My Psychopat Cousin | Harry Styles Fanfic|

"This is, only a possibility"

Merhaba ponçiklerim djndnd

Multi ye bir şarkı koydum. Harry ve Amber ' ın sevişmesi ile ilgili (vovovo haram) jdjdjddj

perriesbaex tşk dkdjbsf

Şarkı çok güzel değil mi ya cnfkvkgj

Bu bölümü deniz sayesinde yazdım. O yüzden bölümü ona ithafen yazıom jdjdnsns

Bu arada whattsap grubu iptal oldu. 4 kişi olsa bile açardım ama whattsap ınız yok diye görünüyor.

Ve bir mesaj aldım . Harry neden Ceylin'den nefret edio die dkdnnd

Çünkü Harry mallık yapıo kdjdns

Harry gibi olmyn. -,-

Yb gzl olmadı bnc. İi okumalar böcekler xx
-

-
-
-
-
-
-
-

"Hadi Amber. Aşağı inip yemeğini ye artık."

Saatlerdir ağlıyordum. Ağlamaktan başka hiçbir şey yapmamıştım. Gözlerim şişmişti. Bir şey yemediğim için de açtım. Niall ve Ceylin hâlâ gitmemişti. Niall nerede bilmiyordum ama Ceylin bir saniye bile yanımdan ayrılmamıştı.

"Aşağı inmek istemiyorum." Yorgun gözlerimi kapıya diktim. "Kahkahaları midemi bulandırıyor."

İnanmakta güçlük çekiyordum. Harry ile beraber olmuştum. Bu bir kız için ne kadar önemli siz de biliyorsunuz. Ama o bekaretimi aldıktan sonra o kızla öpüştü.

Sevgilisi olduğunu bana söylememişti.

"Onun nasıl sevgilisi olur? İnanamıyorum." Diye mırıldandım, ayıcığıma daha da sıkı sarılarak.

"İnan ki ben de inanamıyorum." Dedi, nefesini dışarı vererek Niall'ın sevgilisi olan kız.

"Hadi artık aşağı in. Yoksa zorla indireceğim." Bir süre gözlerine baktım. Kararlı görünüyordu. Ve inatçı biri olduğunu biliyordum.

"Pekâlâ, ama sadece yarım saatliğine." Diye şart koştum. Kafasını onaylarcasına sallayınca ayağa kalkmaya çalıştım. Ama bilin bakalım ne oldu? Şu baş belası karın ağrısı...

"Sikeyim ben bu işi!" Gözlerini devirerek ofladı.

"Geçmedi mi şu ağrı hâlâ?" Sırıtmaya başlayınca suratına gerizekalıca baktım. "Komik mi?" Elini dudaklarına götürüp bir süre bekledikten sorna tekrar konuştu.

"Sadece..." Tek kaşımı havaya kaldırdım. "Sadece ne?" Elimdeki ayıcığı yatağın kenarına bıraktım.

"Harry seni fena becermiş." Kahkaha atmaya başlayınca gözlerimi devirdim. Hiçte bile. Normaldi. Ve berbat...

Ayağa kalktım. Tabi inlemeyi de ihmal etmemiştim. Artık bütünleştim. Yani ağrılarımla.

Kapıya doğru ilerledim. Ceylin'e gülümseyerek odadan çıktım.

Şimdi yüzleşme vaktiydi. Merdivenlere doğru yürüyordum. Ayaklarım geri geri gitmek için benimle savaşıyordu. Ben de istemiyordum. Ama Ceylin zorla getirse daha da rezil olurdum. Ve bir gün yüzleşmem gerekiyordu. Bugün olmasa da bir gün Harry'i görecektim. Ona ilkimi vermiştim. Bunlar yaşansa bile o benim kuzenimdi. Her ne kadar abim gibi görmek istesem ama göremesem de kuzenimdi. Bu kelime eskise de öyle kalacaktı. Biz iki farklı şehrin oksijeni olsak da bu böyle kalacaktı.