My Psychopat Cousin | Harry Styles Fanfic|

"I'll not forgive you."

Merhaba .s.s.s
Nasılsıniz. Djdjdj ben iyiyim djdjdj çünkü djdjdjdj okullar djdjdjd tatil.

Önceki bölümde kafamdaki vote sınırını geçtiniz. Thanks. Yine vote sınırı var. Sınırı geçmeyene kadar da yb yok sorry bebekler ^^

İstediğiniz küfürleri edebilirsiniz. Anadan avrattan girin bişi oomas djdjfjdkd

Ve yorumm istiom tşk -,-

Hadi hadi iisiniz yb cbk geldi. Neyse okuyun ii okumalar primseslerim ^^

Toprak kokusu... Toprak kokusu alıyordum. En sevdiğim kokuydu. Hatta parfümü olsa, cimrilik yapmadan bin dolar verirdm. Bir dakika.Neden toprak kokusu ile uyanıyordum?

Gözlerim yavaşça açıldı. Etrafıma bir saniye bakınca odamda olduğumu görmemle bir oh çektim.

Dün Harry beni açık açık tehdit etmişti. Piç bir gülümsemenin ardından, odamdan çıkmıştı. Ben de o geceyi paranoyakça geçirmiştim. Şu an da paranoyakça -yanlış yazarsam sorry- davranıyorum. Her an canavar gibi her yerden çıkabilir. Gerçekten beni ne hâle soktuğundan haberi var mı?

Bu gün bir değişiklik yapıp yataktan fırlarcasına kalktım. Hızlı kalktığım için ilk başta dengemi sağlayamasam da bu sadece birkaç saniyelikti.

Kollarımı iki yana açtıktan sonra gözüm cama kaydı. Ordan da dışarıya.

Toprak kokusunun nedeni şimdi belliydi. Dışarıda yağmur yağmıştı. Bu havada camımı açıp uyumuştum. Hasta olmazsam şanslı olabilirim.

Penceremi kapatıp lavaboya girdim. Odam hava almıştı zaten. Tüm gün açık kalmaya ihtiyacı yoktu.

Elimi su ile doldurup yüzüme çarptığım an acı ile bir çığlık attım.
Yaralarım iyileşmemiş olmalıydı. Büyük ihtimalle bu yüzden ağrıyordu. Ama bir sorun vardı. Banyo yapmam lazımdı. Canım acısa bile yapmalıydım. Yoksa şüphesiz bir kaç gün sonra kokarcaya dönebilirdim.

Briana beni yıkardı. Anne Cox da yıkayabilirdi.

Ellerimi kuruladıktan sonra odamdan çıktım. Merdivenlerden inerken ses çıkarmamasına şükür ediyordum. Tanrıya şükür ki, rahatsız edici bir ses çıkarmıyordu. Sabah sabah bir de bu sesle uğraşmak kulağa cazip gelmiyor.

Mutfağa girmemle her gün gördüğüm, ama bunu gün daha korkunç olan bir mamzara ile karşı karşıyaydım.

Harry, salatalık doğruydu. bıçakla. Galiba o bıçağı birazdan benim bir yerime sokacak.

Sakin ol Amber. Ona normal bir günde uyanmışsın gibi davran.

İlk defa iç sesimin dediğini yapacaktım.

"Merhaba Harry." Gülümsememi takınarak yanına yaklaştım. Bir kaç saniye bekledim. Benimle sinirli ve tehditli konuşacağını düşünürken o, benimle hiç konuşmadı. Yüzündeki ciddiyet değişmedi. Yüzünü kaldırıp bana bile bakmıyordu. Tek yaptığı salatasına bakıp onu dikkatle doğramaktı. Ve açıkçası beni şaşırtmayı başarmıştı.

Bir an kendimi görünmez hissettim.

"Günaydın Harry?" Sesim bu sefer daha çok sorgularcasına çıkmıştı. Sorguladığım şey tabiki de bu soğuk tavrıydı.

"Harry cevap ver!" Bu sefer bağırdım. Ama yine bir tepki yoktu.

Gerçekten görünmez olamazdım değil mi?

Belki de beni sinir etmeye çalışıyordur. Ya da belki bama yapacağı şeyi düşünüyordur. Bilmiyorum.

Açıkçası birincisini tercih ediyorum.