De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 6

Vervolgens ben ik na twee weken geheel klaar met herstellen maar het leven in 13 gaat door, ik hoef geen Visio meer of andere herstelling programma's, elke nacht blijf ik nachtmerries houden over de Arena en over wat komen gaat. Angst stapelt zich op en niet alleen bij mij maar ook bij mijn mede winnaars.

Ik moet elke dag naar de Psycholoog voor mijn angsten en nachtmerries, Julie traint vrijwel elke dag en ik zie haar niet vaak meer, en de momenten dat ik haar zie praten we niet veel meer. Rif en ik zijn ondertussen goede vrienden geworden en we zijn er klaar voor de Arena in te gaan, af en toe dwingt ze me om mee te gaan naar de Trainingen en dat doe ik.

Mijn broertje is op de helft van zijn Studie en mag over een half jaar aan de Slag, mijn moeder heeft haar draai helemaal gevonden in 13 en elke dag zegt ze wel Honderd keer hoeveel ze van me houd.

Betonie komt af en toe bij me op bezoek gewoon omdat we elkaar wel aardig vinden, Jorge en Judge komen vaak met me praten over de voorbereiding van de Spelen.

Nadat ik vaker ben gaan trainen heeft Selen een soort magische boog voor me gemaakt, hij is prachtig zwart die makkelijk in mijn hand past hij heeft verschillende sporten pijlen zoals: brandende, ontplofbare, en pijlen die aan iemands lichaam vast kleven en hem voor een lange tijd verdoven, en als laatste pijlen die wanneer ze een doel raken een gifgas verspreiden.

Sinds dien Trainen Rif en ik elke dag, Brice de jongen uit district 12 traint vaak met ons mee en ik geloof dat we elkaar wel mogen met z'n drieën.

Julie traint vaak met Mitch en Ray die Officieel Beroeps zijn en net als Julie elke dag Trainen, Julie word opgeleid tot een soort moordende vechtmachine.

Maar na 3 maanden in District 13 hebben gewoond is het de dag voor de opname dag, alle Winnaars zijn bij mij uitgenodigd om onze strategieën te bespreken.

Mitch begint met z'n plan: hier komt ie zegt hij opgewonden, aangezien we met 11 Winnaars zijn en we moeten vechten tegen 37 Winnaars is het handiger om ons in groepen op te delen zodat het niet opvalt. Nog een tip: vertrouw andere Winnaars niet, ze zullen of boos zijn op ons door onze daden of boos zijn op het Capitool.

Welke groepen vraag ik aan Mitch?
Hij pakt er een formulier bij en begint: Ray, Julie, Rhode en ik als een soort beroepsgroep, vervolgens dacht ik aan Selen, Rif, Sjoerd en Brice, vervolgend hebben we Odet, Cetric, en Drew.

Ik geloof dat iedereen instemt, Mitch stelt voor dat de beroepsgroep de andere beroeps erbij lokken en ze vermoorden, eigenlijk ben ik het daar op een Gruwelijke manier mee eens.

Ik denk nogmaals aan de groepen en Selen Rif en Brice zijn allebei oké, het zijn vrienden, bondgenoten.

Maar wacht zegt Selen, hoe is het met Glime en Gyvayno bij wie komen die? Hij aarzelt en zet Gyvayno bij Odet's Groep en Glime bij ze zijne.

Allemaal sterke Winnaars, een beroeps troep, en in mijn groep is een enorm sterke groep, die van Odet iets minder maar Odet en Cetric erg sterke spelers zijn en Drew is een beetje gek, niet gek op een leuke manier maar op een gestoorde manier.

De Winnaars verlaten mijn Kamer en Rif neemt me mee naar het Defensie Centrum, het Defensie Centrum waar Selen altijd bezig is maar vandaag is het helemaal leeg, we hebben allemaal vrij gekregen en blijkbaar wil Rif met me gaan trainen.

Helemaal leeg zegt ze vrolijk terwijl ze mijn hand pakt en er een rilling door mijn lichaam gaat, maar dan op een goede manier.

Ze sleurt me mee naar de schietbaan waar ik voor het trainen vraag welke spelen zij heeft gewonnen, blijkbaar was het de 85e spelen en die won ze op haar vijftiende net als ik, dus nu is ze 19.

Ze pakt een van de kruisbogen en wil graag laten zien wat ze tot nu toe al kan, ze is erg aandachtig bezig en vervolgens schiet ze drie pijlen recht door het hart aan haar tegenspelers.

Ik applaudisseer en vervolgend gaan we verder met trainen, ze heeft me geleerd om met een Drietand om te gaan en ik laat haar zien wat ik kan, ze lijkt dol gelukkig en voor de rest doen we wat oefeningen met Knopen, Messen, Bogen en als laatste hebben we het Zwembad voor ons alleen waar ze me leert zwemmen.

Na een uur of twee weet ik boven water te blijven en redelijk vooruit te komen, en ik voel me redelijk trots, ik besef nu dat 48 een enorm aantal Tributen is en dat er 37 dood moeten voor we de Arena verlaten.

Wanneer we allebei onze kleren weer aan hebben en het ondertussen 18:00 uur is en we zometeen moeten eten gaan we eerst op een bankje zitten en zeggen we niks tegen elkaar.

We zitten gewoon en op een begeven moment merk ik dat ze me aanstaat, wat is er vraag ik terwijl ik haar glimlachend aan kijk, niks zegt ze: ik kijk gewoon even naar je.

Ik voel dat mijn wangen rood worden en dat mijn maag aan het kriebelen is, ik voel iets raars, een bloeiend iets midden in mijn lichaam.

Haar gezicht komt dichterbij en ik kijk in haar Golvende blauwe ogen terwijl mijn gezicht automatisch mee doet, ik voel haar Adem bij mijn gezicht en we zijn nog maar heel iets van elkaar verwijderd, mijn hand glijd over haar wang en dan raken haar warme lippen de mijne.

Mijn warme lippen tegen de haren terwijl ik met mijn ogen dicht geniet van het Moment, haar hand strijkt over mijn rug en glijd zichzelf heel even onder mijn T-shirt en strijkt over mijn huid.

Mijn hart gaat elk moment sneller kloppen, elke seconde dat onze lippen elkaar raken klopt mijn hart sneller, Ik mis Tella iedere dag maar ik voel een soort magie tussen Rif en mij.

En tot mijn grote spijt verlaten haar lippen de mijne en zie ik dat ze rood word, het spijt me zegt ze terwijl ik een glimlach geef.

Dat was een erg fijn voor gerecht zeg ik tegen haar, ze grinnikt en knikt, ze veegt haar haar naar achter en zegt: dit moest ik even doen.

Dat vind ik niet erg zeg ik gelukkig, ze verteld dat ze al een tijdje iets voor me voelde maar dat ze niks durfde vanwege Tella, ze was bang dat ik haar niet vergeten was en dat ze vandaag voor de Arena haar gevoelens moest uiten.

Dat is mooi zeg ik, want ik voel ook enorm veel voor jou.. Ik denk heel even aan Tella's stralende lach maar ik weet dat ze blij voor me is, ik voel dat ze oké is.

Maar dan kijk ik langs Rif's gezicht heen en zie ik een kwetsbaar meisje staan, tenminste zo ziet ze er nu uit: Julie kijkt naar ons en wanneer ze merkt dat ik haar zie verdwijnt ze uit het Centrum.

Hoe lang staat ze daar al? Heeft ze onze kus gezien? Ons gesprek opgevangen? Zou ze jaloers zijn ofzo, ik dacht dat ze iets voelde voor Gyvayno, of voor iemand thuis.

Vervolgend dwalen mijn gedachtes af naar Rif, ze kust me nogmaals en pakt mijn hand vast en verteld dat we moeten eten volgens onze ijzeren armband..

Ik staar naar haar en ik denk alleen nog maar aan haar, tijdens het eten komt ze bij mijn Familie zitten en vertellen we mijn moeder het nieuws die erg positief reageert en meteen in Gesprek raakt met Rif over meiden dingen terwijl ik praat over mijn broertje en zijn studie.

Die avond slaap ik slechter dan slecht en speel ik de hele avond met de Hanger uit 7, ik lig de hele nacht wakker van Angst.