deur stond wagenwijd open en was niks te bekennen van Theo. Had ik het dan allemaal gedroomd? ik zat hier toch net met Theo?
Ik bleef een tijdje in het midden van de keuken staan, nog steeds verbaasd dat Theo zomaar weg ging maar meer bang. Wat als hij is meegenomen? wat doe ik dan? niemand die mij gelooft als ik vertel dat mijn ogen opeens rood werden en veranderde in een 'monster' en toen Theo weg was? ik zou meteen in het gekkenhuis belanden. Misschien hoorde ik daar wel thuis? Misschien verbeelde ik me wel alles? was er geen Theo was er geen brom of 'monster' gezicht.  Wat als?  mijn gedachten beangstigde me maar konden ook zeker waar zijn, toch?

Een pijnlijke steek ging door mijn gezicht waardoor ik weer in beweging kwam. Zo snel mogelijk keek ik weer in de spiegel. Mijn eigen gezicht was te zien. Nadat je er zo lelijk uit heb gezien voel je je echt mooi als je weer jezelf bent, dankbaar.

Ik hoorde mijn beltoon ringen door het huis. Waar is dat vervloekte ding als je hem nodig hebt? op mijn gehoor zocht ik hem. Hij ringde inmiddels, daar moeten we gebruik van maken.
Op de een of andere manier is mijn mobiel onder de bank gekomen en nog niet optijd kon ik opnemen

"Met Avelin" Klonk mijn stem nors, het ging automatisch aan de telefoon.
" Sorry Ave" Hoorde ik aan de andere lijn.
" Theo? ben jij dat?"
"Het spijt me Ave, ik had je niet zo mogen behandelen"
" Hoebedoel je?"
" Het spijt me" Kon het nog verwarrender???
"Theo? wees alsjeblieft duidelijk! wat is er aan de hand?"
"Ik vind je leuk" Hij riep de zin uit en daarna was de verbinding verbroken.

Angst gierde door mijn lichaam, er is iets ergs !
Ik probeerde Theo terug te bellen zonder succes. Daarna belde ik Kira, ook zonder succes. Hayden nam wel op maar wist niet waar Theo was. Bel Scott hij weet alles zei ze. Nu kijk ik naar mijn telefoon. Moet ik Scott, de vriend van Kira en de jongen die het dominantste is bellen? Ik had Scott ook heel weinig gesproken. Mijn hoofd zijn nee, mijn hart zei ja.  Volg je hart zegt iedereen toch? geldt dat ook bij jezelf verschut zetten bij ZIJN vrienden? moet ik geen goede indruk maken?
Ik sloot mijn ogen en drukte zo snel mogelijk op bellen zodat ik niet meer terug kon.
De telefoon ging over. Niet op nemen, please neem niet op!

"Avelin, wat is er?" Hij klonk boos, mijn moed zakte weg.
"Scott euhmm.. Theo is verdwenen hij belde me zo raar en toen belde ik Kira en die nam niet op en Hayden zei bel Scott en ik ben doodsbang dat er iets is en ik weet niet wat ik moet doen......." Ik ging zo maar door, te snel, te lang, te onduidelijk. Alles klotste eruit.
"Avelin Stil!" Screeuwde Scott op een toon waardoor ik meteen gehoorzaamde, ik hield mijn mond.
"Ik ga hem voor je zoeken, wat zei hij aan de telefoon?"  Mijn wangen bloosde bij het idee. 'ik vind je leuk' zei hij, moet dat Scott vertellen?
" Avelin, Nu!" Weer die stem, ik gehoorzaamde automatisch.
"Hij zei dat het hem speet"
"Waarvan?"
" weet ik niet, het was zo onduidelijk maar hij bleef het maar herhalen"
"Zei hij nog wat? "  Het was even stil.
"Alles kan van belang zijn Avelin"
"Hij zei dat hij me leuk vind, daarna verbrak de verbinding"
"Shit" Klonk het van de andere kant.
"wat?"
"Er is iets Ave, Ik moet gaan"
"waarheen??"
"Theo zoeken"  meteen hierna verbrak de verbinden, Meteen voelde ik me schuldig.

Waarom zei ik dat Theo me leuk vind? moet hij dat niet aan zijn vrienden vertellen? misschien schaamt hij zich ervoor? Zou hij zich voor mij schamen? Ik kon mezelf zo goed gek praten, ik moest er echt een keer mee stoppen. Met het goede voornemen mezelf te verbeteren stopte ik me gedachte en begon mezelf af te leiden. Het voelde allemaal als een droom, dus deed ik wat ik in elke droom deed. Naar het bos gaan.

' Het was donker, een zwerm vogels vlieg over de bomen heen. Het was stil, te stil bijna. ik bleef maar lopen, geen idee welke kant op, dacht nieteens  na. Mijn voeten bewogen mij naar een open plek met in het midden een grote boomstronk van een afgekapte boom. Er lagen veel mensen omheen. mensen? niet helemaal. Allemaal hadden we wat ander, staarten, vleugels, extra ogen en sommige net zoals mij hoektanden en te veel haar. ik stapte over alle lijken heen de boomstronk op. daar ging ik zitten, in het midden. Nu transformeerden ik ook. In het monster dat ik soms zie in de spiegel. Net een wolf maar dan erg menselijk. Een weerwolf'  Ik dacht aan mijn droom de hele reis naar het bos.

In het bos liep ik naar Theo's plek. Alsof mijn droomplek echt bestond....
Ik zat al ongeveer een kwartier te staren naar het beneden mij liggenden BeaconHills toen de pijnscheut weer door mijn gezicht trok. Tranen stonden in mijn ogen, mijn handen zaten op mijn gezicht. Ik schaamde me. Ik zou niet weg kunnen van deze plek, straks zag iemand me zo....

"Avelin wat doe je hier?" Klonk een dominate stem, dit betekende één iemand...
"Scott alsjeblieft ga weg" Snikte ik.
"Avelin kijk me aan" Het klonk bezogt maar ook dwingend, ik deed wat hij zei.
Langzaam haalde ik mijn handen voor mijn gezicht weg en kwam een beetje omhoog met mijn gezicht. Scott zag er precies hetzelfde uit als mij, zelfde punttanden, zelfde hoeveelheid haar en sterker nog zelfde kleur ogen. Niemand in mijn droom had rode ogen, allemaal hadden ze gele ogen of blauwe.

"Hoelang ben je al een weerwolf Avelin? waarom kon ik je niet ruiken?"
" Wat ben ik?"
Scott keek me ongelovig aan.
" Word wakker Avelin, Word wakker ! je droomt!!!" Schreeuwde ik tegen mezelf. " Word toch wakker !"
" Avelin, droomt niet"
Scott staarde mij en ik staarde terug, beide vol ongeloof.