-BASHA'S POV-
“Jarreb. Let’s date tomorrow.” Matapang na anas ko kay Jarreb habang naglalakad kami papuntang parking lot.
“tsk. You are insane.” Sagot niya.
“Yes. I am insane. Because of you.” Ngiti kong sabi sa kanya.
“tsk.”
“please? Sige na??? bukas. 3pm. I’ll wait for you at the park.” Pakiusap ko sa kanya.
“NO.”
“sige na. please?”
“I SAID NO.”
“sige na. just this once. please?. Sabay hawak sa kamay niya.
Ngunit agad niyang binawi ang kamay niya at naunang lumakad.
“Jarreb! Sige na! kahi ito lang. last na.”
Then he stopped. Tumakbo ako para pumunta sa pwesto niya.
“payag ka na?” tanong ko.
“last? Huh! Nagpapatawa ka ba? Ilang LAST na yan ha?” nakakunot noo niyang tanong sa akin.
“ Noong sinet up tayo ni Jazz sa walang kwentang date na yon. Anong ginawa mo? Binuhusan mo ng coke yung babae. Nakipag-away ka. Tapos noong nanood tayo ng sine, dahil kinaladkad ako ni Jazz papunta doon. Anong ginawa mo? May sinabunutan kang babae kasi natapakan ka lang.Now what? Baka sa susunod manuntok ka na!”
Mahabang pahayag ni Jarreb sa akin. Kung ibang pagkakataon pa lang ito at kung hindi siya seryoso sa sinasabi niya baka natawa na ako. Dahil sa tagal-tagal na kinakausap ko siya ay hindi lumalampas sa two sentences ang sinasabi niya. Pero hindi eh. Seryoso siya.tagos siya kung makatingin sa akin. Hindi ko naman sinasadya ang mga nangyari eh.
“ No. I’ll behave this time. At saka ako ang nag aya ngayon eh. Kasi puro set-up lang naman yun ni Jazz. Swear! I’l behave. Please?
He just stared at me. Then he walked out. Nakaka-limang hakbang pa lang siya ng sumigaw ako..
“ Maghihintay ako ha? Basta. 3pm bukas sa park!!!”
2:30pm pa lang pero andito na ako sa park at naghihintay kay Jarreb. Pinaghandaan ko ang araw na ito. Kahit na ayaw kong umalis ay na realize ko na dapat I should give it try. Dapat kong sundin sila Mommy na subukang magsaya sa araw na ito.
3:00 pm. Wala pa rin siya. Maybe na traffic lang.
3:45 pm. Wala pa rin. Baka may importanteng lakad lang talaga siya. Just wait Basha. Wait.
4:59 pm. Still no Jarreb came.
7:00 pm. Nilalamok na ako. Wala pa rin siya. Wait pa. Mga 15 minutes more.
9:45 pm. Wala pa rin siya. Ilang beses ko na siya tinawagan pero puro ring pa rin. Wala talagang sumasagot.
11:00 pm. Still no one showed up.
11:59 pm.
12:00 midnight. Nakita kong nakatatak sa orasan ng phone ko at kasabay noon ang pagpatak ng luha ko.
“HAPPY BIRTHDAY TO ME.”
Sambit ko at biglang bumuhos ang malakas na ulan.
