Zonder omhaal

Hoofdstuk 8: Oma's appeltaart

Zodra ik mijn ouders de deur uitgewerkt had, belde ik River op om te zeggen dat hij kon komen, en binnen een kwartiertje stond hij voor de deur. Het viel me op dat hij een ander shirt aan had dan vandaag op school, en ik stond hier gewoon in mijn kloffie vol spaghettisaus-vlekken, gezien mijn motoriek een beetje afweek op sommige momenten.

'Hoiiii,' begroette ik hem vrolijk, terwijl ik hem naar de woonkamer manoeuvreerde. 'Wil je wat te drinken?'

'Eh, ja,' antwoordde hij, 'is goed.'

Ik stak mijn duimen op. 'Oke, ga maar lekker zitten, dan schenk ik even wat in. Heb je nog een voorkeur of zo?'

Hij haalde zijn schouders op en liet zich neerzakken op de bank.

Op een of andere manier zag hij er sip uit, en ik was eigenlijk wel nieuwsgierig naar wat er aan de hand was.

Ik trok de koelkast open en vroeg me af wat hij zou lusten. Uiteindelijk koos ik de fles cola (wat haast iedereen wel lustte) en schonk twee glazen in, plus ik pakte de aangebroken zak chips die ik vanmiddag had gevonden.

'Zo.' Ik plofte naast hem neer op de bank en gaf hem zijn smeagolglas aan. 'Vanwaar dit eervolle bezoek?'

Hij zuchtte en nam een grote slok van zijn cola. 'Gewoon, zomaar.'

'Ja, ja.' Ik ging in kleermakerszit zitten. 'En daarom kijk je zo sip.'

Hij glimlachte voor een paar seconden, maar direct daarna keek hij weer somber. 'Ik wil het je wel vertellen, maar je zou het toch niet begrijpen.'

Ik schoof een stukje naar achteren, beledigd. River merkte het en keek me direct verontschuldigend aan.

'Mijn broer komt terug.'

Oke, hij had me. Ik had geen idee wat hij bedoelde.

'O-ke, en wat is daar het probleem van?'

Hij haalde zijn schouders op. 'Gewoon, we hebben niet zo'n goede band.'

River gaf me het idee dat hij nog wat wilde zeggen, maar hij zei niks meer.

Ik schoof weer wat dichter naar hem toe, en legde mijn hand op zijn arm. 'Je kunt alles tegen me zeggen, hè?'

Hij knikte en glimlachte naar me. 'Dat weet ik, Arie, maar het ligt gewoon wat ingewikkeld.'

Ik knikte, alsof ik het begreep. In werkelijkheid had ik geen idee wat hij bedoelde. Ik zelf was enig kind en wilde vroeger niets liever dan een broertje of zusje. Tegenwoordig had ik het allemaal geaccepteerd, en was ik soms best blij dat ik alle aandacht kreeg thuis, oeps.

Het was een tijdje stil. Ik wilde wel wat zeggen, maar had geen idee wat ik zou moeten zeggen. Dus vroeg ik maar: 'Wat gaan we doen?'

'Hm, wat wil jij doen?'

Ik beet op mijn lip terwijl ik wat probeerde te verzinnen. 'Een film kijken?'

Hij grijnsde. 'Prima.'

We gingen geen Lord of the Rings kijken, maar wel Harry Potter, het eerste deel. Ook al hadden we die allebei al driehonderd keer gezien.

We maakten stomme grapjes over Harry Potter en zijn matties en uiteindelijk belanden we zelfs in een discussie over hoe modieus Harry's bril wel niet was. En ik vond Draco op een klasgenootje lijken en daar kon River zich wel in vinden.

Tegen het einde van de film, was ik tegen River aan gekropen en had hij zijn arm om me heen geslagen.

'Arie?'