BENİM DÜNYAM ( Tamamlandı )

Benim Dünyam 22. ( Final Bölüm )

Merhaba arkadaşlar artık final bölüme geldik. Bu hikayeyi severek yazdım. Umarım sizde beğenirsiniz. Herkese iyi okumalar...

&&&

Hayatın insana ne getireceğini bilemezdim nereye sürükleyiciğini hiç bilemiyordum. Ben şimdi geçmişi düşünüyorum da nasıl korktuğu mu? Nasıl da yapayalnız hissettiği mi? Kendi kurduğum hayal ürünü olan arkadaşları...

Onlar artık yok ilaçlar çok işe yarıyor. Onların yerine başka arkadaşlarım oldu. Hepsiyle çok iyi görüşüyoruz. Tabi bu arkadaşlarım gerçek hayal değil...

Bunları söylemek bile o kadar tuhaf hissettiriyor ki! Kendimi boşluktan tam aşağı düşerken hayalin beni elimden tutup yukarı doğru çektiğini hissediyorum. O olaylardan bu güne çok zaman geçti. Tam dört yıl geçti. Nasıl da çabuk geçti. Doktora gidip gelmem  tam bir yıl sürdü. Tabi şimdi bile devam ediyor ama eskisi gibi değil şimdi çok iyiyim. Hayalle bir yıl sonra evlendik ona o kadar şey borçluyum ki! Bana verdiği desteği asla unutamam ailesi de ayrı bir destek verdi. Annemle amcam da  bana verdikleri desteklerini hiç bırakmadılar. Onlarsız hayat düşünemiyorum.Hayalle üç yıldır evliyiz o kadar mutluyum ki! Hayalden  sonra hayatımın anlamı olan bir yaşında ki melek yüzlü canım kızım ece var. Onsuz yapamıyorum tıpkı hayalin münyatürü gibi akşam olsun da eve gideyim diye dört gözle bekliyorum. Onları seyretmek için akşamı iple çekiyorum. Annem beni ve hayale bakmaya bırakıp torununa bakıyor torunum aşağı torunum yukarı diyor.

Eskiden neden derdim denen ben ama şimdi  anlıyorum ki herşeyin bir nedeni varmış. Bu kadar açı çekmeseydim belki de bu kadar mutlu olamazdım. Mutlu olmanın da bir bedeli vardır. Onu da çektim bundan sonra ne olur bilmiyorum ama bu mutluluğa herşeyi mi veririm. Hayat öyle bir şey ki insana ne vereceğini bilmiyorsun bir dakika sonra ne olur ne biter bilemiyorsun. Hayatın bir dakika da nasıl değiştiğini herhalde en iyi ben anlarım. Bugün benim için çok önemli bir gün kızımın doğum günü ona bütün dünyayı vermek istiyorum ama o bunu anlamaz ki! Ne alabilirim diye düşünüp duruyordum. Ona çok değerli bir şey vermek istiyorum. Hayatı anlamasını insanları sevmesini  benim ve annesinin neler çektiğini bilmesini istiyorum  O yüzden  ona bir günlük yazıyorum. Herşeyi yazıyorum geçmişten geleceğe doğru ne varsa yazıyorum ilerde bir gün bu günlüğü okuması için ona hediye edeceğim o günün gelmesi için sabırsızlanıyorum. Kızımın fotoğraflarına bakıyorum da nasıl da çabuk büyüyor ilerde nasıl bir baba olurum bilmiyorum ama şu kesin ki onu her kötülükten koruyacağım.

Amcamla beraber işimizi çok iyi ilerleddik bunun için çok çalıştık ve sonunda başardık babam beni görüyorsa gururduyuyordur. Umarım bu büyü bozulmaz ve hep böyle mutlu olurum. Birazdan eve gidiceğim beni dört gözle bekliyorlardır. Herkes ordadır. Yaşadığım duyguları bir türlü anlatamıyorum canım kızım seni o kadar çok seviyorum ki! Kelimeler kifayetsiz kalıyor. Sen benim herşeyimsin melek yüzlüm kızım şimdi gitmem gerekiyor. Herkes beni bekliyor. Senin doğum günün bugün bir yaşına giriyorsun iyi ki doğdun benim dünyalar güzeli kızım iyi ki varsın bal gözlüm...

Kerem duygularını bir nebze de olsa anlatmıştı. Eve gidiyordu. Mutluluk kanına işlemişti. Ağzı kulaklarındaydı. Gözlerinden nerdeyse mutluluktan gülücükler çıkacaktı. Zile bastı ve kapı açılsın diye bekledi. Bir saniye bekledi ama ona ölüm gibi geldi.kapı sonunda açıldı. Karşısında iki bal gözlüsü duruyordu. Biri eşi biri de kızıydı. Karşıda herkesin onu beklediğini gördü. Elinde ki hediyeleri kenara bıraktı. Kızını kucağına alarak içeri girdi. Hayalse hediyeleri içeri alarak kapıyı  kapattı.Dışardan onların gülücükleri, kahkaları duyuluyordu. Hayat keremi bir yerden bir yere sürüklemişti. İlk başlarda çok acı çekmişti ama şimdi o kadar mutluydu ki acılarını çoktan unutmuştu. Tek istediği hep böyle kalabilmekti...

&&&

Evet arkadaşlar hikayemiz bitti. Begendiyseniz yorum ve oylarınızı bekliyorum...