Life is like a song

H13

Hey, ik vind het echt heel erg leuk dat zoveel mensen mijn boek lezen en het leuk vinden! Het betekent echt heel erg veel voor mij!! <3

Ik heb enkele vriendinnen die ook een boek schrijven. Dus mischien zouden jullie zo lief willen zijn en ook eens hun boeken lezen. Het zou echt heel veel voor mij en hen betekenen! x

A long way... => jolientje

Famous => lenaatjex

Suvivors => xCaroo

Heel erg bedankt en nu tijd voor mijn hoofdstuk... Hopelijk vinden jullie het leuk! Please Comment&Vote <3

Austin Pov:

Elke minuut zonder Laura duurden eeuwen. Ik zat aan de ontbijttafel en keek naar de tikkende klok recht tegenover me. Wat ging het traag voorbij! Het leek wel alsof elke minuut een uur duurde. Ik tikte op de tafel en bleef maar naar de klok kijken. En tikte ongeduldig met mijn vingers op de tafel. Ik was al vroeg wakker en ik werd gek van heel de tijd op mijn kamer te zitten. Het leek net alsof de muren dichterbij kwamen. Dus nu zat ik hier aan tafel.

Gisteren was zo zalig. Ik had nog nooit zoiets gevoeld...

Ik zag Laura's super mooie gezicht weer voor me en droomde weg. Ruw werd ik wakker door Jesse die me plagerig met mijn hoofd in mijn boterhammen duwde. Ik keek hem een beetje boos aan. Maar ik was te goed gezind om lang boos te blijven. Ik dacht enkel aan Laura en mijn boze bui was meteen over.

"Krijg ik geen: Moet dat nu echt?!" vroeg Jesse een beetje in schok.

Ik schudde vrolijk mijn hoofd en veegde de kruimels van mijn gezicht af. Niets kon me vandaag deren. Ookal wilde ik wel dat het snel twee uur was want dan zag ik mijn mooie vriendinnetje weer. Een dromerige glimlach verscheen op mijn gezicht. Jesse had meteen door dat ik net een tikkeltje té blij was.

"Vertel op. Welk meisje is het deze keer? Of is het nogsteeds die Laura waarmee je in je kop zit? Ik heb slecht nieuws Austin maar ze heeft nog altijd een vriendje. En misschien wil ze je gevoelens niet kwetsen en zei daarom niets maar het is echt zo. Ik heb hem gisteren nog gezien en-" Ik onderbrak snel mijn broer  door te zeggen dat ze een ander vriendje had.

"Wie dan? ken ik hem? Ben je daarom blij?" bleef mijn broer maar ratelen maar ik keek hem veelbetekenend aan. Zijn wenkbrauwen schoten ongelovig omhoog. "Jij?" zei hij en hij keek zo ongelovig dat ik me bijna beledigd voelde. Maar ik trok me er niets van aan. Enkele dagen geleden hadden we nog ruzie en nu opeens waren we een koppel.

"Vertel me alles!" beveelde Jesse en hij ging op de witte stoel tegenover me zitten en keek me afwachtend aan. Ik lachte kort en begon alles uit te leggen. Heel gedetailleerd en Jesse luisterde zonder me te onderbreken. Ik glilmachte toen ik alles had verteld.

"Vertel me nu maar waarom je zo ongeduldig naar de klok zat te staren daarjuist? Hebben jullie afgesproken?" Ik glimlachte bevestigend.

"Je gaat zo toch niet?" vroeg hij spottend met mijn afgedragen jeans en oud dof rood T-shirt. Ik bekeek mezelf en zag dat Jesse een punt had. Zo kon ik me niet vertonen op mijn 'date' met Laura. Ik zuchtte. Wat wist ik nu over stijl? Voor de band kochten Jesse en Will alle kleding en moesten ik en Lucas enkel mee om kleding te passen.

Ik keek hoopvol naar Jesse, misschien zou hij me kunnen helpen? Hij begreep mijn blik en trok me naar boven. Hij deed mijn kleerkast open en zuchtte toen hij alle afgedragen T-shirten en gescheurde Jeans broeken zag. Maar ik had ook enkele hemdes die ik aandeed wanneer we optraden met onze band.