BENİM DÜNYAM ( Tamamlandı )

Benim Dünyam 10 Bölüm

Merhaba arkadaşlar. Hikayemi okuyan herkese teşekkürler.Neyse lafı fazla uzatmadan tüm okuyucularıma iyi okumalar dilerim.Umarım beğenirsiniz :):):)

&&&

Keremin annesi Rabia hanım Keremi ne kadar ikna etmeye çalışsa da bir türlü ikna edemiyordu.Hastane de  Betül'ün yanın dur dese de Kerem kabul etmemişti.Annesini de alıp eve gelmişlerdi.

''Oğlum niye durmadık Hastane de belki ihtiyaçları olurdu.''

''Anne amcam Hastane de zaten bir şeye ihtiyaç olursa beni arayacak.''

''Ama oğlum...''

Rabia hanım içindekini bir türlü söyleyemiyordu.Tam dilinin ucuna geliyordu.Hemen hepsini yutuyordu.Oğlunun üzülmesine asla dayanamazdı.Peki nasıl bu sevdadan vazgeçirecekti.Ona asla arkadaşlarının birer hayal olduğunu söyleyemezdi.Hele ki sevdi kızın tamamen bir hayal olduğunu asla söyleyemezdi.Bütün laflarını yutup koltuğa oturdu.Keremse annesini takip edip yanına oturdu.kerem annesin elini tutup o güzel gözlerine baktı.

''Bak anne biliyorsun ki Betül'ü sevmiyorum.Niye zorla sevdirip ve evlendirmeye çalıştırıyorsun.''

''Çünkü ailemize uygun bir kız ve ben Betül'ü seviyorum.''

''Bak anne duydun mu sen seviyorsun ben değil. Ben bu hayatı yaşayacağım. Sen değil.Zorlama artık.''Kerem bunları söylerken ne zamandır annesine rabia sultan demiyordu.Kızgın olunca diyemiyordu.O an çok üzüldü.Annesin üzerine çok mu gidiyordu.Annesi hiç bir şey diyemedi.Sadece sustu.Keremse  ''benim yatmam lazım iyi geçeler anne ''diyebildi.Kerem yukarıya çıkarken annesi seslendi.

''Kerem .''

Keremse merdivenlerde durup.

''Efendim Anne''dedi.

''Seni kırdıysam özür dilerim.Bil ki her şeyi senin mutluluğun için yaptım.''

Keremse merdivenlerden inip annesine sarıldı.''Biliyorum anne sultan her zaman benimle uğraştın.Hayatım da sen olmasan ben ne yapardım.İyi ki yanımdasın iyi ki annemsin.''Rabia hanım sadece ağladı.Başka ne yapabilirdi ki ! O an sarılmaları hiç bitmesin istedi.

Kerem annesini sakinleştirip odasına gelmişti.Uyumaya çalışıyordu.Ama bir türlü yatamıyordu.Sağa sola dönüp duruyordu.Ne yapması gerektiğini düşünüp duruyordu.Bir türlü bulamıyordu.En önemlisi onun için hayaldi.Yarın onunla konuşacaktı.Hayal bu zamana kadar onu hiç bırakmamıştı.bunun için de bırakacak değildi.Kerem sabaha karşı uyuya kalmıştı.Telefon sesiyle kendine geldi.Gözlerini aralayarak masanın üzerindeki telefonu aldı.Ekrana baktı.Amcası arıyordu.Telefonu açtı.

''Efendim amca ne oldu.''

''Oğlum Betül'ü Hastaneden çıkartık şimdi evde haberin olsun.''

''Tamam amca sağol haber verdiğin için .''

''Sen bugün işe gelecek misin.Ben birazdan gideceğim.Halletmem gereken işler var.''

''Birazdan gelirim.İşlerimi halledip çıkarım amca halletmem gereken şeyler var.''

''Tamam oğlum görüşürüz o zaman hoş çakal.''

''Hoş çakal.''Deyip kapattı.Kerem telefonun saatine baktı.Sekiz buçuktu.Yataktan kalkıp.Apar topar hazırlanmaya başladı.Hemen banyoya girip duş aldı.Çıktıktan sonra üstüne siyah tişört altına da kot pantolon giydi.Ses çıkarmadan evden çıkmaya çalıştı.Annesiyle karşılaşmak istemiyordu.Kapıyı hafifçe çekip çıktı.

Arabasına binerken kulaklığı takıp Hayali aradı.

''Canım neredesin geldin mi''?

''Yoldayım bir tanem anneme uğrayacağım.Öğlen seninle buluşuruz olur mu ''?