Love? What is it?

Παρτ 15 - Danger.

Και ξαφνικα εκει που δεν το περιμενει κανεις ξεπροβαλει στο κατωφλι της πορτας ενας καταιδρωμενος Βαγγελης.Ο Τζιμμυ μαλλον δεν τον προσεξε καλα και αρχισε να τον χτυπαει με το clob.Εμεις στην αρχη αρχιζουμε να χαχανιζουμε αλλα μετα η κατασταση ξεφευγει.Τον βλεπω να σοριαζεται στο πατωμα με αιματα να απειλουν να κανουν την εμφανιση τους στην μυτη του,ενω στα χειλη του ηδη ξεχειλιζουν αφθονα.Ο Τζιμμυ,μολις συνηδιτοποιει οτι τοση ωρα βαρουσε τον φιλο του,πεταει το clob στο πατωμα και πεφτει κοντα του.

Ο Βαγγελης μολις τον βλεπει,τον γυριζει αναποδα ωστε να ειναι αυτος απο πανω του και ο Τζιμμυ απο κατω του.Αρχιζει να του ριχνει,οχι τοσο δυνατες μπουνιες και να τον αποκαλει απρεπες επιθετα που ουτε νταλικερης δεν βριζει τοσο χυδαια.Επειτα απο λιγο σταματαει λαχανιασμενος και κανει την φρατζα του,παλι πισω οπως την ειχε και πριν.Ψωνιοοο!!

"Ρε μπουμπουνα.Δεν με εβλεπες;Καλα τυφλος εισαι;"τον ρωταει χλευαστικα και μετα γυριζει το βλεμμα του σε εμας που εχουμε,στην κυριολεξια 'λιωσει'στα γελια και μας κλινει το ματι.
Η αληθεια ειναι οτι ωρες-ωρες ο Τζιμμυ ειναι λιγο χαζουλης.

"Καλα ρε μαλακα.Αμα ηταν καποιος απο τους τοκογλυφτες τι θα γινοτανε;"τον ρωταει και αυτος και γελαει.Αυτα τα παιδια ενα καλο εχουν.Οτι,οτι και να γινει θα παραμεινουν μια ζωη 'παιδια'.
Αλλα δεν τους παρεξηγει κανεις.

"Καλα,καλα.Ηρθα για να παρω τα κλειδια του αυτοκινητου γιατι τα ξεχασα εδω."ολοκληρωνει την φραση του και σηκωνεται απο πανω απο τον Τζιμμυ και βηματιζει προς το μερος μου,κοιταζοντας με,με ενα ειρωνικο και ταυτοχρονως πονηρο χαμογελο.Μολις φτανει στο τραπεζακι το οποιο ειναι διπλα σε εμενα και με κοιταζει με μισοπονηρο ματι.Προσπαθω να αδιαφορισω αλλα...αποτυχανω παταγωδως.Μολις γυρναει να στριψει για να φυγει,η παλαμη του προσγειωνεται στον δεξιο γλουτο μου.Εχω μεινει να χασκω.Πως τολμαει και με αγγιζει ετσι;Ποτε του εδωσα εγω τετοιο δικαιωμα;Τι νομιζει δηλαδη;Οτι ειμααι 'σαν'αυτες τις τσουλες που πηδαει;Δες τ'πανε καλα Βαγγελακη!Ευχομαι πραγματικα να μην το εχει δει κανεις αυτο το συμβαν,αλλιως θα πεθανω απο την ντροπη μου.

Αυτος γυρναει και μου κλεινει το ματι και φευγει κυριος.Μολις φευγει οι αλλοι γυρνανε και με κοιτανε.Yeap..Σιγουρα ειδαν το συμβαν.

"Μην μιλησετε."τους προειδοποιω φοβιστηκα.Αισθανομαι αρκετα αβολα και ετσι αποφασιζω να φυγω.Αποχωρω απο το διαμερισμα αφηνωντας τον αδερφο μου πισω με τους αλλους.Μαλλον θα ερθει μετα.Περπαταω στους σκοτεινους δρομους της Αθηνας και βλεπω λιγοστο κοσμο στον δρομο.Λογικο.Εχει ηδη νυχτωσει.Ενα τετραγωνο απομενει και φτανω επιτελους στο σπιτι.Εχω βαλει τα ακουστικα στα αυτια μου και ακουω το Give me love του Ed Sheran.Ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια!Με κανει να νιωθω τι σημαινει η λεξη ΑΓΑΠΗ!Αλλα για μενα η αγαπη,μπορει να αργησει και να ερθει ή και να μην την βρω ποτε.

Μολις φτανω στην εξωπορτα,προσπαθω να βρω τα κλειδια στο μπουφαν μου για να ξεκλειδωσω.Μολις παω να τα βαλω,απο τους θαμνους διπλα μου ακουγεται ενας θορυβος.Αδιαφορω.Θα ειναι μαλλον καμια γατα.Ο ηχος ξαναεπαναλαμβανεται πριν λιγο μπει το κλειδι στην κλειδαροτρυπα.Τωρα αρχιζω να τρεμω.Ο ηχος,γινεται κροτος.Ξαφνικα ενας μαυροφορεμενος τυπος ξεπροβαλει απο εκει και εμενα μου πεφτουν τα κλειδια απο τα δαχτυλα και συγκρουονται με το κρυο δαπεδο.Ο φοβος κατακλυει το κορμι μου.Στεκεται ακριβως μπροστα μου και γω δεν μπορω να κανω βημα.Ξαφνικα σηκωνει το χερι του.

"Μην τολμισεις να αγγιξεις ουτε τριχα της."ακουω μια βροντερη φωνη πισω μου.Κατι μου θυμιζει αυτη η φωνη...

Heyyy!!!How are you;Ειδατε.Τυρισα την υποσχεση μου και εβαλα.Ελπιζω να σας αρεσε.Στην φωτο ειναι η Μαριαννα μας.
Ποια λετε να ειναι η φωνη που ακουσε η κοπελα;

Next chapter➡20-12..
See you...!❤