"Bakit di mo sinabi sakin to? Malalaman ko na lang sa iba na aalis ka na pala?" naiiyak kong tanong sa kanya.
"Musika, I'm sorry. I didn't know na matutuloy na talaga kami na mag-Canada. I don't even know how to tell you." sagot niya ng nakayuko.
Bagsak ang balikat , napaupo na ako sa tabi ng kalsada.
"Sabi mo di mo ko iiwan."
Saad ko at bigla na lang naglaglagan ang mga luha ko.
Lumuhod siya sa harapan ko at tinitigan ako habang umiiyak ako.
Ngunit ilang sandali lang, pinunasan na niya ang pisngi ko.
" Please. Huwag ka ng umiyak. Uso naman ang tawagan eh at saka may skype rin."
I looked at him for seconds. I hold his hand and pull him. Then I hug him tight.
"Please. . .dito ka na lang.
Please. . ." at humagolgol na ako sa balikat niya.
He is my savior. Kapag nabubogbog ako ni Papang ay siya ang palaging sumasalo sa akin. Hindi siya tulad ni Papang na palagi na lang ipinaparamdam sa akin na salot ako. He is always there to cheer me up in my downfall.
Were childhood buddies since we were both born in the same year.
"sshhh. Please, don't cry, Musika." he said while hugging me tight.
Past. Why do mingle with the present now? Napabuntong hininga na lang ako.
Surely, pain is still there. I thought I'm thoroughly done dealing with my fears. Pero bakit sa tuwing naririnig ko ang mga boses ng tao sa aking nakaraan ay bigla na lang akong manghihina at mapapaiyak sa isang tabi. Hindi ko pa ba rin kaya silang harapin hanggang ngayon?
1 message received
From: +639255823441
Am I the one causing trouble in your sad eyes,right now?
Agad akong napatayo sa aking kinauupuan at tumingin sa labas ng gate namin.
Nandito lang siya sa paligid at tinatanaw ako?
There. I saw a silhouette.
Shit. Is this for real?
Then, my tears started to fall.
"L---leriko. . ."
-----------------------------
So ayan na ha? May name na yung unknown caller ni Basha.
May new story ako, Ancis yung title. I know lame yung story details niya. Haha! Sorry. E-try ko pa siyang edit.
Pero uunahin ko muna to!
Thank you nga pala sa votes! Highly appreciated!
