Lise Günlüğü

5. Bölüm

Pazar sabahı kalktığımızda eğlence devam ediyordu.İlk iş olarak toparlandık ve kahvaltımızı yaptık.Zaman hızlı bir şekilde geçti ve kızları bir gece daha kalmaya ikna ettim ama Eda’nın gitmesi gerekiyordu.Onu uğurladıktan sonra kaldığımız yerden devam ettik.Telefonuma bir mesaj geldi, Nisan’dandı.Kızlara çaktırmadan okudum.

“Yarın gece sizde kalabilir miyim?” yazıyordu. Ailesi sadece benim ailemi tanıdığı için onlar şehir dışındayken en müsait yerin bizim ev olduğunu düşünmüşlerdir.

“Tabii yalnız bunu okulda çaktırmak yok.” Dedim fazla bekletmeden.Kızlarsa bana bakıyordu mesajın kimden geldiğini merak edercesine.

“Hiç, hiç kimse.” Dedim.Film, müzik, dans derken uyumuştuk gece..

Alarm sesiyle sabah gözlerimi açtığımda bir hayli yorgun ve uykusuz hissediyordum kendimi.Saate baktığımda uyanma vaktimin geldiğini hatta geçtiğini fark ettim. Alarm ilk çaldığında duymamış olmalıyım ki saat biraz geçmişti. Benim gibi diğer kızlarda çok yorulmuştu az eğlenmedik gece ne de olsa. Birer birer onları da uyandırdım okul için hazırlanmaya başladık.

Okula giderken bir değişik hissediyordum kendimde, ya çok istekliydim gitmek için ya da tam aksi.. Tek bildiğim normal zamanki gibi değildim. Uzay geliyordu hep aklıma nerden çıkıyorsa. Aklımda bir sürü soru işaretleri beliriyordu ya yanılıyorsam?Kızların dediği gibi bir şeyler mi vardı ortada? -Aman defne- saçmalama dedim sonra, -unut gitsin- . Derin düşüncelere dalmıştım galiba Pelin’in, “Hayırdır?” demesiyle kendime geldim.

Yaklaşmıştık okula, adımlarım geri geri gidiyordu adeta.Şimdi anlıyorum ki ben okula gitmek istemiyordum. Biraz daha ilerledikten sonra Uzay ve Kartalı gördük yanımıza geldiler, “Günaydın” diyerek . 

Kızların demesine göre Uzay sürekli bakmış bana.“Aman canım kuruntu işte, yoktur öyle bir şey” dedim onlara. Okula kadar birlikte yürüdük sessizlik içinde.

Binaya girmiştik sınıflara ayrılmadan önce Eylül’ün kulağıma “Bende seni özledim” demesiyle başlamıştık anlamsız bir şekilde gülmeye. Öyle böyle derken son dersin bitmesine 5 dakika kalmıştı, normal günlerden bir farkı yoktu.Bana ilgisi olsaydı daha değişik olurdu diye geçirdim içimden, okulun sonrası da olduğunu düşünmeden. Sözleşmiştik kızlarla, çok eğlenecektik yine..

Okul çıkışında planladığımız gibi bir araya gelebildik . Alışveriş merkezine adımımı atacağım sırada telefonum çaldı arayan annemdi. Kuzenim gelecekmiş eve çabuk gel diye söyledi bana. Kızlardan özür dilerek buradan ayrıldım .

Eve gittiğimde Görkem gelmişti.Her zamanki gibi çok yakışıklıydı diye düşündüm ama akrabaydı işte bu iş düşündüğüm gibi olmazdı.Hem kimin kuzeni işte diye geçirdim içimden.Başlamıştık sohbete eskilerden falan..Çok özlemiştim sırdaşımı.Konuşurken anlamamışız zamanın nasıl geçtiğini kapı zilinin çalmasıyla kendimize geldik. 

Birden yükseldi sesim “Nasıl olur da unuturum Nisa gelecekti, ailesi şehir dışında.” diye. Koşarak açtım kapıyı “Hoş geldin!” dedim sanki geleceğini unutmamışım gibi. İçeri davet ettim Görkem’le tanıştırdım Nisayı.. Ortamı bir sessizlik kaplamıştı . 

“Ee nasılsınız?” diyerek bozdum sessizliği.Zaman geçtikçe iyice kaynaşmışlardı. Sohbete daldılar, bense dalmışım hem de onu düşünmeye Uzaya.. Ne oluyordu bana?Sırası mıydı yani? Of! istemiyordum onu, kimseyi istemiyordum.

“Bakıyorum da iyi alıştınız birbirinize” diye katıldım bende muhabbete.Yüzüme baktı ikisi de utanmış bir şekilde . 

“Yatalım artık” dedim odasını gösterdim Görkeme. Nisa’yla da odama geçtik birlikte.

“Nasıl çocuk kuzenim?” diye takıldım Nisa’ya.Güldü, bu cevap yeterli geldi bana da .

Konuşurken uyumuşuz, sabah uyandığımızda kahvaltı hazırdı Görkem de öyle.

“Günaydın” diye katıldık yanına okul vaktine kadar, ama geç kalmayalım diye göz kırptım Nisa’ya .

Okula gidene kadar sorular sordu bana boş değildi bu kız belli ama ne olduğunu sorduğumda hiç diye geçiştirdi beni . Okula girdiğimizde bizim kızlarla Buğlem’in grubunu tartışırken gördük, koşarak gittik yanlarına ne olduğunu anlamamıştık, anlayamamıştık.Ne oluyordu bunlara? Sakinleştirmeye çalıştık arada bir tartışmaya girerek. Okul toplanmıştı başımıza. Uzay, Kutay ve Kartal geldi yanımıza . Uzay geri çekti beni ne yapıyorsunuz dercesine..