Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

βόλτα-χαστούκι

ΆΝΝΑΣ POV
Εδώ και κατι μέρες με το Χρήστο δεν μιλάμε και γενικά δεν συναντιόμαστε καθόλου . Εκείνος βγαίνει πολύ με κάτι δικές του παρέες, μάλλον μια απο αυτές είναι και αυτή που γνώρισα και εγω. Εγω πάλι βγαίνω με τη Ρανια, τη Χρύσα, τη Στεφάνια, την Αλεξάνδρα οπως επίσης αρχισα να κάνω παρέα και με τη Θάλεια και τη Σοφι αλλα και με κάποια αγόρια όπως ειναι ο Αλεξ, ο Άρης, ο Νάσος και ο Χάρης. Βγαίνω και με τα αλλα παιδιά αλλα με αυτά ειναι που εχω ταιριάξει περισσότερο. Φυσικά και εξακολουθώ να κάνω παρέα με την κολλητή μου ενω συνεχίζω να μιλάω και με κάποιους αλλους φίλους μου. Ναι η αλήθεια είναι ότι ειμαι πολυ κοινωνικό άτομο. Η Ρανια βεβαίως εχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι κάτι υπάρχει μεταξύ εμού και του Χρήστου αλλα περιμένει εμένα να της μιλήσω. Ίσως και να το κάνω... δεν ξέρω, ειμαι επιφυλακτική σε τέτοια λεπτά ζητήματα μυστικών.

...
Τώρα με τα παιδιά έχουμε βγει έξω αλλά αυτός δεν είναι εδώ... Μπορεί και να έχει βγει και με καμία κοπέλα ή και με ολόκληρη παρέα, δεν ξέρω. Εγω είμαι στην αγκαλιά του Κώστα και περπατάμε ήσυχα. Η Ρανια καταλαβαίνει πως δεν είμαι καλά αλλα δεν μιλά. Ξάφνου βλέπουμε κάτι παιδιά με skateboard λίγο πιο πέρα, σε εναν υπαίθριο χώρο και ακούγεται μια φωνή.
-Έλα δείξε μου πως να κάνω, λέει η κοπέλα που απ'όσο φαίνεται την πέφτει στο αγόρι.
-Καλααα, της ανταπαντά. Για μια στιγμή... Την ξέρω εγώ αυτή τη φωνή...Την πιάνει απο τη μέση και αρχίζουν να προχωράνε.
-Τι ωραία που με κρατάς, του λέει και αυτός της χαμόγελα.
-Χρήστο, έλα απο δω ρε!!, του φωνάζει ο Κώστας. Γυρίζει, μας κοιτά και νιώθω πως δεν είμαι καλά...Δεν το πιστεύω ήταν όντως με άλλη κοπέλα. Η Ρανια καταλαβαίνει πως δεν είμαι καλά και έρχεται και μου πιάνει το χέρι για να πάμε λίγο πιο πέρα.
-Ρε μωρό μου που πας??
-Παω λίγο πιο πέρα, γιατί αμα καθήσω εδώ θα πλακωθουμε με το φίλο σου!!!
-Γιατί??
-Τι γιατί?? Αφου δεν τον παω!!! Ειναι ενας player μην ξεχνιόμαστε!!!!
Εσυ δεν έπρεπε να το ξεχάσεις ηλίθια!!! Λουστα τώρα ετσι όπως τα έκανες!!! Κανένας τους δεν αξίζει!!!! Τον εμπιστευτηκες??? Ποσο ηλίθια πρέπει να είναι μια κοπέλα για να το κάνει αυτό???
ΠΟΛΥ!!!
-Δεν θέλεις να σου δείξω πως να κάνεις?, μου λέει ο Κώστας.
-Μμμμ, ωραία ιδέα!!!
-Χρήστο μπορώ να δανειστώ το skateboard σου γιατί δεν εχω το δικό μου?
-Ναι...
-Οκ. Αννα ανέβα πάνω με το ενα πόδι κάτω και το αλλο ο άλλο πάνω. Για αρχή.
Με πιάνει απο τη μέση και αρχίζω να σπρώχνω και πρέπει να παραδεχτώ οτι είναι ωραίο... Και η αίσθηση των χεριών του πάνω μου ειναι εξίσου ωραία...
-Ωραία τώρα ,για λίγο, βάλε και τα δύο πόδια. Εκεί έτσι μπράβο!
-Κώστα ελα λίγο.
-Περιμένετε, μην κουνηθείς και μου πέσεις.
-Οκ.
-Τελικά, σου αρέσει??, με ρωτά ο Χρήστος αλλα εγω γυρίζω το κεφάλι μου απο την αλλη και δεν του απαντάω. Ξεκινάω να κάνω λίγο μόνη μου και τρέχει από πισω μου.
-Ααα!!, λεω σε μια στιγμή που χάνω λίγο την ισορροπία μου γιατί είχα αρχίσει να τρέχω για να φύγω μακρυά του. Με πιάνει και τον σπρώχνω.
-Ήρεμα.
-Άσε με!!. Παλι καλά που οι αλλοι είναι μακρυά και δεν μας ακούν. Βάζω και άλλη ταχύτητα και μετά απο λίγο κάνω μια στροφή και πέφτω κάτω στις κοφτερες πέτρες, χτυπώντας έτσι τα γόνατα και λίγο το κεφάλι μου.
-Αουτσ, πονάω!!, τρέχουν τα παιδιά και έρχονται πάνω μου.
-Μωρό μου! Τι έγινε, γιατί έπεσες, πονάς??
-Πήγα να κάνω λίγο μόνη μου...
-Αφού σου είπα να μην κουνηθείς..., μου λέει φιλώντας μου το κεφάλι.