Life is like a song

H28

Austin Pov:

Ik weet niet waarom, maar ergens had ik gehoopt dat Laura gewoon op school was. Ik keek bij haar kluisje en tijdens wiskunde keek ik de hele tijd naar de deur. Verwachtend dat ze gewoon door de deur naar binnen zou komen en een excuse zou maken tegen de leerkracht. Met een rood hoofd zou ze dan naast me zijn komen zitten. Ik zou naar haar glimlachen en zij zou perfect terug glimlachen. Zo zou ze mijn dag perfect hebben gemaakt.

Maar hoe meer de tijd verstreek hoe meer mijn hoop vervloog. Ik werd meermaals aangeduid maar kon geen juist antwoord geven omdat ik niet oplette en niet naar de deur kijken leek voor mij als verraad.

Uren gingen voorbij en nogsteeds was Laura niet komen opdagen. En als ik het stemmetje in mijn hoofd moest geloven bleef dat ook zo. Ze was in Australië. Niemand kon daar iets aan veranderen. Zelfs ik niet.

Laura Pov:

Met een kloppend hart in mijn keel ging ik de I-blok binnen. Voor een grote witte deur bleef ik staan. Er plakte een groot bordje met 'Secretariaat' op de deur. Ik probeerde mijn ademhaling in bedwang te krijgen en klopte onzeker aan. Ik vroeg me af of ze de stille klop wel gehoord hadden en stond op het punt weer te kloppen toen plots iemand binnen in het kantoor "JA" zei. Ik ging binnen.

Het secretariaat was een ruime ruimte met overal kasten tegen de muren, met ongetwijfeld honderden dossieren van leerlingen in. Er stonden vier bureaus, met twee gloednieuwe computers op. Er was een iemand aan het werk, een gezette vrouw met kastanje-bruine krultje tot iets boven haar schouders. Ze had een vriendelijk gezicht en ze zette spontaan een verwelkomende glimlach op toen ze me naar binnen zag komen. Het was duidelijk dat zij degene was die me naar binnen had geroepen. Ik schatte haar midden de veertig.

"H-hallo," begon ik stotterend. Al vast geen goed begin.

"Zeg het is meisje, wat kom je doen? Je bent nieuw hier zeker?" ze keek me vriendelijk aan en gaf me een gerustellend gevoel. Ik knikte: "Ja, ik ben de nieuwe leerling Laura Lewis."

"Ik zal eens even kijken." De dame zette een leesbril op en begon gedreven te typen. Ze kon heel erg snel typen. Al snel knikte ze. "Laura Lewis, hier heb ik je. Je hebt je ingeschreven voor de opleiding Muziek&Toneel. Wat leuk een creatievelingetje hier. Dat hebben we graag op onze school. Hier heb je enkele papieren die je moet invullen. Het zijn gewoon enkele vragen, zodat de school je het best mogelijke aanbod kan bieden. Je moet bevoorbeeld schrijven of je muziekinstrumenten bespeeld, de vragen wijzen zichzelf uit. Ook heb ik een aantal brochures voor je met leuke activiteiten van de school. Helemaal niet verplicht, maar het zijn wel leuke 'once in a life time'-uitstappen. Zeker de moeite om eens te bekijken dus. Er is ook elk jaar een musical, de audities zijn al binnenkort dus dat moet je in het oog houden. Ook is er over een paar maanden een 'prom', zeker leuk!" ze keek me stralend aan en ik dacht aan Austin. Hij zou mijn date moeten zijn. Maar ik moest hem vergeten, hij was helemaal aan de andere kant van de wereld. Ik glimlachte dus maar zuinig. Ze had me wel een beetje overvallen met al deze informaties en brochures die ze in mijn handen had geduwt.

"En dan is er natuurlijk ook je lessenrooster. Jouw klas zit samen met de klas Muziek&art. Ook een hele toffe klas. Ik zal het kort even met je overlopen" Ze haalde ook een plattegrond te voorschijn en duidde enkele lokalen aan. Natuurlijk waren veel klassen helemaal aan de andere kant van de school. Dat was typisch en in zo'n school als deze onvermijdelijk.

"Zo veel succes nog! Ik weet zeker dat je het hier snel gewent raakt! Het is hier namelijk echt een heel plezante school! En vrienden maken voor zo'n mooi meisje als jij moet alvast geen problemen geven. Als er iets is, je kan hier altijd terecht!" Ze waaide me vrolijk uit en ging daarna weer aan het werk. Ze was druk typend bezig toen ik naar buiten ging. Het eerste uur had ik Wiskunde van Mevrouw Cannar, sarcastische: Yay! De dag kon niet beter beginnen! Ik zuchtte en ging naar buiten. De school was nu nog druk bevolkter als daarnet. Zaten hier echt zoveel mensen?