Life is like a song

H14

Laura Pov:

Twee dagen later

Het was weer maandag ik zuchtte en pakte mijn boeken bijeen en stopte ze in mijn rugzak. Ik keek maar naar een ding uit en dat was Austin weerzien. Ookal was het van gisteren geleden. We hadden samen 'huiswerk' gemaakt. Veel was daar niet van in huis gekomen. Maar we moesten wel iets zeggen tegen zijn broer Jesse en mijn moeder.

We hadden de hele namiddag op Austin's brede bed gelegen. Het was zalig. Zo'n leersessies had ik nooit met Ethan gehad. Ik had ontdekt dat Austin niet alleen een fantastische zanger en gitaar speler was. Nee hij was ook nog een muzikaal talent op de piano. Wat kon die gast niet? Ik had hem niets verteld over dat ik ook zoveel met muziek bezig was. Dat hield ik liever voor mezelf want ik was echt niet goed!

Ik ging naar beneden en ging naast mam zitten aan de ontbijttafel. Ik besmeerde een boterham met confituur, zelfgemaakt door mam. De heerlijke smaak van bosbessen was overheerlijk zo vroeg in de ochtend. Ik genoot van elke hap en dronk ook met plezier een glas versgeperst fruitsap op dat mam op tafel had gezet. Zo'n ontbijten waren er meestal enkel op zondag als mam niet moest werken. 

"Moet je niet vertrekken?"vroeg mam terwijl ze op de klok keek. Ik was zo bezig geweest met het ontbijt dat ik niet eens had opgemerkt dat het ineens al veel later was en dus dringend tijd om te vertrekken. "Oeps" bracht ik in paniek uit ik racete naar boven en pakte mjn boeketas zo snel dat ik bijna van de trap viel. Ik riep gedag tegen mam en pakte mijn fiets uit de garage. Ik vertrok zo snel ik kon naar Nina. En kwam buiten adem, badend in het zweet bij haar aan.

"Hey, je lag lekker te slapen zeker?" grapte Nina opgewekt. Maar haar fleurige stemming verdween meteen toen ze terugdacht aan vrijdagavond. Ze wist nog steeds niets van mij en Austin. Hoe moest ik dit haar nu vertellen? En van Ethan...

 "Kom" zei ik en ik reed weg. Nina volgde me en ik legde alles uit over wat er was gebeurt en wat ik had gezien. Nina kon niet geloven dat Ethan me had bedrogen. Of ze wou het niet geloven misschien. Want ik wist maar al te goed hoe Ethan mensen naar zijn hand kon zetten. Daar was hij een pro in.

"Dus nu zijn jij en Austin samen?" vroeg Nina, ik kon zien dat ze eigenlijk dit al verwachtte van het moment dat ik hem terug zag. Waarschijnlijk hadden zij en Lucas daar al een heel gesprek over gevoerd. Maar ik wist niet zeker wat ze er van vond want ze vond Ethan heel erg aardig maar wat ze eigenlijk van Austin vond wist ik niet. Hoewel ik wel wist dat toen ik nog in Engeland was, Austin en Nina vrienden waren. Maar dat kon ook komen omdat Austin de beste vriend van Lucas was.

Ik knikte behoedzaam, misschien was ze wel boos omdat ik direct nadat ik had gebroken met Ethan al samen was met Austin. Maar tot mijn verbazing begon ze te glimlachen. 'Vind je dat wel goed?" vroeg ik nogsteeds een beetje op mijn hoede.

"Natuurlijk gekkie! Waarom zou ik het niet goed vinden? Ik zie heus wel hoe jullie naar elkaar kijken. En nu ik weet wat Ethan heeft gedaan kan ik niet geloven dat ik zo onbeschoft tegen Austin deed. Hij is een lieve jongen en hij verdient je! Natuurlijk hoop ik dat hij niet hetzelfde is als Ethan want ik zie dat je hem echt leuk vind. Ik vermoed zelfs véél leuker dan Ethan. En nog een pluspunt is dat Lucas en Austin beste vrienden zijn dus nu kunnen we gezellig met z'n vieren vanalles leuks doen. Zoals naar het strand gaan of samen gaan zwemmen, of misschien wel naar de bios..." Nina bleef maar door ratelen en ik knikte bij elk nieuw voorstel. Ik had haar bijna nog nooit zo enthousiast gezien. Een heel zwaar pak viel van mijn schouders, ik was echt opgelucht dat ze er zo over dacht. Ik mocht er niet aan denken mocht dat niet het geval zijn. Wat had ik dan gedaan? Mijn vriendschap met Nina op de proef gesteld of het uit gemaakt met Austin? Geen enkele mogenlijkheid leek aanvaardbaar. Maar gelukkig moest ik nu niet kiezen tussen mijn allerbeste vriendin of mijn vriendje. Daar was ik echt wel blij mee.