BENİM DÜNYAM ( Tamamlandı )

Benim Dünyam 12. Bölüm

Merhaba arkadaşlar.Bu şarkıyı sizin için seçtim umarım beğenirsiniz. Dinlemenizi tavsiye ederim. İyi dinlemeler ve iyi okumalar.

&&&

İnsan bazen hiç ummadığı olaylarla karşılaşabiliyor.Kerem de tam da bunu yaşamıştı.Karşısındaki insan annesiydi.Neden mi bu kadar şaşırdı.Annesi bunca sene ilk defa geldi de ondan. Keremin babası öldüğünden beri hiç gelmemişti.Gelirse dayanamam diye düşünüyordu.Eşinin anıları vardı.Onun için çok zordu çünkü her yerde anılarını hatırlıyordu.Oğlu için bunu yapmak zorundaydı.Rabia hanım için zor olsa da bunu yapmıştı. Kerem biraz bekledi.Derin bir nefes aldı.Sonra ''Anne '' diye bildi.Annesi bir adım attı.sonra yerinde durdu.Daha fazla adım atamadı.

''Ef...  efendim oğlum''diye bildi.Sanki boğazında kocaman bir yumruk vardı.Yutkuna mı yordu.Bir anne için de ne kadar zordu.Bir yandan eşinin hatıraları bir yandan oğlu vardı.Ama başka çaresi yoktu. Bunu yapması gerekiyordu. Artık oğluyla ilgilenip hayal olan arkadaşlarından uzak tutacaktı. Yani inşallah bunu ümit ediyordu. Şu anlık aklına başka bir şey  gelmiyordu. Tek düşünebildiği oğluyla ilgilenip onu bu hastalıktan kurtarmaktı.Kerem'in amcası bir yandan ikisine bakarken bir yandan da aklında plan kuruyordu.

''Acaba ne yapsaydı da Rabia hanımla konuşsaydı.''Kerem annesinin gözlerine bakarak belki bir şey anlarım diye uzun uzun baktı.Sadece hüzün görüyordu.Ama belli etmemeye çalıştığını da anlayabiliyordu. Kerem yutkunarak...

'' Anne hoş gedin'' dedi.

''Hoş bulduk oğlum.''Kendini toparlayıp gülümsemeye çalıştı.''Acaba güle bildim mi?''Diye düşünürken daha çok gülmeye çalışarak.''Niye bu kadar  şaşırdın.Ziyarete gelemez miyim.Biricik oğlumu özlemeyecek  miyim?''

''Özlersin tabi anne Sultan.Sen hiç gelmezdin buralara o yüzden şaşırdım.''

''Deşiklik olsun dedim. Biraz oğlum beni gezdirir diye düşündüm.''

''Olur tabi Anne Sultan. Sen istersin de ben seni gezdirmez miyim.''

''Nereye  gitmek istersin. Söylemen yeterlidir.''

''Fark etmez oğlum sen dereyi istersen ben oraya gelirim. Yeter ki sen ol benim yanımda''

Kerem'in amcasının  kafasın da bir ampul yanmış gibi birden sıçradı.Kerem ve annesi amcasın sıçramasıyla ikisi de birden ona döndüler.

''Oğlum bak annen ne zamandır buralara gelmiyordu.Anneni buraları  gezdir sene baya değişti.Uzun zaman oldu. demi ya... 

Gözlerini tavana dikerek geçmişini hatırladı.Zehir yutmuş gibi gözlerini buruşturdu.Derin bir nefes alarak yutkundu.Konuyu değiştirmek için hemen lafa girdi.

''Ya da karşıdaki lokantaya götür.Oranın yemekleri güzeldir.''

''İyi düşündün amca o zaman anne Sultan seni buraları gezdireyim.Sonra lokantaya gideriz.Olur mu?'' 

''Olur tabi oğlum'' diye bilmişti. Ne diye bilirdi ki! 

İstemiyorum dese soru üstüne soru söylerdi.Ne olduğunu anlayana kadar sıkıştırırdı.Babanın hatıralarını anımsıyorum dese onu üzerdi.Kerem sonra kafasında kurup.Bu raya ne zaman gelse baktıkça hatırlardı.Zaten zor unutmuştu.Babasını hatırlamasa bile onun bur da yıllardır çalıştığını  bildiği için ilk başta baya zorluk çekmişti.Sonra zamanla alışmıştı.En iyisi hiç bir şey demeden onun suyuna gitmekti.Açısını kalbine gömmüştü.Zaten her zaman bunu yapmıyor muydu.Artık duygularını saklamasında usta olmuştu.Herkes onu mutlu zannederken o bütün dünyasına gülücükler atarken içi hep kan ağlıyordu.Yani bu onun için hiç bir şeydi.

''Tamam o zaman oğlum.Sen anneni gezdirdikten sonra benim odama gelirsiniz.''

''Tamam amca olur geliriz.''Amcası odasına doğru giderken Kerem annesini gezdirmeye başlamıştı bile...

''Bak Anne Sultan burası bizim toplantı odamız.Şurası da çalışma odamız.''

Kerem annesini gezdirirken amcası da ''Gerçekten Rabia hanımla konuşsam iyi olur.''diyordu.Çünkü o da fark etmişti. Rabia hanımı ne kadar üzgün olduğunu, buraya kadar geldiğine göre baya önemliydi.Hem baya da zayıflamıştı.Evet kesin konuşması gerekiyordu.Çünkü gözle görülür derecesinde sıkıntısı olduğu belli oluyordu.''Peki ama mesele neydi.''kafasında kurup duruyordu.Bunu da konuşunca anlayacaktı.Kerem annesini gezdirmiş odasına getirmişti.

''Anne yoruldun biraz dinlen gel otur.Sonra amcamın yanına gideriz.''

''Tamam oğlum yaşlandık artık hemen yoruluyorum.''

''Olur mu? Anne Sultan sen daha gençsin bir çok kişiye taş çıkartırsın. Hem daha gelinini görmedin.Gelin gelsin sonra torun...''

''Ooooo daha çok işimiz var yani Anne Sultan sen şimdiden yaşlandım diyorsan.Ben ne yaparım.''

''İnşallah oğlum Allah o günleri bir göstersin de başka ne isterim.''

''İnşallah Annem yakın yakın merak etme o günler.''Kerem bu sözleri söylerken Rabia hanım derin düşüncelere daldı. Keremin tam dilinin ucuna geldi ki!

 Kerem birden sustu.Sadece içinden diye bildi.Annesinin kederli yüzüne bakarak'' Anneciğim ya neyin var.Sen neden bu kadar üzgünsün.O güzel gülüşünün altında ne var.Ne sıkıntın var.Neden bana söylemiyorsun.''''NEDEN...''

Annesine bakarak gülümsedi.Annesi ise ona kocaman bir gülüş attı.Ve içinden acı dolu bir feryat attı.Sanki gökyüzüne doğru haykırdı.Acılarını içinden söyledi.Her şey bu kadar basit miydi yani oğlu gözlerinin önünde bir hayali kızı severken o böyle bakacak mıydı yani ...

Hayır tabi ki buna asla dayanamazdı.O yüzden bir şeyler yapması gerekiyordu.Peki ama ne yapabilirdi ki! 

Kimseye söyleyemezdi.Oğlunun hayali bir kız sevdiğini söyleyemezdi.Ama bir çare bulması gerekiyordu.Hani olurdu  ya bazen çocukken yere düşerdik. Rabia hanımda kendini bunun gibi hissediyordu. Ve ağlamaya başlarsın o sırada etrafına bakarsın kimse yoktur .Sanki herkes birden yok olmuştur.Ayağa kalkmaya çalışırsın.Bir türlü kalka massın son bir hamleyle başarırsın ve kalkarsın birde ne olsun.Dizin kan içindedir. O acıyla birden feryat edersin ama kimse seni duymaz aslında herkes oradadır.Bir bakarsın ki içinden feryat ediyormuşsun.Bir den kendini sanki kuyunun içinde sanırsın ne kadar bağırsan da ne kadar çığlık atsan da kimse seni duymaz. Çünkü aslında sen bütün duygularını kuyuya hapsetmiş sindir.Evet Rabia hanım aynen bunu yaşıyordu.Oğlunu böyle görmek ömründen ömür gidiyordu.

&&&

Evet arkadaşlar bu bölümün sonu vote ve yorumlarınızı bekliyorum.