Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

Μην με ξαναπλησιασεις!

Kατεβαινω, κάτω και τον ακούω να μιλά με μια κοπέλα.
-Μην με ξαναπλησιασεις σου λέω!! Ναι... Όχι!! Ποτέ!! Ούτε τηλέφωνο! Ναι... Ναι έχω κάτι σαν δεσμό που κολλάς εσύ τώρα?? Βρε δε μας παρατάς λέω εγώ!, και το κλείνει.
-Αι ντε μου και στα τσακίδια, σιγοψιθυριζει. Τον κοιτάω απο τη σκάλα σαν μια παραπονεμενη -μεγαλη- γατούλα έτοιμη να ορμιξει στη λεία της. Μόνο που δεν άρχισα το νιαουρισμα του παραπονεμενου γατιού για εκείνον... Τι να κάνω που το πάθος μας, υπάρχει το ίδιο δυνατό ,ακόμα και εξ'αποστάσεως

Γυρίζει και με κοιτά έτσι όπως εχω καθίσει στη σκάλα και πειράζω τα μαλλιά μου. Εχω φορέσει ενα άσπρο του πουκάμισο που μου φτάνει μέχρι τα μπούτια μου. Με κοιτά και ξερογλυφει τα χείλη του.

Κοιτάω καλά-καλά πίσω του και βλέπω το πρωινό πλούσια στρωμένο πάνω στο τραπέζι. Ε κουραστήκαμε τι κάνουμε...
Και είχε απ'όλα. Απο υγιεινά μέχρι ανθυγιεινά. Είχε δημητριακά, αυγά, mereda, κομμένα φρούτα, φρούτα με σαντιγί( αν και δεν μου αρέσει η σαντιγί, αλλα δεν πειράζει) αλλα κομμένα φρούτα σκέτα, κρέπες και τηγανίτες. Μα καλά, μόνος του τα έκανε όλα??
-Και κάπως έτσι μωρό μου, συνδυάζουμε την ανθυγιεινή διατροφή με την υγιεινή και έχουμε ενα τέλειο αποτέλεσμα!, μου λεει και με φιλά στο λαιμό. Νομίζω ότι θα λιποθυμησω...
-Μα καλά, μόνος σου τα έκανες όλα??
-Εντάξει, τα φρούτα και ταα αυγά δεν είναι και τίποτα. Την μερέντα φυσικά και την αγόρασα και τις τηγανίτες και τις κρέπες τις έκανα μόνος μου. Μου τις έκανα οταν ήμουν μικρός η μαμά μου και τώρα την συνταγή την θυμάμαι απ'έξω, αν και δεν μου τα έκανε συχνά. Όταν είχαμε χαρές, στα γενέθλιά μου, όταν ήταν χαρούμενη.
-Ήταν??, οχχχχ
-Όχι ζει, καλέ μου!
-Αχχχ ελα ρε μωρό μου και με τρομαξες... Ελα να φαμε γιατί πεινάω σαν λύκος!!
-Και εγώ όμως πεινάω, μου λεει χαϊδεύοντας μου τις καμπύλες μου καθώς πάει να μου βγάλει τη μπλούζα του.
-Εσύ έφαγες εχθές!! Αντε γιατί πολύ με κουράζεις, ούτε γυμναστήριο να πήγαινα! Τώρα θα φάω εγώ!
-Εντάξει...
-Παραπονιαρη...
-Μόνο για σένα, μου λεει φέρνοντας το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου αλλα τον διακόπτει το τηλέφωνο του.
-Ποιος είναι πάλι?!?!?? Ο Κώστας, μη μιλήσεις. Ελα ρε που είσαι? Τι πράγμα?? Και?? Τι να πω... Λυπάμαι πολύ... Αν βασανιζοταν τόσο καιρό τότε έπρεπε να αναπαυθεί η γυναίκα, οπα για κάθηστε μισό λεπτό ρε παιδιά... Τι έγινε ποιός πέθανε?? Κλείνει το τηλέφωνο και τον βλέπω προβληματισμένο.
-Τι είναι αγάπη μου? Γιατί τέτοια μούτρα??
-Η μαμά του Κώστα..., οχχ έλα ριξτο...
-Πέθανε...
-Τι??? Απο τι? Μια χαρά ήταν...
-Και δύο τρομαρες θες να πεις... Έπασχε εδω και δύο χρόνια απο καρκίνο και ο ανίδεος βλάκας, δεν είχε ιδέα!!!
-Μην τον κατηγορείς...
-Να μην τον κατηγορώ? Συγγνώμη αλλα αν δεν κοιτούσε τόσο πολύ, να κάνει τη ζωή του, θα γνώριζε. Αυτο δεν κρύβεται εύκολα σε τέτοια κατάσταση!
-Συγγνώμη, εχθές πέθανε η μητέρα του και εγώ έκανα έρωτα μαζί σου?? Πως θα τον αντικρίσω ξανά στα μάτια??
-Όπως το κάνει και αυτός.
-Δεν γίνεται... Έχω και τους τρόπους μου στη μέση... Δεν μπορώ να τον εγκαταλείψω τώρα, δεν καταλαβαίνεις?
-Οχι ρε Άννα, δεν καταλαβαίνω!! Αυτός σε έχει κερατωσει με τη μιση ήπειρο και εδυ κάθεσαι και μου λες αυτά που μου λες!! Ε συγγνώμη αλλα δεν καταλαβαίνω!, μου λέει και σηκώνεται πάνω.
-Εχω βρεθεί στη θέση του και είναι φριχτό!!, του λέω και πάω πάνω και ντύνομαι. Κατεβαίνω κάτω και τον κοιτάω.
Δεν μου μιλά και είναι θυμωμένος.
-Μην με ξαναπλησιασεις!!, του λέω και χτυπώντας πίσω μου τη πόρτα φεύγω.

Χρήστος pov
Έφυγε... Πάλι. Ναι αλλα την άφησα να φύγει... Πω... Πως τα έκανες πάλι έτσι ρε Χρήστο... Οπα κάτσε τι εννοούσε ότι έχει βρεθεί στην θέση του Κώστα??
Πέθανε κάποιος δικός της?? Ποτέ?? Και ποιος ήταν αυτός που τόλμησε να την απατήσει?!?!?? Πωωω ρε Χρήστο, έδωσες σημασία σε ασήμαντα πράγματα και όχι σε αυτά που πρέπει...

Κώστας pov
Πάει έφυγε... Γιατί ρε μάνα δεν μου μίλησες?? Γιατί??
Αφού ήμουν στο κόσμο μου, τα σημάδια θα ήταν μπροστά μου και δεν θα τα έβλεπα...
Το χθεσινό μου ραντεβού  το ακυρωσα και μάλλον δεν θα ξαναγίνει τίποτα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γιατί ρε μάνα??

Καλά τι έγραψα!! Τι έγραψα!! Πολλά λόγια δεν έχω να πω, παρά μόνο ότι η Άννα και ο Χρήστος τα έκαναν πάλι θάλασσα... Ο Κώστας πάλι, πάλι ραντεβουδακι είχε... Δεν μπορείτε να πείτε... Κύριος, να μην του πω καμία κουβέντα... Ή μάλλον οχι εγώ αλλά κάποιος άλλος... Και η μαμα του πέθανε... Μωρε μπράβο θα παει μπροστά αυτός, έτσι όπως πάει...Τον βλέπω να μας αφήνει χρόνους σε λίγο...
Φιλιά πολλά!