HER ŞEY YENİDEN

=Bölüm 14=

Bir önceki bölüm geciktiği için bu bölümü kısa süre içerisinde yazmaya çalıştım.Umarım bölümü beğenirsiniz. 

Diğer kitabım Sonsuza Dek'e de bakarsanız çok sevinirim :)

Keyifli Okumalar :)

Telefonumun çalması ile gözüme rimel sürüp telefonu açtım.

'' Efendim''

'' Hazırlanabildin mi ?''

''10 dakikaya hazırım ''

'' 10 dakikaya kapıdayım ''

''Tamam ''

'' Bekletme yalnız beni '' derken güldüğünü duyabiliyordum.

'' yarım saat yap sen onu ''

''İyi bende Pelin 'i ararım o bekletmez beni ''

'' Pelin'i ararsın öyle mi ?''

'' Öyle ''

'' Bende yoldan geçen birine sorarım eğer kabul ederse beraber geçiririz günü ''

'' Amacın o sokaktan geçenleri öldürtmek mi ?''

''Amacın beni katil etmek mi ?''

'' Sen kazandın Deniz Göz aşağıdayım istersen 4-5 saat sonra gel yine de beklerim ''

'' 5 dakikaya iniyorum '' deyip telefonu kapattım. Saçımı düzeltirken içeri ablam geldi . '' Deniz'' dedi telefonu göstererek '' Telefonda ki kadın seninle konuşmak istiyormuş''

'' Beni arıyorlarsa neden senin telefonundan arıyorlar ve neden benimle konuşmak istiyor ?'' dediğimde bilmiyorum deyip telefonu bana verip odadan çıktı.

'' Efendim''

'' Kızım...'' bu kelimeyi duymamla başımdan aşağı kaynar su dökülmüş gibi olmam bir olmuştu.

'' Kimsin sen nereden kızın oluyorum ben ''

'' Biz... dönmek istiyoruz.''

'' Bizim anne- babamız öldü. '' inanmak istemiyordum. Onca yıl sonra dönmek istemelerini bırak telefondaki kadın o olamazdı...

'' Kızım böyle konuşma lütfen ''

'' Ne lütfeni ya neden bahsediyorsunuz siz ''

'' Bak hatamızın farkındayız ve pişmanız ''

''Onca sene sonra mı pişman oldunuz. Gittiğinde 14 yaşındaydım ben! Sana gitme diye yalvardığım halde beni duymazdan gelip defolup gitmişken şimdi ne yüzle dönüyorsun !''

'' Haklısın ama...''

''Aması falan yok ! Bir daha sakın ama sakın ne ablamı ne de beni arama '' deyip telefonu kapatacakken '' baban ölüyor'' dedi. Şimdi buna üzülmem gerekiyordu değil mi ? ama o adamın ölüyor olması umurumda bile değildi.

'' Ne yapayım ha ! Gelip hayırlı evlat gibi mi davranayım onca yaptığınıza rağmen''

'' Çok özür dileriz ama size ihtiyacı var '' Melek içeri girdiğinde konuyu kapatmaya çalıştım. '' İlgilenmiyorum maalesef iyi günler '' telefonu kapattıktan sonra Melek'in meraklı bakışlarını yok sayıp numarayı engelleyip Melek'e uzattım. '' arayan kimdi ?'' telefonumu elime aldığımda Çınar'ın aramış olduğunu fark ettim. '' Önemli bir şey değil ben dışarıya çıkıyorum dolaşacağım biraz '' dediğimde kaşları çatıldı. '' Çınar aşağıda seni bekliyor Deniz ne oldu ?'' derin bir nefes alıp gülümseyerek '' bir şey olmadı hem sen benimle uğraşacağına sözlünle uğraşsana'' dediğimde bakışları yüzüğüne kayıp sırıtmaya başladı. Çantamı alıp '' ben çıkıyorum '' dedikten sonra kendimi dışarı attım. Çınar'la bir şeyler yapmayı bırak gelemediğimi söylemeye bile halim yoktu. Sanki saatlerdir ders çalışıyormuşum gibi yorgundum. Apartmandan çıktığımda Çınar beni görüp ''sonunda '' dediğinde başımı yerden kaldırmamla yüzündeki gülümseme solmuştu . '' Ne oldu ?'' dediğinde göz yaşlarımı daha fazla tutamadım. '' ne oldu Deniz '' gözlerimi silip '' Çınar bugün ben biraz yalnız kalsam olmaz mı ?'' dediğimde başını 'olur' anlamında salladı. ''Teşekkür ederim'' deyip yürümeye başladım. Onca yıl sonra geri dönmüşlerdi...