Life is like a song

H2

H2

-Vijf jaar later-

Austin Pov:

Hier ben ik dan Austin, zeventien jaar oud. Populair maar niet meer zo populair als vijf jaar geleden. Ik heb dag gezegd tegen Cassidy en haar groep nadat ze Laura hadden weggepest. Ik vond het zo erg voor haar, ik kan me nog herineren hoe ik als twaalf jarige jongen haar auto zag weggrijden. Ik wist toen niet dat ze wegging naar Engeland. Had ik het maar geweten...

Ik zag mijn beste vriend Lucas staan bij zijn kluisje, ook hij behoorde vijf jaar geleden tot de 'populaire' groep. Maar hij heeft net als mij besloten dat Cassidy te ver ging en nu zijn wij twee nogsteeds beste vrienden. En dan is er natuurlijk nog zijn vriendin Nina. Een heel tof meisje, maar absoluut niet mijn type. Ik was blij voor Lucas dat hij iemand had gevonden die bij hem pastte.

Ik ging naar Lucas toe en we waren aan het praten over ons huiswerk toen ik Nina een nieuw meisje zag omhelzen en ik moest toegeven dat ze best wel mooi was!

Ze kwam me zo bekent voor maar ik kon niet zeggen van waar ik haar kende.

Nina kwam met het nieuwe meisje naar ons toe. Nu ze dichterbij was zag ik dat ze echt wel heel mooi was, ze had bruin haar dat lichter was vanonder en ze had mooie chocolade bruine ogen. Ze droeg een roos topje met horizontale witte strepen en een zwarte broek. Ze droeg ook een licht blauw jeans vetsje en hoge roze sandalen.

Mijn hart versnelde toen ze naar me glimlachte, wat was ze toch mooi!

Maar toch leek het alsof ik haar kende, en hoe kwam het eigenlijk dat Nina haar kende?

"Hey jongens, dit is Laura" ze wees naar het nieuwe meisje. Dat was toevallig zo heette Nina's beste vriendin ook. Het kon toch niet dat... nee dat was onmogelijk.

"Hey" zei Laura, ze keek de hele tijd naar mij en het leek alsof ze me herkende. Maar van waar?

"Leuk je te ontmoeten Laura", zei Lucas, "Ik ben Lucas"

"Hij is mijn vriendje" zei Nina met een grote glimlach. Laura's ogen werden groot en ze fluisterde iets in Nina's oor. Nina giechelde even.

"En ik ben Austin" glimlachte ik, ik kon mijn ogen niet van haar afhouden.

"Eigenlijk heb ik jullie al eerder ontmoet." zei ze. Ik en Lucas keken elkaar even onbegrijpend aan.

"Ik zat hier vijf jaar geleden ook op school" verduidelijkte Laura.

"Ben jij Laura..." stamelde Lucas en hij keek Laura van top tot teen aan.

"Ja, dat ben ik. Maar hoe komt het dat jullie niet meer bij Cassidy zijn."

"We vonden het zo erg wat er gebeurt was dat we niet meer bij haar groep wilden horen." zei ik eerlijk.  

"Ja... Maar goed dat is verleden tijd het is leuk om jullie weer te zien." ze glimlachte breed en ik was sprakenloos. Hoe kon iemand zo hard veranderen?

Hoewel ik haar vroeger al schattig vond, was ze toch zo anders.

"Zo en hoe is het met jouw liefdesleven?" vroeg Nina. Laura begon een beetje te blozen. "Wel ik heb iemand leren kennen in Engeland en we zijn nu al bijna een half jaar samen." Laura glimlachte blij en Nina omhelsde haar enthousiast.

Ik was een stuk minder blij en het leek wel alsof ik Jaloers was... Nee dat kon niet. Laura was net terug ik kon niet verliefd op haar worden, of kon dat wel?

Nee ik moest het uit mijn hoofd zetten. Ze had een vriendje en ze was duidelijk heel blij met hem.

"En hoe is hij? Hoe ziet hij eruit??" vroeg Nina geinteresseerd.

"Wel, hij is super lief en hij heeft bruin haar en blauwe ogen." antwoordde Laura.

"Ik dacht dat je viel op jongens met blond haar en bruine ogen?!" zei Nina en Laura begon heel erg rood te worden. Ik weet niet waarom maar ik vond het heel erg leuk om te horen!

"Misschien", gaf Laura toe, "Maar Ethan is echt heel erg leuk en super schattig en hij begrijpt me zo goed! Ik mis hem nu al..." En dat vond ik helemaal niet leuk om te horen, ik werd zo jaloers! Ik moest hier weg!

"Sorry Laura en Nina maar ik moet weg. Het was leuk je weer te zien. Ik zie je nog wel. Daag!" zodra ik het had gezegd liep ik de gang uit. 

Ik wist niet wat me bezielde, Laura was gewoon zo... perfect en haar horen praten over een andere jongen maakte me echt heel erg jaloers.

Lucas kwam achter me aan en hield me tegen.

"Austin, waarom ging je zo ineens weg?" Lucas keek me vragend aan. Ik besloot te liegen, ik had echt geen zin om Lucas te vertellen dat ik jaloers was dat Laura een vriendje had! Het was niet dat ik verliefd op haar was, het was gewoon...

Oh, ik wist het niet meer. Waarom voelde ik me zo?

"Euhm, ik was een boek vergeten" zei ik vlug en ik wist dat Lucas niet overtuigd was.

"Dude, heeft dit te maken met Laura?" hij keek me doordringend aan.

"Waaaaaaaat??! Nee!!" zei ik met een hoge stem. Ik kuchtte en ging verder: "Hoe kom je daar nu weer bij?!" ik klonk niet echt overtuigd en dat leek Lucas ook niet te zijn.

"Oké, als jij het zegt. Kom we moeten naar ons klaslokaal. Of moet je eerst dat boek pakken?" hij keek me een beetje spottend aan. Ik schudde mijn hoofd en zei snel: "Ik pak het straks wel!" Ik vertrok en Lucas volgde me nadat hij kort had gelachen.

"Will geeft weer een feestje binnen twee weken, jij komt toch ook?" vroeg Lucas. William Worth, iedereen noemde hem Will, was een coole gast van een jaar ouder. Hij was de beste vriend van mijn broer Jesse. Mijn broer was ook een jaar ouder en leek heel erg op mij, alleen had hij bruin haar en was hij iets groter en spontaner vooral op het gebied van meisjes. Hij flirtte nogal veel. Will gaf vaak feestjes bij hem thuis. Hij had een groot zwembad en hij woonde dichtbij het strand. De perfecte locatie dus.

Ik, Lucas, Will en Jesse hadden een bandje samen. Ik zong de lead en speelde gitaar, Lucas speelde drum, Will speelde keyboard en soms ook mee gitaar en Jesse bespeelde de bas en soms ook mee gitaar.

Ik schreef de meeste liedjes alleen maar soms kreeg ik de hulp van Lucas, Will en Jesse. We waren nu bijna een jaar geleden met de band begonnen.

"Ja natuurlijk, dat wordt fantastisch. Will geeft echt de beste feestjes. Ik ben blij dat hij en mijn broer vrienden zijn en we samen in een band spelen." antwoordde ik.

"Ja daar ben ik het helemaal mee eens en ik heb super veel zin in dat feestje." zei Lucas glimlachend.