Nang makalabas ako ng ospital at inilamay na ang katawan ni Mamang at ng aking munting kapatid ay wala na akong pakialam sa aking paligid. Umiiyak lang ako sa tuwing naaalala ko lahat. At sa tuwing nakikita ko ang aking Papang ay namumuo ang pangamba sa aking puso. Dumating din kahapon ang nag-iisang half- brother ni Mamang, si Tito Zack Rivovio.
I never speak then. Lagi lang akong nakatulala at wala sa sarili. Nakikita na lang nila akong umiiyak at napapasigaw kapag nakatulog ako sa isang tabi.
Until Leriko came back. Nang dumating siya ay wala akong emosyong pinakita. Huli na naman siya. Wala siya saking tabi ng mangyari ang lahat ng iyon. I beg him to stay the night they leave for California. I know I may be selfish to ask him to stay with me but I depended on him to much. Since we were kids I looked up to him as my brother and bestfriend. I love him. I future myself with him as we grow up. But then he failed his promise to stay with me. That's why I was hurt when he's back now. He's too late.
"B--bakit ayaw niyang magsalita?" narinig kong tanong ni Leriko kay Verse.
"Si---mula ng lumabas siya ng ospital ganyan na siya. Nag-aalala na kami sa kanya. Le---riko, take her back. Please. Ikaw lang ang makakapagpabalik sa kanya." saad ni Verse habang umiiyak.
Paano ako makakabalik kung hindi ko alam kung paano?
Kaya nag-iwas ako ng tingin sa kanila at nagsisimula namang tumulo ang aking luha.
Lahat ay nakaputi at umiiyak. Malungkot. Masyadong malungkot.
Ito ang araw na ililibing na namin ang labi nila Mamang. Naglalakad ako pero parang nasa ere lang ako. Lutang na lutang. Alam kong ito na ang huling araw na makikita ko siya at napakasakit isipin. Sana sinama na lang niya ako.
Malakas ang hagulgol ni Papang kasama sila Tito Zack. Pero ako?
Halos wala ng luha ang lalabas saking mata.
"Musika. Please. Bumalik ka na."
Bulong ni Leriko na nasa tabi ko. Ngunit wala. Wala akong maramdaman sa sistema ko. Para lang akong estatwa na nakatayo dito.
Kahit na hinila ako ni Leriko para yakapin ay wala akong naramdaman. Hindi ko mahanap ang pakiramdam ng init ng yakap niya.
Simula noong aking kaarawan ay nawala na ako sa mundong akala ko ay sasaya ako. At simula ngayon na inilibing ang sila Mamang ay isinama ko na rin pati ang aking kaluluwa. I may be alive but my soul is buried deep within the pain and sorrow I feel.
"Anak. Ika. . Please. Magsalita ka na."
Saad ni Papang,Isang umaga ng hindi niya pa rin ako nakumbinsing magsalita at gumalaw.
It's been what? 5 days? 1 week? I have never talk. I don't know. Everytime I tried to open my mouth, I couldn't find my voice. Wala silang magagawa para sa akin. Dahil mismo sa sarili ko nawawalan na ako ng gana at lakas para magpatuloy sa buhay.
Iniwan niya ako at hinayaan na nakaupo sa silya ng hapag-kainan ngunit hindi ako kumakain. Nang makita kong lumabas siya ay agad akong nagtungo sa isa sa mga cabinet ng lalagyan ng gamit.
Nakita ko ang aking hinahanap.
Kinuha ko ito at itinapat sa pulsuhan ng aking kamay. At walang pagdadalawang isip na sinugatan ko ang aking sarili. Isa. Dalawa. Tatlo. Hindi ko na alam. I lost count in cutting myself. Pero ni kahit isang katiting wala akong maramdaman na hapdi at sakit.
Am I that numb?
"Ika? Ano---" naputol si Papang sa kanyang sasabihin at agad na nilapitan ako. Kasabay ng paglapit niya ay ang pagbasak ng aking katawan sa malamig na sahig ng bahay.
"Ikaaaaaaaa!"
And that was the last thing I remember.
Mali bang tinalikuran ko ang aking kahapon? Kung puro sakit lang din naman ang alaala na iniwan nito sakin?
"Let's give her some time, Le. You know she had the worst past. Dahan-dahan na lang muna natin siya."
Saad ni Verse sa akin ng nag-uusap kami dito sa aming tinutuluyan.
"I thought. . . She's fine with it. That's why. . I mean.. I didn't. Fvck! This is all my fault! Pati ang banda nadadamay! I'm sorry." saad ko saka sumalampak ng upo sa sofa.
"Bro, walang gustong mangyari to. We want to help her. Pero.. .she's not yet ready." sabat ni Tone habang nag-strum ng gitara.
"Yeah. Let's give her more time."sang-ayon ni Rhythm.
I hope so. I hope she'll be ready as soon as possible..
Before her. . .
--------------------------------------------
Sorry for the typos. Di ko na nireview eh.
#obsessAkosaHotlineblingwithGwenandBlake
Hahaha!
