GİZEMLİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 24 ∞ Kırgınlık

Lütfen yorum yapın. Yorumsuz hikaye, çok kırıcı...

Keyifli okumalar.

---

"Merak etme" dedi Ethan gözlerindeki muzip bakışla. "Onlar senin düzenini falan bozmayacak"

"Sen nereden biliyorsun?"

"Çünkü senin düzenini bozan kişi farklı biri olacak" dedi sessizce mırıldanarak. Az önce ki yüzünden eser yoktu. Sinirli gibiydi. İntikam planından bahseder gibi bir hali vardı. Kaşlarının çatılışı bu sefer onda korkunç bir etki yaratmıştı. Gözlerinden geçen saliselik öfke ve nefret duygusu beni şaşkınlığa uğratmıştı. Göz bebeklerinde gördüğüm kişi kendimdim.

"Seni evine bırakayım Katie. Geç oldu" dedi Ethan yüzüne gülümse yerleştirerek.

Şaşkınlıktan sadece başımı sallayabildim.

Ethan beni evime bıraktığında hızla eve girdim. Bugün beni korkutmuştu. Yüzünde ki değişen ifade. İlk kez onu böyle görüyordum. Alışık değildim onun bu korkunç haline.

"Katie" dedi Lisa salonun kapısından seslenerek. "Niye kapının orada dikiliyorsun? Geçsene içeri"

Yavaşça salona doğru yürümeye başladım. Lisanın yanına geldiğimde Lisa kaşlarını çatarak bana bakıyordu.

"Yüzün bembeyaz olmuş" dedi elini yüzüme getirip alnıma koyarak. "Hasta mısın?"

"Hayır" dedim geri çekilerek. "Herkes nerede?"

"Annem, babam ve Kevin şirkette"

"Bu iyi olmuş" dedim mırıltıyla. "Seninle bir şey konuşmak istiyordum"

"Tamam" dedi Lisa şaşkınca. "Kötü bir şey yok değil mi?"

"Hayır" dedim kafamı sallayarak. Kötü bir şey var mıydı yok muydu bilmiyordum. Fakat Lisa ile konuşacağım konuda kötü bir şey yoktu. "Yok"

"Gel" dedi Lisa arkasını dönüp salona geçerken. Camın yanında ki tekli koltuklardan birine oturmuştu. Bende onun hemen karşısına oturup çantamı yana bıraktım.

"Anlat bakalım. Dinliyorum"

"Lisa ilk öncelikle şunu söylemek istiyorum ki ben iş buldum ve..."

"Ne?!" dedi Lisa şaşkınca bir nefes alarak. "Ama Katie... Sen ne saçmalıyorsun?"

Bunu duyan herkesin bu tepkiyi mi vermesi mi gerekiyordu?

"Lisa bunu tartışmamız hiçbir şey değiştirmeyecek. Babama kendimi kanıtlayacağım" dedim kararlılıkla.

"Katie anlıyorum. Gençsin ve gençliğinin getirdiği fazla gururu bende yaşadım" dedi Lisa ellerimi tutarak. "Fakat o senin ba-baban"

Lisanın 'baban' kelimesinde kekeleyip gözlerini kaçırması bana garip gelmişti. Çok doğal bir şeyden konuşuyorduk sonuçta.

"Lisa" dedim sakince. "Yarın işe başlıyorum"

"Buldun yani?"

"Evet" dedim gülümseyerek. "Benim için oldukça kolay oldu"

Lisa bir süre sessiz kaldı. Düşünüyor gibi bir hali vardı. Gözlerini bir şeye odaklamıştı. Bir süre sonra bakışlarını tekrar bana çevirdi.

"Pekala" dedi Lisa geriye doğru yaslanarak. "Sanırım seni vazgeçiremeyeceğiz. Kaça kadar çalışacaksın?"

"Okul çıkışından yediye kadar" dedim rahatlıkla.