Love? What is it?

Παρτ 25 - Μαζί..

{Οπτική γωνία Βαγγέλη }

Την φιλάω! Αυτό ήθελα να κάνω από την στιγμή που την γνώρισα. Να την πνίξω στα φιλιά και να μην την αφήσω να πάρει ανάσα. Ποτέ μου δεν είχα αισθανθεί για καμιά κοπέλα έτσι. Μόνο ικανοποιούσα τις ανάγκες μου και εξαφανιζόμουνα. Με τυχαίες κοπέλες ή και που γνώριζα. Αλλά δεν αισθάνθηκα το δυνατό για να αυτές. Ποτέ μου. Γνωρίζω ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις κάποιοι άνδρες έχουν πληγωθεί και αντιδρούν έτσι ή έχουν και ζήσει σε ακατάλληλες συνθήκες οικογένειας. Υπάρχουν πολλά τέτοια προβλήματα. Εγώ όμως δεν ανήκω σε αυτές τις κατηγορίες.

Η πόρτα έχει συρθεί προς τα μέσα και δύο ζευγάρια μάτια αισθάνομαι να μας κοιτούν. Όχι ρε γαμώτο τώρα! Κατεβαίνω κατευθείαν από πάνω της και αυτή φτιάχνει σύναμα γρήγορα την μπλούζα της. Αντυκρίζουμε και οι δύο τον αδερφό της να μας κοιτάζει. Εμένα με θυμό και αυτήν.. Με απαξίωση; Πραγματικά δεν μπορώ να προσδιορίσω την μάτια του.

"Λοιπόν.. Από το ένα μπήκε από το άλλο βγήκε. Θα το ξαναπώ μία και τελευταία φορά. Βαγγέλη σου είπα να μείνεις μακριά της για το καλό σας. Αλλά κυρίως, για το καλό σου. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα το να είστε μαζί αλλά αν και η αμφιβολία μου για σένα Βαγγέλη όσον αφορά τις γυναίκες είναι.. Τέλος σπάντων. Αυτό είχα να πω. "Λέει και αποχωρεί από τον χώρο. Η Μαριάννα ανασηκώνεται λόγο πιο πάνω και ακουμπά στο προσκεφάλι του κρεβατιού. Την κοιτάζω και δεν με κοιτάζει. Τα χέρια της έχουν αγκαλιάσει τα γόνατά της καθώς τα έχει τοποθετήσει στο στήθος της και το πρόσωπό της χωμένο εκεί μέσα. Πάω λίγο κοντά της και  παίρνω τις παλάμες της από το περίβλημα της! Με κοιτάζει με κοκκινισμένα μάγουλα. Οχ ντρέπεται που μας είδε ο αδερφός της σε μια τόσο προσωπική στιγμή.

"Ει, μην ντρέπεσαι. Όλα είναι οκ. "Της λέω ήρεμα και αυτή επιτέλους με κοιτάζει. Το είχα ανάγκη το βλέμμα της.

"Βαγγέλη.. Τι ζητάς από εμένα; "Η ερώτηση της έρχεται για να διαταράξει την ηρεμία μου. Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να μην την αφήσω από την αγκαλιά μου! Κάποιος ερωτεύτηκε, αλλά φοβάται να κάνει σχέση επειδή τρομοκρατείται μην πληγώσει την κοπέλα του. Κι όμως, αυτής της κοπέλας δεν αξίζει  να της συμπεριφερθείς έτσι.

"Το μόνο που ζητώ από εσένα είναι να κοιμάμαι και να σε νιώθω κοντά μου, να σε αγκαλιάζω! Να ξυπνάω και να βλέπω το πρόσωπο σου. Αυτό ζητάω."ολοκληρώνω την σκέψη μου που τώρα έγινε και φωνητική. Αχαμ, αυτό ζητάω από αυτή. Να είμαστε μαζί και να αφήσω τους άλλους να χτυπάν το κεφάλι τους στον τοίχο.

"Μου ζητάς να.."θέλει να πει αλλά κομπιάζει. Μάλλον ντρέπεται, κι όμως δεν την γνώρισα έτσι. Την γνώρισα δυναμική κοπέλα.

"Ναι, θες να είμαστε μαζί; "την ρωτάω χαμογελαστός και περιμένω την απάντηση που ελπίζω να με χαροποιήσει.

"Βαγγέλη, θέλω να είμαστε μαζί αλλά.. Υπάρχει κάτι το οποίο πρέπει να τακτοποιήσω πρώτα. "Μου λέει και πράγματι δεν ξέρει πόσο χαρούμενο με κάνει!
Αλλά, πιο είναι το πρόβλημα;

"Δεν ξες, δεν ξες πόσο ευτιχισμένο με κάνεις! Χαίρομαι που άκουσα αυτήν την απάντηση από το στόμα σου. Αλλά κοριτσάκι μου. Ποιο είναι το πρόβλημα σου;"

"Εμ κοιτά, πριν λίγες μέρες ο Άρης μου είχε ζητήσει να γίνω η κοπέλα του. Δεν του έχω απαντήσει βέβαια ακόμα. "Λέει και παγώνω. Τι πράγμα;

"Μάλιστα. "Λέω μονότονα και αυτή σαν να κατάλαβε την ξίνιλα μου, πλησιάζει κοντά μου και τυλίγει τα χεράκια της γύρω από τον λαιμό μου, προσφέροντας μου μια αγκαλιά που την είχα ανάγκη!

"Σςς.,Είμαστε μαζί τώρα ε; Μην στεναχωριέσαι. "Λέει καθυσιχιστηκά ηρεμόντας με.

"Ναι. Και είσαι μόνο δική μου! "Λέω κτιτικά και βάζω τα χέρια μου στην μέση της τραβόντας την κοντά μου δίνοντας μας ευχαρίστηση για ένα ακόμα παθιασμένο φιλί!

{Οπτική γωνία Μαριάννας }

Το φιλί δεν διαρκεί πολύ ώρα γιατί είναι απαραίτητο βέβαια να πάρουμε και μία ανάσα. Σήμερα νιώθω γεννημένη ξανά! Όσα ήθελα είναι τώρα μπροστά μου. Αυτός που θέλω είναι μπροστά μου! Τελικά ο Άρης, ήταν μάλλον μια παρηγοριά καθώς ο Βαγγέλης τα είχε με την Ευγενία τότε. Τότε; Ο Θεέ μου, δεν έχω χωρίσει.

"Βαγγέλη, με την Ευγενία έχεις χωρίσει έτσι δεν είναι; "

"Εμ, όχι. Αλλά όμως στο ορκίζομαι ότι αύριο όλο αυτό θα τελειώνει. "Δίνει την υπόσχεση του και 'γω κουνώ καταφατικά το κεφάλι μου. Μου χαμογελάει και με πιάνει από το χέρι και κατεβαίνουμε κάτω. Στο σαλόνι δεν παρατηρούμε κανέναν και έπειτα πέρνει τον λόγο αυτός:

"Χμμμ.. Πάμε καμιά βόλτα; "με ρωτάει και γνέφω. Βγαίνουμε από το σπίτι και μου κρατάει το χέρι σφαλισμένο στο δικό του, σφικτά.

Οδεύουμε προς το πάρκο της γειτονιάς μου και ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του. Αυτός μου το φιλάει και 'γω κλείνω τα μάτια μου. Εκεί που περπατάμε ακούμε μια φωνή.

"Μαριάννα, Βαγγέλη; "
Σκατά, σκατά, σκατά...

------------------------------------------------------------------------------------------
*
*
*
*
*
Sorry που άργησα να ανεβάσω. Ελπίζω να σας άρεσε!
Vote and comment please..