My Psychopat Cousin | Harry Styles Fanfic|

''Wounds İn The Back''

''Ha-Harry. B-ben... Ağzımdan kaçtı. Ö-Özür dilerim.'' Hıçkırıklarım yüzünden bir türlü konuşamıyordum. Tek yaptığım ağlamak ve Harry'den kaçmaktı. Yani şu an salonda kovalamacılık oynuyoruz.

''Çabuk buraya gel! Gelmezsen daha kötü olur!''

Beni kandırmaya çalışıyordu. Her iki ihtimalle de kötü olacaktı. Şu an ağlıyorum ve bana ne yapacağını düşünüyorum.

Kolumda hissettiğim el ile irkildim. Harry kolumdan tutup beni koltuğa yüz üstü yatırarak üzerime çıktı. Üstümü çıkarmaya başladığında ağlamam daha da şiddetlendi ve kıpırdamaya başladım.

''Rahat dur. Tahmin ettiğin şeyi yapmayacağım.''

Bunu demesi içimi yine de rahatlatmıyordu. Çünkü Harry gizemli birisiydi. Onu çözemiyordum. Ve bu insanı daha da korkutup kafasındaki soru işaretlerini arttırıyordu.

''13 sayısını çok severim Amber. Ve şu an bu sayının yararlarını senin üzerinde kullanacağım.'' Diye fısıldadı kulağıma.

Kemerini çıkarmaya başladığını sesinden anlıyordum. Sakin ol Amber. En azından bakireliğini alacağını söylemedi. Gerçekten de çok rahatlatıyor. Kimi kandırıyorum ?

Sırtımda hissettiğim acı ile öyle bir çığlık attım ki bir an sağır olacağımı düşündüm.

B-Bana kemerle vuruyordu. Kuzenim bana kemerle mi vuruyordu?

''1... Bu da 2...''

İkinciyi indirdiğinde daha fazla çığlık attım. Az önce vurduğu yere tekrar vurmuştu.

Dayan Amber. On bir tane daha kaldı. Sadece 11 Tane daha.

***

Yatağa daha çok kendimi bastırdım ve hıçkırıklarımı kesmeye çalıştım. Ama olmuyordu. Az önce olanlar kafamdan çıkmıyordu. ben yaşadığım sürece de çıkmaya niyeti yoktu.

Yataktan yavaşça doğruldum. Kalktım. Biraz zor oldu çünkü sırtım çok acıyordu.

Aynaya geçip kendime baktım. Boynumdaki iz biraz geçmişti.

Bu ne kadar sürecek ? Bana sürekli bir iz bırakıyor ve o geçtikçe yenisini bırakıyor. Ben onun için neyim ? Bana bunları neden yapıyor? En önemli soru, Ben neden ona karşı koyamıyorum ?

Sınavda olsak ve bunları cevaplamam gerekse hepsine kesinlikle bir kelime ile cevap verirdim; bilmiyorum.

Üstümde şu an sadece sütyenim vardı. Altımda da bir pantolon vardı. Bu yüzden sırtımı görmek kolaydı.

Arkamı dönüp aynadan görebildiğim kadar sırtıma baktım. O kadar iğrenç görünüyordu ki gören herkes kesinlikle benden korkup kaçardı. Hepsi onun suçuydu.

Ellerimi yüzüme kapatıp ağlamaya başladım.

Her şeyden nefret ediyorum. Kavga ederek kaza yapmamızı sağlayıp beni burada bırakan ailemden, Beni Los Angeles'a getiren uçaktan, Bana bunları yapması için Harry'e izin veren Briana ve Anne Cox'dan, Aynı anda yine Harry'i doğurduğu için Anne Cox'dan ve en önemlisi bana bunları yaşatan Tanrıdan nefret ediyorum.

Kapının açılması ile irkilerek yaşlı ve halsiz bakan gözlerimi ona diktim. Harry'e.

''Gel sana krem sürelim.''