Zonder omhaal

Hoofdstuk 21: Geheimpje

'Weet je nog dat ik zei dat mijn broer terugkwam?'

Ik probeerde mijn ogen te openen, maar had het gevoel dat ze dichtgelijmd zaten.

De stem sprak verder. 'Hij is gekomen, en hij nam zijn vriendin mee. Arie, ik was zo bang voor hem.'

Waarom? wilde ik vragen, maar hij ging al verder.

'Toen mijn moeder overleed en mijn vader hertrouwde...' Hij was even stil en zijn stem klonk onvast toen hij zei: 'Hij werd agressief. In eerste instantie richtte hij zijn woede vaak af op de Cato, de kat van mijn stiefmoeder.' Hij grinnikte, maar bijna direct ging hij op serieuze toon verder. 'Maar daarna sloeg hij mij vaak en mijn vader en hij vochten vaak.'

Ik wist dat het River was, en ik wist dat hij naast me zat en dacht dat ik sliep.

'Toen hij zeventien was en ik twaalf, gooide mijn vader hem het huis uit. Ik heb hem daarna nooit meer gezien, tot twee weken geleden. Ik wist wel dat hij zou komen, maar ik herinnerde me niet meer goed hoe hij eruit zag na zes jaar, maar ik verwachtte ook geen vriendin.'

Hij snoof, waardoor ik het idee kreeg dat hij huilde. 'Ze deed me denken aan mijn moeder, Arwen.'

Zuchtend zei hij: 'Hij deed alsof we de beste vrienden waren en het was zo raar. Hij deed... normaal, denk ik. Maar ik ben zo bang dat het ieder moment weer omslaat, zoals altijd.'

'Waarom heb je het niet eerder aan me verteld?'

Ik hoorde een bonk en twee seconden later ging het licht aan.

'Arie, godzijdank, je bent wakker!' Hij kwam naast me op het bed zitten en sloeg zijn armen om me heen.

Ik herhaalde mijn vraag en wurmde me los uit zijn greep.

River staarde naar zijn handen. 'Niemand weet het.'

Opeens voelde ik me schuldig omdat ik zo gemeen tegen hem deed, terwijl hij net zijn grootste geheim aan me had verteld.

Ik pakte zijn rechterhand en gaf er een kneepje in. 'Ik vind het fijn dat je het aan me verteld hebt.'

Hij draaide zijn gezicht naar me toe en ik zag dat zijn ogen glommen – ik wist zeker dat het tranen waren. Ik wilde hem omhelzen, maar zodra ik rechtop ging zitten, voelde ik een steek door mijn hoofd ging en liet me kreunend weer in het kussen vallen. 'Au.'

'Blijf maar liggen,' zei River bezorgd terwijl hij naar de badkamer liep en een koel washandje voor me haalde.

^*^*^

Toen ik even later wakker werd, was River weg en was de zon al op. Ik hoorde het geluid van de douche en ik draaide me kreunend om. Ik had geen zin om uit bed te komen, want ik had stervensveel koppijn.

'Arwen, ben je wakker?' Liz was inmiddels aangekleed en haar paarse haar zat in een knot op haar hoofd.

Blijkbaar was ik weer in slaap gevallen, voor vijf minuten.

'Ik zou vandaag maar rustig aan doen,' zei Liz, terwijl ze de balkondeuren openzette. 'Ik blijf vandaag lekker bij jou, en als het wat beter gaat, kun je misschien vanavond mee pokeren bij Donovan?'

'Wie gaan er allemaal?' Ik wreef in mijn ogen en ging rechtop zitten en probeerde de pijn in mijn voorhoofd te negeren.

Liz kwam naast me zitten en gaf me een dienblaadje met een croissant en een glas sinaasappelsap en twee pijnstillers. 'Meegepikt van het ontbijt. En geen idee, ik hoop Lucas-' ze bloosde '-en mijn neefje komt met zijn vrienden en er komen nog wat meiden. Het wordt vast wel gezellig.'

Ik at van mijn croissant. 'Hebben jullie iets?'

'Lucas en ik?' Ze zuchtte en staarde dromerig voor zich uit. 'Hopelijk.'

'Oeh,' zei ik grinnikend en wiebelde met mijn wenkrauwen, 'het zag er gisteren wel gezellig uit.'

Blozend stond Liz op van mijn bed. 'Ja... beetje.'

'Beetje?' Ik ging rechtop zitten en voelde de bult aan de zijkant van mij hoofd. 'Zeg maar gerust: heel erg.'

Ze grijnsde. 'Sufkut.'

De rest van de dag hingen we op het balkon met een fles wijn die Liz ergens vandaan gekaapt had en 's avonds gingen we met alle leerlingen en leraren uiteten.

Meneer Kuijer was roodverbrand en zijn collega's bestelden voor hem een kreeft. 'Extra rood,' zeiden ze.

Iedereen, inclusief meneer Kuijer zelf, kon er wel om lachen en het was een gezellige avond. Ik had bijna geen hoofdpijn meer, mede dankzij de pijnstillers, en de bult was al aardig geslonken van de gel die ik erop gesmeerd had.

Gek genoeg had ik bijna geen last van mijn enkel en voelde ik me goed genoeg om 's avonds naar Donovans pokeravond te gaan.

Het enige dat we deden was een beetje hangen en kijken naar hoe de jongens pokerden. Lucas was er niet, en River ook niet, wat ik best wel een beetje jammer vond, ook al wist ik dat het beter was. Hij was verliefd, en niet op mij, klaar; einde verhaal.

'Zullen we gaan?' fluisterde Liz in mijn oor. 'Ik verveel me dood.'

Ik knikte. 'Prima, ik vind er ook niet zo veel aan.'

Grijnzend draaide Liz zich om. 'Hé, Don!'

Donovan keek verstrooid op van zijn pokerspel. Het glaasje dat naast hem stond, bevatte nog maar een klein laagje whisky, en dat gooide hij in één teug achterover. 'Wat?'

'We peren hem.' Liz gebaarde van mij naar haarzelf.

Hij knikte. 'Leuk voor je.'

'Dank je,' zei ik grinnikend, en ik stond op van de grond. Mijn kont was versteend en mijn rug stijf. Toen ik mezelf een beetje uitrekte, werd ik opeens om de hals gevlogen door Maaike, een meisje waar ik eventjes mee gekletst had.

'Doeeeeiii!' gilde ze in mijn oor en ze gaf Liz ook nog een knuffel. 'Was gezellie!'

Ik lachte naar haar. 'Ja, vond ik ook.'

Toen we afscheid hadden genomen en Liz en ik weer op de gang stonden, zei ik tegen Liz: 'Goh, toch nog nieuwe vrienden gemaakt.'

'Was deze avond toch niet voor niets,' merkte ze op.

Ik grijnsde en keek naar Liz, die ook grijnsde. Wat hield ik toch van mijn beste vriendin.

A/N: Niet zo'n lang hoofdstuk, maar dat moet ook niet, hè? Anders is het zo voorspelbaar. Opgedragen aan @Zsofivanderhoven, bedankt voor al je votes en lieve, motiverende comments :).

PS: dikke kans dat ik jullie pas met of na kerst weer een hoofdstukje kan bieden, dus alvast een fijne kerst!