{Συνέχεια Vangelis POV}
Εδώ και ώρα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα. Πως συμβαίνει αυτό στην μαμά μου; Το σημάδι που άφησε στο λαιμό της, μοιάζει κάπως σαν δάγκωμα. Λες και την δάγκωσε κάποιος με κοφτερά δόντια. Ποιος έχει στις μέρες μας κοφτερά δόντια; Μόνο στα παραμύθια οι βρικόλακες! Για μια στιγμή. Βρικόλακες;
Όχι! Αυτό αποκλείεται. Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Παραμύθια είναι όλα αυτά. Θεέ μου, τι σκέφτομαι;
Έχουν περάσει δύο μέρες και με την Μαριάννα δεν έχουμε ξανά συναντηθεί από εκείνη την νύχτα. Λυπάμαι πολύ, αλλά με τόσα που έγιναν αυτί το ελάχιστο χρονικό διάστημα δεν είχα το μυαλό μου σε τέτοια. Όμως οφείλω μία συγνώμη! Την μαμά μου την κηδέψαμε εχθές (φτου φτου φτου φτου). Ήμουν ράκος! Η Μαριάννα δεν γνωρίζει ότι η μητέρα μου απεβίωσε. Θα το μάθει όμως από εμένα, σήμερα. Βγαίνω από το σπίτι μου και κατευθύνομαι προς το δικό της. Στο πεζοδρόμιο απέναντι βλέπω ένα αυτοκίνητο που το είδα και χθες. Ίδιες πινακίδες, ίδια όλα!
Το προσπερνάω αυτό και χτυπάω το κουδούνι της. Σε λίγο εμφανίζεται αυτή ντυμένη με μωβ πιτζάμες και αγουροξυπνημένη. Μάλλον την ξύπνησα. Λογικό να κοιμάται γιατί εχθές δούλευαν τα παιδιά μέχρι τις 6:00 το πρωί στο μαγαζί.
Το ποσό από τι έμαθα είναι σχεδόν συγκεντρωμένο. Ο Jimmy μας είπε ότι ο θείος του πούλησε κάτι παλιά ακίνητα που δεν τα χρειαζόταν και μας έδωσε τα χρήματα. Έχουμε 9.550€. Μας μένουν ακόμη αλλά 500€ για να ολοκληρωθεί το ποσό. Εγώ εχθές δεν δούλεψα. Δεν πήγα καν στο μαγαζί, έθαψα το πιο αγαπητό άτομο στην ζωή μου. Τα μαγαζιά θα σκέφτομαι;
Με κοιτάει με ένα ειρωνικό ύφος και στηρίζει τον κορμό της στην πόρτα. Άμα με βρίσει θα 'χει και δίκιο!
"Γειαα.."
"Μπα μπα. Πως και μας θυμήθηκες; "Ρωτάει με ειρωνικό ύφος. Έχεις δίκιο μωρό μου. Το ξέρω.
"Έχουν γίνει τόσα πολλά. Θέλω απλά να τα συζητήσουμε και να τα ξεκαθαρίσουμε όλα! "
"Μάλιστα. Περνά. "
Κάνει χώρο για να περάσω και 'γω μπαίνω μέσα. Κλείνει την πόρτα και την ακολουθώ που ανεβαίνει τις σκάλες. Μάλλον θέλει να πάμε απάνω. Φτάνουμε έξω από το δωμάτιο της και έτσι ξαφνικά γυρίζει και με φιλάει! Δεν αντιστέκομαι. Την φιλώ και εγώ. Εισχωρώ την γλώσσα μου στο στόμα της όπου συναντά την δικιά της και αρχίσουν ένα παθιασμένο 'παιχνίδι'! Την αρπάζω από τους μηρούς και την σηκωνώ ώστε τα πόδια της να είναι τυλιγμένη γύρω από την μέση της. Με επιτυχία καταφέρνω και βρίσκω το πόμολο της πόρτας του δωματίου της και την ανοίγω. Την πετάω στο κρεβάτι και την φιλάω ακόμη.
VOUS LISEZ
Love? What is it?
Fanfiction"Θα το περάσουμε μαζί αυτό, εντάξει μωρό μου; " "Σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου. Σε ευχαριστώ που με έκανες να αγαπήσω. Όλα αυτά που είμαι τα χρωστάω σε εσένα, Μαριάννα. " "Είσαι, όλα όσο θέλω να είσαι. "Του είπα και ένωσα απαλά τα χείλη μας. Ναι...
