My Psychopat Cousin | Harry Styles Fanfic|

"Airport "

Merhaba dmddm

Hafta sonu ve yb geldi. Ama bişi solcm öhöm öhöm,

Son iki bölüm çok okumamış. Lütfen okuyun. Okuyucu sayımız düşmesin. Ileri için cok gzl süprizlerim var. Heart Attack geçirtenlerden.

Ve bişi sorcam.

Herkes bi etkinlik yapıyor. Hikaye karakterleri ile röportaj fln yapıyor işte. Ben de yapayım mı^.^

İsteklerinizi yap yapma fln die yazin diğer bölümde açıklayacağım

Bu bölümü yazarken ağladım bu arada.

İi okumalar xx

-
-
-
-
-
-
-

>Amber'ın Anlatımı <

Banyoya girerek aynadan baktım. İğrenç görünüyordum. Dudağım kanıyordu. Her yerim izlerle kaplıydı. Vücudum çok ağrıyordu.

Elime ilk gelen şişeyi aynaya fırlattım ve fısıldadım;

"Senden nefret ediyorum Harry."

Hayatımı boka çevirmişti. Yetmemişti ki, daha çok çeviriyordu. Ondan kurtulamıyordum. Bir hücre gibi içinde sıkışmıştım. Hücreme su geliyordu. Artık boğuluyordum. On yedi yaşındaki bir genç kız için bu yaşadıklarım çoktu. Benim yaşımdaki kızlar arkadaşları ile takılır, alışveriş yapardı. Sevgilileri ile romantik yerlere giderlerdi. Ama ben bu yaşımda annemi kaybetmiştim. Sonra psikopat bir kuzen ile tanışmıştım. Ondan işkence görmüştüm. Canım acımıştı. Üstelik kuzenimle gereğinden fazla yakınlaşmıştım. Bu benim yaşımdaki biri için fazlaydı. Başka biri olsa kendisini öldürürdü. Yani, ben de kendimi bilerek öldürmeye çalıştım. Ama aptal gibi pes etmedim.

"Neler oluyor burada?" Anne Cox'un sesini duymamla daha çok ağlamaya başlamıştım. Bana yaklaşıp sarıldı.

"Oğlunuz piçin teki. Neden?" Ağlarken bana daha sıkı sarıldı. Artık bıkmıştım. Bıktım bile demek sade kalıyordu. Onun benim kuzenim olduğu içimi parçalıyordu. Herkesin kuzeni vardı. Benim de. Ama, yok gibiydi işte.

"Bilmiyorum. İnan tatlım, onu böyle istemezdim." Ellerini belimden çekip bana dönerek saçımı arkaya attı. "Ama son iki yıldır garip davranıyor." Ellerini yanağıma getirip okşamaya başladı.

Şu an Anne Cox'un yanında iç çamaşırlarım ile olmam umrumda değildi. Utanmıyordum. Artık hiç bir duygu yoktu içimde. Sadece büyük bir öfke besliyordum.

İstiyordum. Bana yaşattıklarını ona yaşatmak istiyordum. Canını acıtmak istiyordum. Canını almam için bana yalvarmasını istiyordum. Ama istiyordum. Yapamıyordum. İstemekle yetiniyordum. Bu ise berbattı.

"Hadi tatlım, Briana yaralarını temizlesin ve giydirsin seni." Anlıma bir öpücük kondurdu. "Burayı topladıktan sonra seninle konuşacağım." Yüzüne güvenli bir gülümseme yerleştirdi. Gülümsemek için uğraşıyordum. Ama kaslarım hareket etmek istemiyordu. Tek yapabildiğim başımı aşağı yukarı sallamak oldu.

Banyodan çıkınca Briana'yı karşımda gördüm. Bana gülümsedi. Şaşırmıştım. Bana gülümsemişti.

"Hadi otur kuzen." Beni yavaşça yatağa otuttururken onu izliyordum.

Çekmeceyi açıp içinden kolonya ve birtakım ilk yardım malzemeleri aldı. Çekmeceyi tekrar kapatıp yanıma oturdu. Bacaklarımı dizlerine uzatıp ona korku dolu gözlerle baktım.

''Acıtmamaya çalışırım.'' Diye söylenerek pamuğa kolanya sürdü. Biraz yaralarda gözleri gezinirken pamuğu en sonunda yanık izlerine bastırınca çığlık atmamak için elimi yorgana geçirdim. Bitmesini beklerken dayanamayacağımı anlamıştım. Ama Briana bunu anlayarak bitirdi.