De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 9

Een kloppende hoofdpijn word steeds erger en mijn handen voelen over mijn hoofd die bloedheet is en vreselijk pijnlijk.

Ik klem mijn kiezen op elkaar en onder begeleiding van van genoeg bewakers worden we naar onze nieuwe Styliste gebracht, en ons nieuwe voorbereidings team.

Ik spendeer niet veel aandacht aan deze Capitool Freaks en zij lijken wel doodsbang voor mij te zijn want ze trillen allemaal, de Stylisten vinden dat ik een aantrekkelijk lichaam heb en dat we daar iets mee moeten doen.

Het maakt me vrij weinig uit maar ik lig op een soort Salon tafel, ze smeren een soort zalf rond de plekken waar baardgroei is zodat dat niet groeit in de Arena, het prikkelt een beetje maar het voelt wel lekker.

Ze rukken de District 13 kleren van mijn lijf zodat ik naakt overblijf op de Salon tafel, een geheel afgesloten kamer en de Stylisten epileren mijn wenkbrauwen, Knippen mijn haar zodat het perfect zit en vastgeplakt, ze knippen en schonen mijn nagels, ik mag nog even douchen maar ik mag ten strengste verboden niet met mijn haar onder de douche.

Vervolgend drogen zij me af en staar ik gewoon in de spiegel, ik word met een badjas aan naar een nieuwe kamer gebracht waar een Arts uit het Capitool voor me zit.

Hij bekijkt mijn wond en doet me even pijn, hij smeert er zalf op en maakt het schoon wat vrij pijnlijk is en vervolgend zie je mijn wond eigenlijk niet, het is wel redelijk pijnlijk maar voor de rest zie het er beter uit.

De kleurrijke figuren en Arts verdwijnen uit de kamer en nemen mijn badjas mee waardoor ik naakt achter blijf, ik ga op de tafel liggen en wacht gewoon af, het ziet er vast een beetje gek uit als je binnenkomt maar schamen doe ik niet meer.

Wanneer er iemand binnen komt is het een jonge vrouw die aandachtig naar me kijkt, ik sta op en pak haar hand om kennis te maken, de vrouw die er normaler uit ziet dan de andere maar wel gek is mijn Styliste haar naam is Jeanine en ze bekijkt me weer aandachtig.

Ziet er goed uit zegt ze waardoor ik raar opkijk, ze neemt mee naar buiten en ik vertel haar dat ik naakt ben, weet ik zegt ze Nonchalant, we komen langs veel bewakers en uiteindelijk haal ik mijn hand uit de haren.

We komen langs een raam waar verschillende soorten mensen staan die mijn naam roepen en foto's van mij maken, ze hebben borden vast met mijn naam en dat ze van me houden maar dit doet me vrij weinig.

Ik voel verschillende flitsen in mijn ooghoeken en we komen aan in een Stijlvolle kamer met verschillende kledingrekken.

Zo nou dit is mijn plan, ze heeft een Gilletje vast die er krab uit ziet, zwarte vingerhoedje handschoenen van leer net zoals het Gilletje, een een korte strakke broek met groefjes erin, en ze haalt uit de kast een soort van afgrijselijke cape.

Ik knik en ga zitten, dus zegt ze onaangenaam hier is je broek die je aan mag hebben, geen Boxer vraag ik? Is dat sexy vraagt ze? Moet ik sexy zijn vraag ik? Het publiek is dol op je Sjoerd en ze willen dat je knap bent.

Ik trek de broek aan die vredig comfortabel zit, de groefjes geven licht waardoor het de broek wel gaaf maakt, ik doe het Gilletje aan en daardoor zie je mijn gehele borstkast, dus waar is het t-shirt? Ze willen je lichaam zien schatje, schatje zeg ik? Ze word bang en ik bal mijn vuisten, mijn naam is Sjoerd Coldplay en zo word ik genoemd.

Trillend komt ze dichterbij en hangt ze de Cape rond mijn nek en ik merk dat de groefjes erin ook licht geven en dat is ook met het Gilletje, ik geef licht zeg ik opgewekt, het is best wel gaaf zeg ik terwijl ik d'r bedank.

Ze strooit een soort zand over mijn haar en Wanneer ik in de spiegel kijk zie ik dat de vonkelende steentjes lichtgeven en ik lijk wel een lamp maar ik moet toegeven dat het wel gaaf is.

Ik mag naar buiten en een licht briesje gaat over mijn borstkast en de broek zit redelijk strak bij een bepaalde plek, wat nogal vervelend is.

Ik loop naar de enorme hal waar verschillende koetsen staan met Prachtige Zwarte paarden, Sarah zou dit geweldig vinden, deze prachtige paarden zou ze dolgelukkig van worden, ze is dol op paarden.

Vaak als we naar het bos gingen kon ze rijden op wilde paarden en elke keer hetzelfde paard, dus ze bouwde een echte band op.

Sarah, die mis ik zo erg, Janson ook, ze voelen echt als een Broer en een Zus want ze voelen als Familie.

Ik loop naar een van de Paarden en mijn handen glijden over de prachtige gladde huid van de Paard, jij bent Veilig, veilig voor Snow, veilig voor deze afgrijselijke wereld.

Wauw weerklinkt een opgewonden stem van achter, deze outfit bevalt me wel zegt het prachtige meisje dat voor me staat: Rif.

Dankje zeg ik, het bevalt vast iedereen hier wel, behalve die daar zeg ze terwijl ze naar een beroeps troep wijst die niet van onze Winnaars zijn.

Ben je bang vraagt Rif? Een beetje, maar dat is iedereen hier hoe boos je ook kan zijn.. Iedereen is bang.

Haar handen glijden langs mijn borstkast naar beneden, ze glijden langs mijn heupen achter mijn rug en haar hoofd komt neer tegen mijn warme Borstkast, en ze voelt mijn hartslag.

Ik ben doodsbang, voor alles, mijn armen glijden langs haar ontblote rug die ook warm is, ik kus haar op haar hoofd en zij kust mijn hals, ik hou van je fluistert ze, heel erg veel fluistert ze...

Ik pak haar steviger tegen me aan en dan laten we elkaar los en bekijk ik haar outfit, een wijde hals, met een blauwe glinsterende jurk met een blauwachtige kroon op haar hoofd met prachtige diamanten, Hoge hakken waardoor ze bijna tot mijn ogen komt.

Julie komt op me af rennen en trekt me gelijk mee, wat is er vraag ik vragend? Sorry voor het onderbreken zegt ze opgewekt maar je moet even iemand zien.

En dan besef ik wie ze bedoeld, het is Gyvayno die 6 Wagens voor me staat, en daar staat hij, ondanks zijn make up ziet hij er slecht uit, slechter dam slecht.

Gyvayno roep ik terwijl ik harder begin te rennen, Gyvayno, hij schreeuwt mijn naam en we komen elkaar tegemoet in het midden waar al onze armen verstrengt raken, Gyvayno!!! Je leeft, je bent hier bij ons.

Ik voel tranen rond mijn wangen, tranen van blijdschap en geluk die me goed doen, mijn beste vriend is terug en Julie ook.

Sinds de Arena al niet meer gezien, we herhalen elkaars namen en ik merk dat we allemaal blij zijn, we houden van je fluister ik terwijl ik mijn neus ophaal.

We houden van je....