Sofia's POV
"I love you too... Lexie.""I love you too... Lexie."
"I love you too... Lexie."
"I love you too... Lexie."
"I love you too... Lexie."
"Sofia? Hija, are you okay?"
"Ye-yes, mama. I'm sorry. I'm just tired." Shit! Di ko napansin na nasa harap ko na pala ang mama ni Kaizer. Masyado kasing na occupied yung isip ko tungkol sa sinabi ni Kaizer sakin.
Ang sakit lang sa part ko na, ako yung kasama niya. Ako yung katalik niya nang gabing 'yon. But then what? Si Lexie pa rin! Shit! Di ko mapigilang magmura! "Hija, kung pagod ka, umakyat ka nalang uli sa kwarto niyo." Sabi naman ng papa ni Kaizer. Actually, maaga akong nagising at nagluto ako ng almusal namin kahit na masakit pa rin yung private part ko. Pagdating ko sa kusina ay nakita ko na si mama na nagluluto na kaya naman tumulong nalang ako. "Yes, papa. Sorry po." Sabay tayo ko sa upuan.
"It's okay dear. Go ahead and take a rest." Umakyat na ako sa kwarto at humiga ulit. Si Kaizer? Hindi ko alam kung nasaan siya. Pag-gising ko wala na siya sa tabi ko. Hindi ko nga alam kung san nagpunta 'yon. Ang sabi naman ni mama ay baka may binili lang daw.
Maya-maya lang ay naramdaman ko na ang pagbigat ng talukap ng mata ko.
--
"Sofie..." Naramdaman ko na may tumapik sa pisngi ko. Unti-unti 'kong minulat ang mga mata ko. "The lunch is ready." Sabi ni Kaizer. Bigla tuloy akong nakaramdam ng inis. "Okay." Pagkasabi ko 'non ay bumaba na ako. Tahimik lang kaming kumakain, ang akward nga eh. Sobrang tahimik namin.
Pagkatapos kumain ay tinulungan ko ang mama ni Kaizer na maghugas ng mga pinagkainan namin. Nagkwento din si mama tungkol kay Kaizer nung bata siya. Ang bait ng mama ni Kaizer sakin. Sana nga lang hindi magbago ang pakikitungo niya sakin pag naghiwalay na kami ni Kaizer. Alam ko naman na hindi ako ang mahal ni Kaizer. Nagiging sagabal lang ako sa kaligayahan niya.
"Hija, mauuna na kami. Mag-ingat kayo jan ha? Kaizer, ingatan mo si Sofie." Pag papaalala ng mama ni Kaizer samin. Aalis na kasi sila. Gusto man nilang magtagal pa ay hindi pwede dahil nagkaroon sila ng biglaang business meeting sa singapore.
"Ingat din po kayo sa byahe." Humalik ako sa mama ni Kaizer pati narin sa papa niya. Si Kaizer naman ay humalik sa mama niya at yumakap sa papa niya. "Ingat po." Paalam ni Kaizer. Nang makaalis na ang mama at papa niya ay nakaramdam ako ng akwardness at galit. Akward dahil doon sa nangyari kagabi at galit dahil hindi ako ang nasa isip niya ng gabing iyon.
Pumunta na ako sa kwarto namin at niligpit ang mga gamit ko. Doon ako sa kabilang kwarto matutulog. Doon kung saan natulog sila mama at papa. Ayokong makasama sa iisang kwarto ang taong walang ibang ginawa kundi ang isipin ang Lexie na 'yon.
"Where are you going?" Narinig kong tanong niya.
"Away from you." Malamig na sagot ko. I hate him.
"I'm sorry... So--"
"Sorry for what? Sorry dahil may nangyari kagabi? O sorry dahil ako ang kasama mo pero si Lexie ang nasa isip mo?"
"Stop--"
"Why!? Oo nga pala, mahal mo nga kasi yung Lexie na 'yon at ako? Isang malaking sagabal lang sainyo."
"Don't act like a brat Sofie!" Matapos kong iligpit lahat ng gamit ko ay nagdire-diretso na ako sa may pintuan. Pero bago ako lumabas, nilingon ko muna siya.
"Wala ka naman pakialam sakin eh. So why bother kung umasta man ako na brat!?" Nakakainis! Nakakainis! Shit!
"I hate you! You're such a jerk!" Bago pa man tumulo ang mga luha ko ay lumabas na ako ng kwarto at lumipat kung saan natulog sila mama at papa. I hate him. I really fucking hate him!
"Ang hina mo Sofia. Pagdating sakanya napaka-hina mo. You're weak! You're damn weak Princess Sofia Alarcon!"
--
Ilang week na simula nung makauwi kami galing Tagaytay. Ganito pa rin kami, walang imikan. Simula nung sinigawan ko siya, ni hindi man siya nag-abala na kausapin ako. Buong byahe nga namin pauwi ay tahimik kami eh. Bat ko nga pala siya iniisip? Bahala siya sa buhay niya.
Kasalukuyan akong nanonood ng T.V nang tawagin ako ni Manang. "Hija, may naghahanap sayo. Kaibigan mo raw hija."
"Ah, sige po manang. Papasukin niyo po. Salamat po."
Ilang minuto lang ay bumungad na sakin ang isang lalaki. Omg....! He's here! "Near!" Sigaw ko, agad akong lumapit papunta sakanya at niyakap siya ng mahigpit. "Hey, chill."
"I miss you Near! How are you?" Si Near ay kababata ko. Close ang parents niya at ang parents ko. Lagi siyang nagpupunta sa bahay tuwing wala siyang magawa sakanila. Ilang taon ko rin nakasama si Near, umalis lang sila dahil kailangan niyang mag-aral sa States at may sakit ang lolo niya that time.
"I'm fine. How about you? I heard your already married." Medyo nailang tuloy ako.
"Uhm, yeah. I'm sorry Near.""It's okay. Malayo kasi ako kaya hindi mo na nasabi sakin." Isa sa mga bagay na gusto ko kay Near ay ang pagiging maunawain niya. He's so kind, friendly, smart, talented, understanding etc. "Anyway, kailan kapa umuwi?" Tanong ko sakanya.
"Last week."
Nagpout ako at lumayo sakanya. "Okay fine, sorry na. Busy kasi ako that time kaya di na kita nadalaw." Pagpapaliwanag niya.
"It's okay. I understand.""I miss you so much."
"I miss you too." Sabay yakap ko sakanya. Near is like a brother to me. Nung mga panahong nabubully ako sa school. Lagi siyang nandyan para sa'kin. "Feeling ko tumaba ka." At dahil don sa sinabi niya ay nakatikim siya sakin ng batok sa ulo. Ako? Tumaba. Baliw ba siya?
"Aray naman. Totoo naman kasi-- sabi ko nga ang sexy mo.." Babatukan ko na sana siya ulit eh. Ikaw ba naman sabihan ng tumaba ka. Kaasar lang.
"Lumayas ka na nga!" Pagtataboy ko sakanya pero syempre nagbibiro lang naman ako. "Oo lalayas na. Baka masuntok mo pa ako at lumipad ako." Pang-aasar niya.
Pagkaalis ni Near ay umakyat ako ng kwarto ko at naligo. Nanglalagkit ako sa katawan ko kapag di ako agad nakakaligo. Paglabas ko ng kwarto ay nakita ko si Kaizer na nakatayo.
"Wife..." Ngayon niya lang ako tinawag na asawa.
________________________________________________________________________________________
Hello Readers! Nagkaproblema yung account ko. Bigla nalang kasing naputol yung inupdate ko. So, bale di siya kompleto. Ang ginawa ko iniba ko nalang yung chapter na 'to. Pero yung kalahati yun pa rin naman. Naiba lang bandang dulo kasi nga naputol.
So, yun lang. Magcomment kayo at magvote. Thanks!
Wait for my next update!
-Tine ❤
BINABASA MO ANG
My HUSBAND is my TEACHER!?
Teen FictionMinsan talaga nagiging tanga tayo pagdating sa Love. Pero di naman maiiwasan yun. Lagi may kakambal ang salitang Love. LOVE-PAIN