Τα μάτια μου βουρκώνουν και κοιτάζω κάτω. Ξανά σηκώνω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω πριν φύγω και τα βλέμματα μας συναντιούνται. Το χαμόγελο που είχε εξαφανίζεται από τα χείλη του μόλις με δει. Γυρίζω από την άλλη για να διακόψω την οπτική μας επαφή και αφού πω στα παιδιά πως παω να πάρω λίγο αέρα, αρχίζω να απομακρύνομαι όσο πιο γρήγορα μου επιτρέπουν τα πόδια μου. Θέλω να κλάψω και μάλιστα, αυτό σκοπεύω να κάνω. Βγαίνω έξω και δίχως να το καταλάβω αρχίζουν να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι. Φυσικά και είναι ξανά μαζί με την Eleanor. Την αγαπάει... μου το είχε πει. Θα έπρεπε αργά ή γρήγορα να το περιμένω.
«Τουλάχιστον είναι ευτυχισμένος...» ψιθυρίζω στον εαυτό μου.
«Adriana!» ακούω μια γνώριμη φωνή να με φωνάζει.
Σκουπίζω γρήγορα, αλλά προσεκτικά τα μάτια μου, παίρνω μια βαθιά ανάσα γεμίζοντας τα πνευμονία μου με αέρα, βάζω ένα ψεύτικο χαμόγελο και γυρίζω να αντικρίσω την γνώριμη φωνή του Loui. Έτρεξε από πίσω μου; Πως και έτσι; Δεν μ' έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους πράξεις.
«Loui!» λέω χαμογελώντας. Είχα καιρό να πω το όνομα του και μου φαίνεται περίεργο.
«Γιατί έφυγες έτσι πριν;» είναι το μόνο που ρωτάει γρήγορα.
«Εεμ... χτύπησε το κινητό μου.» απαντάω απλά σαν να μην έκλαιγα πριν από ένα λεπτό.
«Μάλιστα, ας πούμε πως το πιστεύω.» λέει δύσπιστα και με κοιτάζει καχύποπτα.
«Εντάξει...» σταυρώνω τα χέρια μου. «Είδα πως είσαι πάλι με την Eleanor.» συνεχίζω δίχως να μπορέσω να συγκρατήσω τα λόγια μου και αμέσως δαγκώνω το κάτω χείλος μου για να μην κλάψω. Με κοιτάζει για λίγο σκεπτόμενος, όμως τελικά το βλέμμα του επιλέγει να αντικρίσει το πάτωμα.
«Ναι... γύρισε και το management μετά το... το συμβόλαιο μας συμφώνησε να είμαστε πάλι μαζί...» λέει άβολα τραβώντας το πίσω μέρος του λαιμού του.
«Ναι... κάτι είχε πάρει το αυτί μου. Είχαν πει πως απλά ήμουν μια περιπέτεια, όμως η πραγματική σου αγάπη και έρωτας, ήταν η Eleanor και παρά τα όσα περάσατε καταλήξατε μαζί όπως ήταν γραφτό σας...» επαναλαμβάνω κάτω ειρωνικά και κοροϊδευτικά όσα είχαν πει σε μια κουτσομπολίστικη εκπομπή, αλλά δεν ήθελα να πιστέψω πως είναι μαζί και πως μάλιστα θα τους δω έτσι σήμερα.
«Εγώ... εσύ... εμείς...» έλεγε μπερδεμένα, χάνοντας τα λόγια του, προσπαθώντας να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του.
«Τα λέμε μέσα...» τον διακόπτω εγώ άβολα τραβώντας το μπράτσο μου. Μόλις κάνω δύο βήματα ξανά ακούω την αγγελική φωνή του να ξεστομίζει τ' όνομα μου.
«Adriana!» φωνάζει και γυρίζω αργά να τον κοιτάξω. «Εγώ... τίποτα. Τα λέμε μέσα.»
Κουνάω θετικά το κεφάλι μου και συνεχίζω να περπατάω προς τα μέσα. Πόσο θα ήθελα τώρα να μου πει πως είναι ερωτευμένος μαζί μου και πως δεν πίστεψε ούτε για μια στιγμή πως βγήκα με τον Justin. Ναι, το ξέρω ακόμα εκεί έχω κολλήσει, αλλά εξαιτίας αυτού τελείωσαν όλα τόσο απότομα. Απλά θέλω να με φιλήσει, άλλη μια φορά και ας φύγει. Όμως ξερω πως αυτό δεν θα γίνει. Είναι ερωτευμένος με την Eleanor και αυτό δεν αλλάζει.
«Γαμώτο!» φωνάζω καθώς μπαίνω μέσα και κλωτσάω έναν πράσινο κάδο.
Αρχίζω να κλαίω χωρίς να μπορώ να με συγκρατήσω και σωριάζομαι αμέσως κάτω στο κρύο πάτωμα. Ακουμπάω την πλάτη μου στον τοίχο, φέρνω τα γόνατα μου στο στήθος μου και σκύβω μπροστά. Κλαίω, κλαίω, κλαίω... κλαίω ασταμάτητα, όταν δυο χέρια τυλίγονται γύρω από τους όμως μου παίρνοντας με μια σφιχτή απρόσμενη αγκαλιά. Σε δευτερόλεπτα παγώνω στην θέση μου, μένω ακίνητη & ο λυγμός μου παύει να ακούγεται. Εύχομαι & ξανά εύχομαι από μέσα μου να μην είναι ο Louis. Δεν θέλω να με δει έτσι...
VOTE & COMMENT. THANK YOU:*
KAMU SEDANG MEMBACA
Management Relationship
Fiksi Penggemar«Ποτέ μην αγνοείς αυτά που νιώθεις. Πράξε όσο είναι νωρίς, γιατί θα χάσεις την ευκαιρία σου & ίσως να μην μπορέσεις να ξανά δοκιμάσεις. Όμως ποιος ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Άσε την τύχη σου να πράξη...»
