Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

Στη Γαλλία

Άννας pov
Πλέον το αεροπλάνο μου έχει προσγειωθεί και εγώ μόλις που πάτησα στο έδαφος της Γαλλίας. Άφησα ολα πίσω μου, τους φίλους μου και τον έρωτα μου, για το καλό μου. Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να μου έχουν ξεριζώσει και πετάξει την καρδιά μέσα σ'ενα φέρετρο και την έχουν θάψει βαθιά στο έδαφος. Απο τώρα και στο εξής ανήκω στη κατηγορία των ανθρώπων που λέγονται "ζωντανοί νεκροί". Αλλα θα το ξεπεράσω. Θα επιζήσω, οπως πάντοτε κάνω άλλωστε.
Ψάχνω μέσα στο πλήθος και βρίσκω τη νονά μου.
-Αγάπη μου, τι μου κάνεις??
-Άστα νονά... Πες μου εσύ καλύτερα τα δικά σου, γιατί τα δικά μου...
-Τι έγινε καλό μου?? Και πως αυτό το ξαφνικό?? Εσύ δεν ήθελες να φύγεις απο Ελλάδα.
-Πάμε σπίτι και θα σου τα πω. Ευτυχώς το σπίτι της νονας μου είναι μεγάλο παρότι έχει μόνο ένα γιο τον Μάριο και μια 5χρόνη κόρη τη Λιλη. Ο Μάριος είναι πολύ καλό παιδί και είναι ενα χρόνο μεγαλύτερος απο εμένα.

Ξεκινάμε από το αεροδρόμιο και μια ώρα μετά είμαστε στο σπίτι.
-Ο Μάριος?
-Είναι στο δωμάτιο του. Χάρηκε πολύ όταν έμαθε πως θα μείνεις εδω.
Ανεβαίνω τα σκαλιά και ανοίγω σιγά-σιγά την πόρτα του δωματίου του. Τον βλέπω να παίζει PlayStation και γελάω. Γυρίζει και με κοιτάει.
-Κολλημένος με το PlayStation εε??, μου λέει και απευθείας θυμάμαι το γαργαλητο που μου είχε κάνει για αυτή μου την ατάκα. Ενα λεπτό μετά με είχε σηκώσει στον αέρα και με έκανε σβουρες. Κρατιέμαι δυνατά πάνω του και γελάω.
-Χαχαχα
-Που ήσουν τόσο καιρό ρε μικρό?? Μαυρη πέτρα έριξες πίσω σου.
-Ελα μωρέ, μεγάλο δεν λες αλήθεια!! Εγω σε είχα πάρει αλλά εσύ αγρον αγόραζες του κεραμεος!!!, του λέω και σκάω στα γέλια. Πραγματικά αυτό το παιδί πάντα με έκανε και γελούσα. Καθόμαστε στο πάτωμα και πιάνουμε τα τηλεχειριστηρια
- Πες μου τα νέα σου.
-Θες να ακούσεις  ιστορίες του χειμώνα??
-Δηλαδή??
-Είναι σαν το χειμώνα. Μπορεί μια μέρα να έχει ήλιο αλλα να χιονίζει η να βρέχει όλες τις υπόλοιπες. Ε, έτσι ακριβώς ηταν και η σχέση για την οποία θα σου μιλήσω τώρα. Αν κάτι πήγαινε καλά μια μέρα όλες τις άλλες γινόταν κάτι αλλο και αυτό το καλό το γκρεμιζε.
-Για πες.
Αρχίζω να του εξιστορω όλη την ιστορία, από την αρχή χωρίς να παραλείψω τίποτα. Μ'εκείνον ήμασταν απο παιδιά πολύ κοντά και δεν ήθελε κανένας να με πληγώνει. Μέχρι στιγμής έχει κάτσει και με κοιτά χωρίς να με διακόπτει καθόλου.
-Κατάλαβες? Κατάλαβα να λες.
-Ναι, πως κατάλαβα πως ο πρώην σου ηταν ένας μεγάλος μα*****.
-Χαχα.
-Και τώρα?? Ολα απο την αρχή?
-Ακριβώς.
-Άρα δεν έχεις καμία παρέα εδώ?
-Εχω, εσένα. Εκτός από εσένα πάντως οχι.
-Ωραία, θα σου γνωρίσω τους δικούς μου.
-Οχι άλλες καλοκαιρινές παρέες! Να μου λείπουν! Θες να έχουμε πάλι καινούργια προβλήματα?? Ασε να εχω το κεφάλι μου ήσυχο...
-Και στο σχολείο?
-Ξέρεις ότι κάνω εύκολα παρέες. Θέλω απλώς λίγο χρόνο για να ανακμψω. Τίποτα άλλο.
-Καλα. Εγώ όμως θα βγω το βράδυ να το ξέρεις. Έχεις  λιγο ελεύθερο χρόνο ακόμα για να το σκεφτείς.
-Εντάξει. Ελα τώρα να σε κερδίσω.
-Ναι σιγά που θα με κερδίσεις. Εχω εξασκηθεί καλά κούκλα μου!,  μου λεει και με κοιτά καλά-καλά.
-Για να σε δω! Όποιος χάσει θα πρέπει το βράδυ να πέσει στη πισίνα με τα ρούχα.
Παίρνω ενα τηλεχειριστήριο και ξεκινάμε να παίζουμε. Πάντα απο μικρά παιδιά βάζαμε τέτοια στοιχήματα.

2ώρες μετα.
Έχασα!!! Δεν το πιστεύω!!!! Μα, ήμουν πάντοτε πάρα πολύ καλή!!!! Και το βράδυ θα πρέπει να πέσω στη πισίνα??
-Λοιπόν επειδή είμαι καλός αντί να πέσεις στη πισίνα, το βράδυ θα έρθεις μαζί μου που θα βγω.
-Οχι!!!
-Ναι και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό γιατί έχασες. Εκτός και αν προτιμάς την πισίνα.
- Τι?!?!?Τι ώρα να είμαι έτοιμη??
-Χαχαχα, το ήξερα ότι θα δεχθείς. Να είσαι έτοιμη κατά της 10:00. Ειναι ενα
pool-party. Θα μείνουμε εκεί οπότε να έχεις ρούχα μαζί σου και πιτζάμες.
-Καλααα, πάω στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ. Γειααα

Γεια σας σοκολατάκια μου...
Τώρα σχόλια για την κατάσταση στην οποία εχουν περιέλθει τα πράγματα... Σκούρα τα βλέπω...

Επίσης θέλω να ακούσω την γνώμη σας για τον Μάριο. Τον συμπαθησατε καθόλου η μπα???(φωτογραφία πανω)