Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

Επιστροφή στην πραγματικότητα

Φύγαμε απο το ξενοδοχείο και κινησαμε προς το σπίτι του. Μου ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε.Ειναι πολυ μεγάλο..
-Ουαου!!Είναι πολυ μεγάλο
-Αφου εδω μένω.
-Τι εννοείς??
-Εδώ μένω μόνιμα. Αν και υπάρχει μια πιθανότητα να μετακομισουμε αλλού.

Τι πράγμα???
-Που??
-Αθήνα.
Ευτυχώς... Μα τι λέω...Πρέπει να φύγω δεν...Μα τον θέλω...Θελω να το ζήσω, εστω μόνο για σήμερα.
-Πάω για μπάνιο, που...Που είναι??
-Επάνω πρώτη πόρτα δεξιά, τα σαμπουάν ειναι πανω, γεμίζεις τη μπανιέρα και μπαίνεις, μου λέει.
Μπαίνω μέσα, χωρίς όμως να κλειδωσω την πόρτα και βγάζω τα βρεγμένα μου ρούχα, ανοίγω το ζεστό νερό, το αφήνω να γεμίσει τη μπανιέρα και ριχνω μέσα πρώτα κάτι αιθέρια έλαια που είχε εκεί για χαλάρωση και μπαίνω. Τα σαμπουάν θα τα χρειαστώ σε λίγο, πρώτα θέλω
να χαλαρώσω λίγο για να σκεφτώ καθαρά. Αλλα που να προλάβω... Ακούω την πόρτα να ανοίγει και γυρίζω να τον κοιτάξω. Φοράει μόνο μια άσπρη πετσέτα και περνά πανω απο την όμορφη οδοντοστοιχία του την οδοντόβουρτσα.
-Τι??
-Τίποτα, του λέω και συνεχίζω να τον παρατηρώ. Εχει βαρύ, ωραίο παρουσιαστικό πράγμα το οποίο κάνει τη κατάσταση ποιό δύσκολη. Τελειώνει με την οδοντόβουρτσα και με κοιτά.
-Να έρθω??
-Γιατί που αλλού μπορούσες να πας??, τον ρωτάω με ναζί.
Κατεβάζει το πρόσωπο του με σκοπό να είναι κοντά στο δικό μου και η ανάσα του με χτυπά.
-Στο άλλο μπάνιο.

-Ααα,μπ...μπες..., του λεω και παει απο πισω μου και βγάζει την πετσέτα του. Κύριος σκέφτομαι. Του κάνω χώρο και μπαίνει πίσω μου. Βάζει τα σαμπουάν μέσα στο νερό και με αγκαλιάζει περνώντας τα χέρια του γύρω μου. Γυρίζω και εγω ετσι ωστε να ειμαι πλαγιαστα και ακουμπάω τα χέρια μου και το κεφάλι μου στο στήθος του.
Πραγματικά εδω μέσα είναι πολυ βολικά, σκέφτομαι.
Σαν να καταλαβαίνει την σκέψη μου βάζει το χέρι του στο πηγούνι μου με απώτερο σκοπό να τον κοιτάξω. Έρχεται πιο κοντά μου και ακουμπά ελαφρά τα χείλι του στα δικά μου. Το φιλί μας γινόταν εντονότερο όσο περνούσε η ώρα και δεν ήθελα να τελειώσει. Έτσι σε μια στιγμή μας γυρίζει ανάποδα και έτσι εγω βρίσκομαι απο κάτω του, μέσα στη μπανιέρα, με τα αιθέρια έλαια να μας χαλαρώνουν.
-Δώσε μου τα χέρια σου, μου λεει και του τα δίνω και εκείνος μου τα κρατά σφιχτά πανω από το κεφάλι. Παω να μιλήσω, να του πω πως δεν πρέπει αλλα εκείνος με σταματά.
-Μην μιλάς! Έστω για απόψε εισαι εδώ δική μου και υπαρχουμε μόνο εμείς οι δύο. Μονο εσύ για μένα και εγω για σένα, μόνο για σήμερα.
Μου λεει και όντως μόνο εγω είχα την προσοχή του όλο το βράδυ. Δεν υπήρχε κανένας άλλος ούτε και για μένα. Μόνο εκείνος ,έστω μονο για σήμερα θέλουμε να το ζήσουμε και ας ξέρουμε πως αύριο δεν θα είμαστε μαζί. Νιώθω πως πραγματικά πετάω στα σύννεφα, ξέρει πως να συμπεριφερθεί σε ενα κορίτσι, να το κανει να αισθάνεται ωραία. Τα λόγια του, οι κινήσεις του... Όλα!! Μου δείχνει αβίαστα τι νιώθει για μένα και εγώ ,για πρώτη φορα, νιώθω πλήρης. Υπάρχει πάθος και συναίσθημα μεταξύ μας ,αυτή τη στιγμή, που δείχνει πως αξίζει να δημιουργηθεί κάτι πολύ παραπάνω απο αυτό. Τα λόγια που μου ψιθυρίζει ανάμεσα απο τα φιλιά και τα αγγίγματα του, κάνουν τη καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή και να ζητά πολλά περισσότερα. Με κάθε βογγητο, κάθε επαφή, με καθε του άγγιγμα μια γλυκιά ανατριχίλα διαπερνά το κορμί και την ψυχή μου...
-Σ'αγαπάω
-Σε θέλω, του λέω και τον φιλάω
-Με έχεις..., μου ανταπαντά. Τώρα καταλαβαίνω πως τόσα κορίτσια την έχουν πατήσει άσχημα μαζί του. Έχει τα πάντα, παντού, σε όλους τους τομείς.
Καίω ολόκληρη απο προσμονή...
-Θα ξαναγινεις δική μου, με τη θέλησή σου πάντα, θα ξαναγυρίσεις παλι σε μένα,θα το δεις..., μου λέει αλλα εμένα το μόνο που καταφέρνει να μου ξεφύγει από το στόμα ειναι ενα επιφώνημα, τίποτα άλλο καθώς τα χέρια του ακουμπούν κάθε εκατοστό του σώματος μου, οπως και τα χείλι του. Πλέον εχω χάσει τη φωνή μου
και την επαφή με το κόσμο ολο...