Zonder omhaal

Hoofdstuk 22.5: Muziek voor m'n meisje

'Wie was dat meisje vanmiddag?' vroeg mijn vader.

Fronsend roerde ik door mijn koffie. 'Welk meisje?'

Hij haalde zijn schouders op en las ondertussen een artikel uit de krant. 'Ze stond hier aan de deur, ik had haar naar boven gestuurd. Ze kwam voor jou.'

'Huh. Hoe zag ze eruit?' vroeg ik, verbaasd over het feit dat er iemand voor mij aan de deur was. De enige die hier weleens kwamen waren Lucas en Arwen. Lucas kon het niet zijn, want hij was geen meisje en hij was zojuist vertrokken.

'Bruin haar, bruine ogen. Ze zag er een beetje angstig uit.' Hij keek nu op. 'Ken je haar?'

Ik slikte, het was Arwen, dat moest wel. Ik kende niemand die anders bij me zou aankloppen en ik hoopte eigenlijk al dat het Arwen was. God, wat miste ik haar.

Het was al een aantal weken geleden toen ze me dumpte, terwijl ik juist dacht dat de verliefdheid wederzijds was. Dat was ook wat Lucas me verzekerde, en ik was zo stom om dat te geloven.

'Ja, ik ken haar.' Ik zuchtte. 'Ze was mijn vriendinnetje.'

Plotseling had ik mijn vaders volledige aandacht opgeëist. 'Miranda?' vroeg hij verbaasd. 'Ik herinner me niet dat zij zoveel op mama leek.'

Mijn vader had een hekel aan Miranda, en ik snapte waarom, maar had niet verwacht dat hij dezelfde gelijkenissen tussen mijn moeder en Arwen zou opmerken.

'Nee, niet Miranda. Dat is echt al weer een hele tijd uit, pa.' Ik schudde mijn hoofd. 'Arwen heet ze.'

'Hm, bijzondere naam.'

'Ja,' bevestigde ik, 'haar ouders zijn nogal fan van Lord of the Rings.'

Hij knikte en beet op zijn wang. 'Vandaar.'

'Maar daar gaat het niet om.' Ik stond op. 'Waarom was ze hier, zei ze dat?'

Mijn vader schudde zijn hoofd. De krant had zijn aandacht alweer opgeëist.

Vlug stond ik op, spoelde de rest van mijn koffie door de spoelbak en vertrok naar mijn kamer. Ik had plots een geweldig idee.

Met mijn laptop op schoot, greep ik mijn gitaar die naast me op de grond lag. De enige manier om het goed te maken met Arwen, was om indruk op haar te maken, en ik wist maar al te goed hoe ik dát kon klaarspelen.

A/N: BUT IT'S OVER NOOOHOOOW

And it is. Het spIJT me ik was dit hoofdstuk (wat totaal geen hoofdstuk te noemen is) helemaal vergeten te posten, en dat kwam waarschijnlijk doordat ik hem in eerste instantie een stuk langer wilde maken, but I didn't.

Maar goed, als jullie me nog niet zat zijn, heb ik gewoon nog een ander verhaal die je kunt lezen. Candy's crush, dus.

Fijne vakantie verder, en misschien wel tot ziens!