Παρτ 34 - Σε αγαπώ..

473 41 0
                                    

"Βαγγέλη.."

"Ναι;"

Κοκκαλώνω! Αυτή.. Αυτή είναι γυναικεία φωνή..

"Εμ συγγνώμη, λάθος. "Λέω γρήγορα και κλείνω το τηλέφωνο. Πέφτω πάνω στο κρεβάτι μου και ξεσπάω σε κλάματα. Γιατί; Γιατί μου το έκανε αυτό; Επειδή είχαμε μία διαφωνία πάει κατευθείαν με άλλες; Μάλλον αυτό είναι, δεν μπορώ να τον καταλάβω. Δέχθηκα να τον βοηθήσω με το πρόβλημα του βαμπιρισμού, ήθελα να τον κάνω να ξεχάσει τον χαμό της μάνας του. Και αυτό είναι το ευχαριστώ; Να πηγαίνει με άλλη ενώ ήμαστε ακόμη σε σχέση;

Σκουπίζω τα δάκρυα μου και αποφασίζω να πάω να τον βρω. Πρέπει να μιλήσουμε, στο σπίτι του μπορεί να μην είναι αλλά εγώ θα κάτσω να τον περιμένω. Απαιτώ εξηγήσεις. Και αφού μου τις δώσει, είναι ελεύθερος να φύγει. Κατεβαίνω στο σαλόνι και κυριαρχεί μια σιγή. Σίγουρα κάνεις δεν είναι στο σπίτι μετά το προηγούμενο. Ακόμη καλύτερα για μένα ώστε να μην με ψάχνουν και σπάσουν τα τηλέφωνα.

Πάω ακριβώς έξω από το σπίτι του και καθίζω στο κατώφλι της πόρτας. Ένα απαλό ζεστό αεράκι χτυπά το κορμί μου και εγώ έχω αρχίσει να κρυώνω. Παρόλο που είναι τέλη Ιουνίου κάνει λίγο κρύο. Το σορτσάκι που έχω βάλει αφήνει σε θέα τα πόδια μου και δεν καλύπτει πολύ την περιοχή αυτή. Φέρνω τα γόνατά μου κοντά στην κοιλιά μου και γίνομαι "κουβαράκι".
Έχει περάσει ήδη μία ώρα και δεν έχει εμφανιστεί. Που είσαι ρε Βαγγέλη; Σε ποια αγκαλιά κοιμάσαι και πια χείλη φιλάς;

Εκεί που ακούω την μουσική μου ένας δυνατός θόρυβος με κάνει να ξυπνήσω από τον λήθαργο της μουσικής. Σηκωνώ το κεφάλι μου και τον αντυκρίζω. Τα μάτια του είναι κόκκινα. Σαν να έκλεγε ή ήταν κουρασμένος. Δεν μπορώ να καταλάβω.

Πάω κοντά του και κοντοστέκομαι να τον κοιτάζω. Μέσα μου γεννιέται μια επιθυμία να τον φιλήσω αλλά ξέρω ότι δεν πρέπει. Με απάτησε! Αυτό είναι αντιδεολογικό. Απλώς κοιτιόμαστε. Ξαφνικά με σπρώχνει και ξεκλειδώνει την πόρτα μπαίνοντας μέσα. Εγώ έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό με αυτήν του την συμπεριφορά. Αλλά ως εδώ Βαγγέλη! Έχεις να δώσεις κάποιες εξηγήσεις. Μπαίνω και εγώ με φόρα μέσα στο σπίτι και κοπανάω την πόρτα πίσω μου κλείνοντας την. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε.

"Θέλω να μιλήσουμε εδώ και τώρα. "

"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Νομίζω ότι σου είπα να μείνεις μακριά μου. Τι δεν καταλαβαίνεις κορίτσι μου; "Μου λέει φωνάζοντας. Γιατί μου συμπεριφέρεται έτσι; Τι καλό του έχω κάνει; Επειδή νοιάζομαι; Επειδή τον αγαπάω;

Love? What is it? Donde viven las historias. Descúbrelo ahora