Life is like a song

H30 Prom Night

- Hier komt weer een bijzonder hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ik had veel plezier met het schrijven! En zeker voor jullie, jullie zijn allemaal echt fantastisch! Het betekend echt zoveel voor mij dat jullie mijn boek leuk vinden! Waarschijnlijk wordt dit het laatste hoofdstuk van 'Life is like a song' ... Maar niet getreurd ik ga verder!! Er komt een vervolg op life is like a song!! Waarin ik verder ga met het verhaal van Laura&Austin. Ik hoop dat jullie het super leuk gaan vinden en jullie blijven lezen! ♫♪♫

Niet vergeten te Voten&een comment achter te laten! Ik volg iedereen terug!! Allemaal super veel leesplezier! Ik hoop op leuke reacties!! <3 <3 -

Austin Pov:

Twee weken gingen in een sleur voorbij. Er was geen dag bij dat ik niet aan Laura dacht. Ik dacht meer aan haar dan aan wie of wat dan ook. Het gat in mijn borstkas werd groter iedere dag. Elke dag zat ik meer dan drie uur naar mijn computerscherm te staren, wachtend op een update van haar.

Ik vond elke foto die ze postte van haar leuk. Vaak kreeg ze over de honderd likes, ze was dus populair. Ik zag meerdere malen een comentaar van een jongen. Het deed me elke keer pijn om te zien hoe ze omging met die comentaar. Maar ik kon het hen niet kwalijk nemen, ze was mooier dan alle andere meisjes. Ze was bijzonder. Haar bruine haar lag altijd goed, elke outfit paste haar perfect en haar ogen leken de omgeving te laten verbleeken. Haar glimlach was zo perfect, dat mensen met haar zouden wisselen van gebit. En dan was er ook nog haar innerlijk dat net als haar buitenkant straalde.

Ik had geluk gehad dat ik eventjes met dit meisje was uitgegaan. Dat konden niet alle jongens navertellen. Ik had het voorrecht gehad haar lippen te mogen kussen. Het liefst van al wilde ik zo'n moment voor altijd laten duren.

Mijn mondhoeken gingen omhoog. Dat gebeurde regelmatig als ik aan haar dacht. Maar mijn ogen lachten niet mee. Ik mistte haar zoveel dat het pijn deed te lachen. Gelukkig te zijn. Dat was waarom ik al weken geen plezier meer had gemaakt. Zelfs mijn vrienden en mijn familie, en ook mijn muziek kon mij niet troosten. Niemand kon me de ladder aangeven om uit de put waarin ik vast zat uit te klimmen. Niemand kon me de weg wijzen naar de toekomst. Ik bleef rondcirkelen in een dode wijk waar alleen ik zat opgesloten. Alle kleur was verdwenen. Alles was een doffe kleurloze kooi School deerde me niet en mijn punten gingen zienderogen achteruit. Mijn ouders maakte zich zorgen. Vroegen meermaals of ik erover wilde praten, wilde de reden weten waarom het zo slecht met me ging. Lucas en Nina maakten zich ook zorgen. Ze probeerden me op te beuren op verschillende manieren. Maar mij aan iets anders laten denken was niet simpel. Ook de andere bandleden ergerden zich dood aan mij. Ik had nog nooit zo slecht gespeeld als de laatste weken. Ik zou er niet door verbaasd zijn als ze me vroeg of laat de band uit zouden zetten.

Al wou ik dat helemaal niet, ik kon me gewoon niet meer concentreren op de muziek. En het hielp ook niet dat alle liedjes me aan Laura deden denken. Het sneed diep in mijn hart om terug te denken aan de momenten waaraan ik de liedjes koppelde. Zoals de beach Party, maanden geleden. Er was toen zoveel gebeurt op dat feestje. Veel meer dan de meeste mensen wisten. En dan was er nog dat ene liedje Hero, ik had het voor haar geschreven en ik had het haar nooit laten horen al was ik het vaak van plan geweest. Ze wist niet dat al de liedjes die ik geschreven had over haar gingen.Ze wist niet dat ik elke seconde aan haar dacht.

Plots verscheen er een comentaar op haar nieuwste foto. "You look great! As always! <3 ly!" het was van ene jongen genaamd Logan Henson. Hij was ook degene die op de foto stond van haar eerste schooldag. Er waren daarna nog een aantal foto's gekomen waar hij bij opstond. Ik vond het eerlijk gezegt niet leuk dat er een jongen zo close was met haar. Ze kenden elkaar amper enkele weken en hij flirte nu al met haar via een foto. Ik hoopte maar dat ze niet viel op zo iemand als hij, een player. Het was misschien gemeen om zo van hem te denken en ik zou hem misschien wel aardig hebben kunnen vinden als hij niet aanliep achter het meisje van mijn dromen.