- JARREB'S POV-
It’s Monday morning and I was half running going to my room. I am doing my best not to be late on class. Shit! Thank heavens! I arrived on time, and then I sit beside Enzo.
“Bro! buti umabot ka.” Sabi niya sa akin.
“yeah.” Sagot ko at dumating na si Prof. then he do his ritual thing---checking attendance.
“Quintana.” Tawag ng Prof naming.
“present.” Sagot naman ng Prof namin.
“Rivovio?” tawag ulit ng Prof.
“ Present.” Mahinang sagot ng tinig na nanggaling sa bandang likuran. Wait… She’s back? At agad na napadako ang tingin ko sa likuran. She’s calmly sitting at the back. Alone. Medyo pumayat siya dahil siguro sa nagkalagnat siya. She change her hairstyle. May sideway bangs na siya. I can say na ---- shit! Why am I looking at her? Why is she not sitting beside me? Noon naman kahit di ko sabihin eh, uupo naman yan sa tabi ko. But now? Arghh! Bahala siya sa buhay niya.
“Bro, she’s back. Gumanda noh?” nabalik ako sa ulirat ng magsalita si Enzo.
“ tulo laway ka na bro!” pahabol niya at mahinang tumawa.
Hanggang natapos ang klase ay hindi siya lumingon sa gawi namin. Nakita ko siyang lumabas na ng classroom namin.
“ Bro, una na ‘ko.” Paalam ko kay Enzo. Sabay labas. Then I followed her. Nasa likod lang niya ako. Wait. What shall I say to her? Shit!. I am busy constructing words in my head. As I look forward. She’s gone. F*vk! Where is she? Tinanaw ko ang hallway na dinaanan namin but I coulnd’t find her.
Naglalakad na kami nila Enzo papunta sa cafeteria ng makita ko si Jazz na may kaaway sa may tabi ng daan.
“ pwede ba? Maglakad ka ng maayos! Kita mo na? Nabasa na si Basha!”
“ Hindi ko naman sinasadya eh.” Sagot naman ng babae habang nakaduko.
“ then why aren’t you saying sorry?” pwede ba----“ naputol ang sasabihin ng kapatid ko ng may humawak sa braso niya.
“ Jazz. I’m fine. No worries.” Mahinang sambit ni Basha.
“ but.. bessy. Binuhusan ka---“ napatigil si Jazz sa pagsasalita at bumuntong hinga.
“Okay. I’ll keep my lovely mouth shut. You can go bitch!” sambit ni Jazz sa babaeng nakayuko sabay talikod nito.
“Jazz! Basha!” tawag ni Kiro sa kanila at sila’y lumingon sa gawi namin.
Lumapit naman kami sa kanila.
“ Okay ka na?” tanong ni Xander habang nakatingin ng seryoso kay Basha.
Tango lang ang isinagot ni Basha at ngumiti ng kaunti.
“ Wow! lalong gumaganda ah? Di kita agad nakilala ah.” Sambat naman ni Kiro.
Ngiti lang ang sagot ni Basha sa kanya. Saglit na natahimik sila at tumingin silang lahat sa akin except for Basha.
“ So, what happened? Ba’t ka na ospital?” tanong ni Ice na siyang nagpabasag sa katahimikan ng lahat.
“Dengue daw. Di ba Bessy?? Pero ang daya mo. Di mo ‘ko pinapunta ng ospital. I wasn’t able to visit you. Hmp!” sagot ni Jazz.
Then she gave a half smile to my sister.
“Okay na ako. Wag ka ng mag-alala. Sige.I’ll go first. Alis na ‘ko. ” Paalam niya sa amin at saka umalis.
“ sige Bessy! Send my regards to Tito.” Sagot ni Jazz at pagkatapos ay pagalit na tumingin sa akin.
“ what? “ I asked her.
“what?? Ha! Hindi ka talaga marunong mag sorry. Tse!” sabay irap niya sa akin. Sabay naman na tumawa sila Kiro at Enzo.
“hahhaha! Nakakatawa ka talaga bro! tumahimik na nga kami para ikaw naman magsalita pero wala pa rin.” Utas ni Kiro.
“ yeah! That’s what you call demon! ‘ge alis na ko! Nakaka bad vibes ang hangin dito!” then she walked out.
I looked puzzle. Why would I say sorry? Eh hindi nga siya tumitingin sa akin eh! Paano ko siya kakausapin kung ganyan siya?
