Love? What is it?

Παρτ 21 - Στο club..

Έχουν περάσει κιόλας δύο μέρες και 'γω κάθομαι και συλογίζομαι τον προχθεσινό τσακωμό του πατέρα μου και του αδερφού μου.
Οι λέξεις και οι χειρονομίες που συνυρπίξανε παίζουν στο μυαλό μου σαν ταινία. Όλα αυτά που έλεγαν μου φαίνονταν τόσο άγνωστα για μένα. Το μυαλό μου έχει τόσα να σκεφτεί. Από την μία πως θα ξεμπλέξουμε τα αγόρια από αυτό φιάσκο με τους τοκογλύφους,από την άλλη η απρόσμενη πρόταση του Άρη να γίνω κοπέλα του,έπειτα η περίεργη συμπεριφορά του Βαγγέλη προς εμένα και τέλος τα παράξενα μυστικά που είναι θαμμένα και καλά κρυμμένα του πατέρα μου και του αδερφού μου.

Σήμερα αποφασίσαμε με τα παιδιά να δουλέψουμε όλοι στο club που έκανε πρόταση ο αδερφός μου, Τελικά θα εργαστούμε όλοι μας. Αν και περάσαμε εκστρατείες για να πίσουμε τον Βαγγέλη να δουλέψουμε και εμείς,τα κορίτσια.
Νιώθω λες και είμαστε στον Μεσαίωνα. Που οι άντρες απαγόρευσαν στις γυναίκες τους να βγαίνουν έξω από το σπίτι.
Είτε για βόλτα,είτε για να εργαστούν. Να νιώθουν χρήσιμες κάπου. Να αισθάνονται ανεξάρτητες. Μόνο που τώρα βλέπω πάλι το ίδιο έργο.

Ντύνομαι πρόχειρα. Βάζω ένα blue jean με σχισήματα,ένα μπλε τιραντάκι και το δερμάτινο μου από πάνω και τα μαύρα converse μου. Πιάνω τα μαλλιά μου μια ψηλή κοτσίδα και δεν βάφομαι σχεδόν καθόλου. Λίγο make up και λίγο κόκκινο κραγιόν.
Παίρνω τα κλειδιά του σπιτιού,κλειδώνω και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο του Τζίμμυ. Ναι,κανόνισα να πάω με αυτόν.
Τον χαιρετώ φιλικά και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο,αφήνοντας κόκκινο σημάδι χειλιών. Χασκογελάει και σκουπίζει το μάγουλο του. Βάζει μπρος το όχημα και ξεκινάμε. Καθ'όλη την διάρκεια της πορείας σκέφτομαι τον Βαγγέλη. Ναι ξέρω, αναισθησία μου να σκέφτομαι έρωτες και όχι ένα τόσο σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα που ήρθε στο φως πριν δύο ημέρες.

Σκέφτομαι εκείνη. Την Ευγενία. Να φοράει εκείνα-ο Θεός να τα κάνει φορέματα- να περνάει ανάμεσα στους άντρες κουνώντας προκλητικά τους γλουτούς της και να τους τρέχουν τα σάλια.Δεν με νοιάζει για τους άλλους,αλλά για τον Βαγγέλη. Που 100% θα του έχει πέσει το σαγόνι στο πάτωμα.
Φταίω να την ξεμαλιάσω;Όχι πείτε μου!

Σταματάμε έξω από το μαγαζί και βγαίνουμε έξω από το αμάξι. Περπατάμε προς το εσωτερικό club και ο Τζίμμυ δίνει ταυτότητα για να δείξει ότι είναι ενήλικας. (Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ, Τα αγόρια δεν είναι στις πραγματικές τους ηλικίες. Ο Τζίμμυ είναι 19 όπως και ο Άρης. Απλώς έχουν μείνει στις τάξεις και πάνε Γ' Λυκείου. Όπως και ο Βαγγέλης που τελειώνει. Αν και θα έπρεπε να είχε ήδη τελειώσει, γιατί είναι 18,5 πάει οσονούπω δηλαδή 19.)
Αφού εξετάσει ο πορτιέρης την ταυτότητάτου που καλύπτει ης βάρος και εμένα μας ανοίγει την είσοδο.
Κορμιά να χωρέσουν,καπνοί από τσιγάρα και τα παιδιά ξεθεώμενα να πηγαινοέρχονται πέρα - δώθε από τραπέζι σε τραπέζι και μετά πάλι πίσω στην μπάρα.
Αρχίζω να αμφιβάλλω που ήθελα να κάνω αυτήν την δουλειά.