Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

Αστο καλυτερα

Εδω και 5 λεπτά εχουμε ξεκινήσει  και πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο, χωρίς ομως να μιλάμε. Φτάνουμε και μπαίνουμε στον ανελκυστήρα για να πάμε στο 4 όροφο. Μεσα στο χώρο το άρωμα του, εισβάλλει μεσα στις
αισθήσεις μου προκαλώντας το χάος.
Φτάνουμε στον όροφο μας και μου ανοίγει για να βγω.
-Λοιπόν, καληνύχτα, μου λεει.
-Ναι καληνύχτα.
Γυρνάει να μπει στο δωμάτιο του αλλα εγω απλα κάθομαι και τον κοιτάω.
-Δεν θα μπεις στο δωμάτιο σου?
-Τι? Α,ναι...Γ-Γεια!. Παω να ανοίξω άλλα τότε ειναι που καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ τώρα, μετα απο ολα αυτά αλλα δεν με πείραζε. Μπαίνω μέσα και κάθομαι στο κρεβάτι μου, αλλάζω ρουχα και.μετά επισκέπτομαι με πολύ ησυχια το μπανιο για να ξεβαφτω . Τα κορίτσια κοιμόντουσαν απο ώρα. Ξαφνικά ακούω επίμονα χτυπήματα στη πόρτα και τρέχω να ανοίξω για να μην  ξυπνήσει τα παιδιά. Με το που ανοίγω με αρπάζει και με κολλάει στο τοίχο. Ποιος αλλος βεβαίως... Ο Χρήστος.
-Δεν εχω ύπνο, εσύ??, μου λεει με την ανασα του να χτυπά τα χείλη μου.
-Οχι...
-Θέλεις να πάμε μια βόλτα με τη μηχανή??
-Τι? Ααα, ναι...
-Χαίρομαι, μου λέει ενω έρχεται ολο και πιο κοντά αλλα τον σπρώχνω.
-Άστο καλύτερα...
-Θα παμε..., μου λέει και με φιλάει απαλά. Δεν τον απομακρυνω.
Μετά από 5 λεπτά
Τελικα καταλήξαμε παλι στη παραλια που ειμασταν πριν.
-Γιατί με έφερες εδώ??, του λέω καθως τον βλέπω να βγάζει την μπλούζα του και  μένει με το παντελόνι του.
Και μετά χάνεται απο το οπτικό μου πεδίο.
-Εδω πάνω!.
Ειχε ανέβει πανω σε μια πέτρα και ηταν έτοιμος να... Πέσει???
-Κατέβα απο κει!!!
-Οπως θες, μου απαντά και βουτάει μεσα στο νερό. Μετά από λιγα δευτερόλεπτα βλέπω το κεφάλι του να ξεπροβάλλει μέσα απο το νερό.
-Μπες!!
-Με τίποτα!, του λεω και τον ξαναχανω.
-Χρήστο!! Χρήστο που εισαι??? Χρήστο δεν είναι αστεια αυτα!!!!!, τοθ λεω τρομοκρατημένη. Εκείνη την ώρα ομως μου περνάει απο το μυαλό. ΠΝΙΓΕΤΑΙ!!!! Παναγία μου!! Περνώ την απόφαση και βουτάω ετσι οπως είμαι.
-Χρήστο!!!!
-ΜΠΟΥΥΥΥΥ
-Αααα,λεω και του δίνω ενα γερό χαστούκι.
Με αρπάζει και με φιλάει.

-Μη...
-Κι εσυ μη μιλάς!, μου λέει μέσα από τα φιλιά μας.
-Και τι θα πούμε στους άλλους?? Γιατι έχουμε βρεγμένα ρουχα??
-Δεν θα μας δουν...
-Ναι αλλα θα δούνε τα ρούχα
-Ούτε αυτα θα τα δουν...
-Και πως θα γινει αυτό??
-Θα πάμε σπίτι μου, θα μείνουμε εκει, θα αφήσουμε εξω τα ρουχα μας, θα στεγνώσουν, λόγω της ζέστης που κάνει, και μετά θα φύγουμε για το ξενοδοχείο την ωρα του πρωινού, θα ανεβούμε πανω στα δωμάτια μας και θα στρώσουμε τα κρεβάτια μας και οταν θα ξυπνήσουν θα μας δουνε στο πρωινό. Αυτααα
-Και αν εχουν ξυπνήσει??
-Στις 8:00 το χάραμα?? Δεν το νομίζω.
-Και αν τα ρου....χα... δ...δεν..., του λεει με μεγάλη δυσκολία λόγω των μικρών του φιλιών ,σαν το  πεταρισμα των φτερών της πεταλούδας, στο στέρνο ,το λαιμό και το πρόσωπο.
-Εχω παντα ενα plan b
-Δηλαδή?
-Εγω θα αλλάξω στο σπίτι μου και αν δεν έχουν στεγνώσει ουτε και τα δικά σου η θα εμφανιστεις αργότερα με απλα μια καλη δικαιολογία η θα περάσουμε τώρα να παρεις( φιλί) απο το ξενοδοχείο. Τι προτιμάς??, μου λεει και με φιλά.
-Το...το...Ε κάτσε να σκεφτώ!!
-Σκέψου...Οσο εγω σε φιλάω μπορείς να σκεφτείς ελεύθερα. Εγω δεν κάνω τίποτα.
-Γκρρρρ.... Το δεύτερο
-Ελα πάμε!!!

:-) :-) :-) :-) Μικρες μου σοκολάτες, μαλλον ο Κωστας κοιμάται!!!