Chapter 33

2.2K 47 1
                                    

"This song is the same song I sang in you, Musika. So, listen up."

Saad ni Leriko ng magsisimula na sila sa pagkanta.

I know this song. Intro pa lang.

My heart constrict as I remember the song.

Lift your head, baby, don't be scared
Of the things that could go wrong along the way
You'll get by with a smile
You can't win at everything but you can try.

Magaling pa rin siyang kumanta. Walang duda.

Baby, you don't have to worry
'Coz there ain't no need to hurry
No one ever said that there's an easy way
When they're closing all their doors
And they don't want you anymore
This sounds funny but I'll say it anyway

Girl I'll stay through the bad times
Even if I have to fetch you everyday
We'll get by with a smile
You can never be too happy in this life

Nakapikit siya habang kumakanta. Siguro naaalala niya rin yung panahon na una niyang kinanta sakin yan. I was sad that time. That was when I first saw how my father dislikes our family.

In a world where everybody
Hates a happy ending story
It's a wonder love can make the world go round
But don't let it bring you down
And turn your face into a frown
You'll get along with a little prayer and a song

Papang never showed love. Lagi niya lang napagbubuhatan ng kamay si Mamang. Palagi niyang sinisisi. Na kung hindi pinikot ni Mamang si Papang ay hindi naman daw sila makakasal. I was 6, when I witness every tear my mother cried.

(Too doo doo...)
Let me hear you sing it
(Too doo doo...)

Kaya tinalikuran ko ang pagkanta dahil naaalala ko sila. Lalo na si Mamang. My beautiful and loving mother----
Musika Rivovio Lozano.

In a world where everybody
Hates a happy ending story
It's a wonder love can make the world go round
But don't let it bring you down
And turn your face into a frown
You'll get along with a little prayer and a song

That's why I quit singing and doesn't like to be called Musika. Dahil naaalala ko ang Mamang ko at lalo lang nabubuksan ang sugat na nasa puso ko.

Lift your head, baby, don't be scared
Of the things that could go wrong along the way
You'll get by with a smile
Now it's time to kiss away those tears goodbye

(Too doo doo...)
Let me hear you sing it
(Too doo doo...)

Nakita ko ang malalim na tingin ni Leriko sa akin. Kaya matapos ng kanta at agad-agad akong tumayo.

"C---comfort room lang ako. Excuse me." saad ko sa kanila at dali-daling naglakad palayo.

Nag-uunahang tumulo ang aking mga luha. Halos hindi ko na makita ang dinadaanan ko at mga taong nababangga ko. Nang marating ko ang C.R ng mga babae ay agad akong pumasok. Mabuti at walang tao. I locked it. Then, I let my tears fall without stopping it.





Nang kumalma ako ay pinunasan ko ang aking luha at naghilamos ako. Tinignan ko ang aking repleksyon sa salamin. Medyo namumugto ang aking mata at namumula ang aking ilong. Naghilamos ulit ako. Agad ang nagpunas at inihanda ang aking sarili. Lampas limang minuto siguro ako dito sa loob.

I need to get out now. Bago pa sila magtaka sa mga kilos ko.

Lumabas na ako at naglakad pabalik sa table namin.

"Oh. Basha's back." saad ni Xander ng mamataan akong papalapit na sa kanila.

"O! Bessy! Akala ko na hinigop ka na ng toilet eh!" natatawang saad ni Jazz.

"S--sorry. Marami kasing tao doon." sagot ko at ngumiti ng maikli.

"You okay?" tanong ni Jarreb ng nakalapit na ito sa akin. Napatingin ako sa kanya at ngumiti ng maikli saka tumango.
Ayaw kong lumingon sa kaliwa at baka mabasa ni Leriko ang nasa isip ko. Umupo ako ng hindi sila tinapunan ng tingin. Nagsimula na rin mag-usap sila Kiro,Rhythm at ibang boys. I was silent the whole time and I can see in my peripheral vision that Leriko and Verse are looking at me. But I never bother to take a look with them.

"Are you sure your okay?" bulong ni Jarreb sakin.

"Y--yes. I'm fine." saad ko at ininum ang cocktail drink na nasa harapan ko.

He doesn't need to know my past.
I'm happy now. I don't wanna involve him in my miserable past.




Alas diyes ng gabi na kami nakauwi. Hinatid ako ni Jarreb at Jazz kahit na sinabi kong magpapasundo na lang ako. Ngunit nagpumilit sila at ngayo'y nandito na ako sa may gate namin para pumasok. Tatalikod na sana ako ng marinig ko ang pagtawag ng isang boses.

"M--musika."

Nanigas ako sa tawag niya.
Alam na alam ko ang boses na yun. Siya lang ang natatanging lalakeng tumatawag niyan sa akin.
Agad kong naramdaman ang yakap mula sa aking likuran.

"Please. Let's talk, Musika."
Saad ni Leriko at mahigpit pa rin akong niyakap.
Naguunahan na namang tumulo ang aking luha at hindi ako makasagot sa kanya. Umiiyak lang ako.

"Please. . T---take me back. Take us back. Please. Mu--sika. Just. .please."
pabulong niyang saad habang umiiyak na rin siya.

Hearing him like that just broke the walls I built and I cried even more.

My Countless HeartachesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon