Teenwolf ; The sister

26

Ze keek me geschrokken aan.
Alsof ze geen idee had wie ik was.

Een traan viel over mijn wang. Ik wilde antwoorden en wel nu !

" Wat moet ik doen om Germanos te stoppen?" Vroeg ik hulpeloos.

Selene haar gezicht verzachtte. Ze wist nu wie ik was.

" Avelin, ik verwachtte je al" zei ze uiteindelijk. Haar stem leek net zingend en ze was heel rustig. Ze dealt hier dan ook al eeuwen mee.

" kom" ze wijfde met haar hand en ik volgde haar. We gingen naar een andere kamer. Hij was groot. Er stond een grote tafel de ene kant van de kaner was dicht. Je zag het beton dat ook hier gebroken wit was. Aan de andere kant zag je alleen zuilen die je leidde naar een balkon met een magiscg uitzicht op bergen.

" Ga zitten, mijn kind" ze wijste naar een stoel aan de lange tafel. Ik nam zonder ook maar iets te zeggen plaats.

" Ik snap dat het verwarrend is" begon ze haar verhaal.
" Germanos, is mijn zoon. Hij is van mij en ares. Hij is de god van de oorlog"
Ze hield een kleine pauze voor ze weer verder ging.
" Dit was geen goede combinatie, en dat had ik kunnen weten maar tegenpolen trekken elkaar aan. Germanos kreeg vrede en oorlog in zich. Dit is een balans verstoring. Een balans verstoring hoeft niet altijd slecht te zijn. Alles kan voor het goede gebruikt worden. Germanos was goed. Tot zijn oom Hades op bezoek kwam. Hades is de god van de onderwereld. De god van alles wat slecht is. Ze hadden een heel lang gesprek, niemand van ons was erbij. Sommige dienaren maar die zeggen er niks over. Te bang. Na dit gesprek was hij anders. Hij gebruikte zijn balans verstoring niet meer voor vrede met oorlog om deze te behouden. Nu gebruikte hii oorlog om de vrede te stoppen. Ik weet niet wat zijn plan is. Ik weet ook niet wat hij al heeft gedaan. De aarde gelooft niet meer in ons. Ik ben mijn zicht en kracht kwijt hierdoor. Ik kan de aarde niet helpen en Germanos weet dat"

" waarom stuurde jullie hem dan naar de aarde" vroeg ik, nog geheel in schok van het verhaal.
" Het was Hades zijn voorstel, het leek een goed plan aan gezien er geen magie is op aarde. Dit hadden we mis, en ik denk dat Hades dit wist. Je opdracht klinkt makkelijk maar is moeilijk. Je moet Germanos stoppen. Dit doe je door hem te bijten. Jij bent namelijk het tegen overgestelde van de wolf. Maar ontdek eerst zijn plan. Hierna kan je hem doden. Vergeet niet zijn plan aan Scott te vertellen. Hij zal de vrede brengen in de supernatuurlijke wereld. De bijt zal veel van je eisen en hou er ook rekening mee dat dit alles kan zijn"

Ik keek haar alleen aan. Liet al haar worden nog verwerken. Zei ze nou dat dit me dood werd?

" ga nu, moedige Avelin. Ga naar Scott. Ga trainen en ga op onderzoek uit. Als iemand dit kan, ben jij het ! Jij bent een deel van mij en als je taal volbracht is kom je terug bij mij"

" Maar ga ik dan niet dood?"
" Je bent een stukje van mijn ziel, je zal weer herenigd worden met de rest"
" maar dat betekent dat IK niet meer besta?"
Ze twijfelde even.
" Dat klopt, maar dit is een opoffering die jij moet maken"

Ik begreep dat dit mijn taak was, mijn lot, maar de dood beangstigde me. Wat gebeurt er dan met je? Voel je nog iets? Word je een geest? Een ster of word je opnieuw geboren.

Ik werd een stukje van een ziel, maar betekende dat dat ik helemaal weg was? Dat ik geen geest werd die nog wist wat hij had meegemaakt in zijn leven?

Misschien beter. Ik zou dan niet op de aarde zweven, mijn vrienden missen, ze kunnen zien, ze zien lachen en nieuwe herringeringen maken terwijl ik geen woord meer tegen ze kon zeggen.

Of is de dood erger voor de nabestaande? Als ik niks meer voel, en hun wel. Hun zouden moeten rouwen om mij. Mijn begravenis regelen en verder moeten. Zouden ze het kunnen? Of duurd het helemaal niet lang om over mij heen te komen?

Al om al was de dood deprimerend en ik was nog niet klaar om dood te gaan.

Er moest dus een andere manier zijn. En die zou ik vinden.