Zonder omhaal

Hoofdstuk 9: Cultuurbarbaar

'Een hele goede morgen allemaal!' begon meneer Kuijer zijn toespraakje vooraan de klas. 'Voordat we met Nederlands gaan beginnen, heb ik eerst een leuke mededeling!'

Nieuwsgierig begon iedereen met elkaar te fluisteren.

'Zoals jullie allemaal misschien wel weten, gaan we op excursie met alle eindexamenkandidaten van het vwo en we zijn tot gisterenavond laat bezig geweest met de geschikte locatie te vinden, en hij is gevonden!'

Enthousiast geroezemoes klonk door de klas en ook Liz - die inmiddels weer beter was - en ik keken elkaar nieuwsgierig aan.

River had ik vandaag nog niet gesproken, hij was er wel want hij zat drie plekken achter me, naast Lucas.

Meneer Kuijer praatte ondertussen rustig verder. 'We gaan naar Frankrijk.'

De klas veranderde binnen een seconde van nieuwsgierig naar hyperactief en het was plots een pokkeherrie. Iedereen schreeuwde om elkaar te kunnen verstaan en pas toen meneer Kuijer als een dolle 'Stilte!' door de klas brulde, kwam iedereen weer tot bedaren.

Ik keek even stiekem naar achter, naar de plek waar River zat. Ik had er echter niet op gerekend dat hij ook mijn kant op zou kijken, en voordat ik me snel weer omdraaide, zag ik hem nog net naar me knipogen.

Met een luid kloppend hart probeerde ik me te concentreren op de woorden van mijn Nederlands docent, maar op één of andere manier kon ik alleen maar denken aan River. Wat was er in vredesnaam met me aan de hand?

De rest van de les had ik ook moeite met concentreren. Ik betrapte mezelf er een aantal keken op dat ik doelloos uit het raam zat te staren en ik had twee keer naar River gegluurd, waarvan hij de tweede keer naar me glimlachte en ik alleen nog maar meer afgeleid werd, en ik wist maar al te goed wat dat kon betekenen.

Toen de bel eindelijk ging, en ik waarschijnlijk een huiswerk achterstand van hier tot Tokyo had, spurtte ik snel het lokaal uit richting de toiletten. Daar aangekomen gooide ik vier plenzen water in mijn gezicht en keek ik mezelf bestraffend aan in de spiegel.

'Nee,' fluisterde ik, 'je wordt níét ve-'

'Arwen! Wat is er aan de hand? Moest je kotsen?' Bezorgd kwam Liz op me af gerend.

Ik kneep mijn ogen voor een paar tellen dicht en keek Liz vervolgens aan alsof er niets aan de hand was. 'Nee, hoor! Alles prima, alleen ik had het een beetje benauwd!'

'Ja, dat snap ik wel, hoor!' kwebbelde Liz. 'Het is wel iets van dertig graden buiten.'

Ik glimlachte. 'Zullen we daar dan maar van gaan genieten?'

En dat deden we dus omdat het kon. En omdat ik op die manier River even kon ontwijken, want ik wist dat als ik hem zou zien, ik meteen weer zou omslaan.

In het uiterste hoekje van het grote plein, stond een bankje leeg in de schaduw die Liz en ik claimden door onze bips er met een grote zucht op neer te laten zakken.

Liz toverde haar broodtrommel tevoorschijn en vroeg: 'Zal ik mijn haar verven?'

Ik keek naar haar aardbeiblonde haar. 'Welke kleur?'

'Nou-' ze toverde haar mobieltje tevoorschijn '-ik vind dit wel mooi. Met zo'n paarse gloed en zo. Alleen gezien we op weg zijn naar de zomer, vraag ik me af of ik het niet beter daarna kan doen.'

'Hm.' Ik bekeek het plaatje en zoomde een aantal keren in en uit. Rivers haar was ook zo leuk, ik had eigenlijk altijd al zin gehad om mijn hand er doorheen te halen. Misschien was deze relatie wel een vrijbrief; ik zou het van de week weleens proberen. Het zag er altijd zo zacht uit en gewoon perfe-