Love? What is it?

Παρτ 20 - Απόκρυφα μυστικά..

Αυτό που βλέπω με κάνει να μείνω άφωνη . Ένας οξύθιμος Βαγγέλης περπατάει πάνω κάτω στο σαλόνι περνώντας τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του . Μόλις το βλέμμα του με αντικρίζει με κοιτάζει με δολοφονιτικότητα και βηματίζει προς το μέρος μου.
Μανούλα μου,αυτό δεν είναι καλό.

"Που στον δίαολο ήσουν τόση ώρα;"με ρωτάει φωνάζοντας . Δεν θέλω να παίξω με τα νεύρα του,οπότε δεν με παίρνει να αρχίσω τις ειρωνίες.

"Μία βόλτα ήμουν . Ηρέμισε."του λέω και ακουμπάω το χέρι μου στον θώρακα του . Παίρνει βαθιές ανάσες αλλά μόλις τον αγγίζω κλείνει για λίγο τα μάτια του και ύστερα τα ανοίγει κοιτώντας με άγρια . Έχουμε μία πάνα διαθέσιμη;

"Μην μου λες να ηρεμήσω . Με τον μαλάκα τον Άρη ήσουν έτσι δεν είναι;Τι έγινε σε πήγε στο σπίτι του και σε πήδηξε;"τα λέει όλα αυτά και πέρνει το χέρι μου και το κατεβάζει κάτω απότομα.
Εγώ από την άλλη νιώθω συντετριμένη . Πως μπορεί να μου μιλάει έτσι;Η καρδιά μου έχει χωριστεί σε χιλιάδες κομμάτια .
Δεν περίμενα να μου συμπεριφερθεί έτσι,ξέρω ότι μπορεί να με μισεί αλλά δεν αξίζω κάτι τέτοιο . Εξάλλου δεν του έχω δώσει και δικαίωμα να με αποκαλεί έτσι. Δεν θέλω να τον ξανά δω μπροστά μου...ΠΟΤΕ!!Όσο με μισεί αυτός άλλο τόσο τον μισώ εγώ.
Αυτόματα το χέρι μου κολλάει στο μάγουλο του αστραπιαία και το κεφάλι του γυρνάει από την άλλη πλευρά από το χαστούκι.

"Μην τολμήσεις να μου ξανά μιλήσεις ΠΟΤΕ!!Σε συχαίνομαι. Σου έδωσα εγώ ποτέ κανένα δικαίωμα να με λες έτσι;Ε;Μιλά ρε . Μιλά αν είσαι άνδρας.ΣΕ ΜΙΣΏ! "του λέω με δάκρυα στα μάτια και ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο μου. Πλησιάζω το κρεβάτι μου και πέφτω πάνω του. Τα δάκρυα ποτάμι. Η καρδιά χιλιάδες κομμάτια . Τι να κάνω Θεέ μου;Σε τι έχω φταίξει;Γιατί τα πληρώνω όλα αυτά;Τι του έκανα;
Μα..Δεν με νοιάζει πια. Να κάνει ότι τον φωτίσει ο θεός!Εγώ δεν θα βρίσκομαι μαζί του για να δω πως θα προοδεύει.

Περνάνε κάποια λεπτά και ακούω την εξώπορτα να κλείνει δυνατά. Μάλλον θα έφυγε. Ξαπλώνω ανάσκελα στο κρέβατι και κοιτάω το ταβάνι. Και ξανασκέφτομαι τι του έκανα. Μήπως ζήλεψε;Μήπως μας είδε με τον Άρη στο αυτοκίνητό του;Δεν καταλαβαίνω.Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Η συμπεριφορά του με πλήγωσε ανεπανόρθωτα.Ακούω έναν κρότο στην πόρτα και γρήγορα σκουπίζω τα μάτια μου από τα δάκρυα.

"Να μπω;"με ρωτάει ο αδέρφος μου. Για πρώτη και τελευταία φορά έχω την ανάγκη να του μιλήσω.

"Μπες."του δίνω την άδεια και ανοίγει την πόρτα.Νίωθω το στρώμα να βουλίαζει και ένα χέρι να με χαιδεύει στον ώμο μου.