GİZEMLİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 30∞Ölüm

Finale 1 veya 2 bölüm. Lütfen yorum yapın.

Steven sadece bir cismi, suyu ya da havayı kontrol edebileceğimizi söylemişti. Ama bunların dışında yapabildiklerimiz özel güçlerimiz ise... O halde özel gücümü bulmuştum. Demek ki özel gücümü bulmak için anormal bir çaba içine girmem gerekmiyordu. O zaten beni buluyordu. Hazır olduğumda... O bana aitti o halde. O benim bir parçamdı. O benim ilacımdı. O benim özel gücümdü..

İyileştirmek...

Gül ile birlikte ayağa kalkarak gülümsedim. Buna alışabilirdim. Yapabilirdim bunu. Yalnız değildim. Sanki artık gül de benimle birlikteydi. Onu hissetmiştim.

Peki her şeye rağmen kendimi iyileştirebilecek miydim?

Mesaj sesi ile hızla telefonumu çıkarıp gelen mesaja baktım. Gönderen kişi belli değildi.

-Geriye kalan gizemin diğer parçaları ben de. Yarın sana atacağım adreste olursan eğer bunları öğrenebilirsin.

Dogru kisi bu olabilir miydi?

****

Üşüyordum.

Omuzlarım titremeye başlayınca, dişlerim de hemen eğlenceye katıldı. Hava gereğinden fazla soğuktu. Birkaç dakika önce ılık olan hava bir anda kış soğuğuna dönmüştü. Şortumdan telefonumu çıkarıp baktım.

Kahretsin!

Hiçbir şey yolunda gitmediği gibi telefonumun şarjı da bitmişti.

Sinirle telefonumu cebime koydum. Kollarımı vücudumu ısıtmak istercesine belime sardım. Etrafıma baktım ve buraya hangi amaçla geldiğimi düşündüm. Bilmiyordum!

Buraya hangi akılla geldiğimi, ne olacağını bilmediğim gibi.

Ama bildiğim bir şey vardı.

O da beni takip eden kişinin yakınım da olduğuydu.

Tehlike her yerdeydi.

****

"Oraya falan gitmeyeceksin Katie" dedi Steven resmen kükreyerek. "Tanımadığın biriyle buluşmayacaksın"

Telefonu kısa bir süreliğine kulağımdan uzaklaştırıp derin bir nefes aldım. Ne diye onu aramıştım ki sanki.

"Hayır, Steven! Gideceğim. Hatta adres birazdan gelir ve ben yüzleşmek için gideceğim" dedim kararlılıkla. "Bu konuda fikrimi değiştiremezsin"

"O halde bana adresi mesaj at" dedi Steven bıkkınlıkla. "Şu an şehir dışındayım. Fakat hemen yola çıkarsam yetişebilirim"

"Pekala, atacağım"

"Eğer beklersen sen-"

"Hayır ben adres geldiği gibi gideceğim" dedim kararlılıkla. "Sana mesaj atmayı unutmam"

"Katie" dedi Steven mırıltıyla. "Kendine dikkat et lütfen. En kısa sürede yanında olacağım" Derin bir nefes aldı. "Seni seviyorum"

Kalbim tekledi. Belki de durdu. Cevap veremedim. Sadece sustum.

****

Derin bir nefes alarak ilerlemeye başladım. Keşke Steven'ı dinleyip onu bekleseydim. Ne vardı da tek başıma gelmiştim. En azından adres geldiği zaman Steven'a atmayı unutmamıştım. Yerimi bilen tek kişi olarak ona güveniyordum.

"Seni seviyorum"

Of! Cevap bile verememiştim. Duygularımı bildiğim halde susmuştum.

Ya bende ona 'Seni seviyorum' diyemeden ölürsem?