De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 18

Ik voel de naald door mijn huid heen glijden. Heel pijnlijk is het niet maar het is wel vervelend.

"Komt goed fluistert Selen" ik knik en denk aan District 7. Maar ook aan District 13.

Het is allebei mijn thuis. Alleen ik weet niet Hoelang 13 dat zal zijn, want wat gebeurt er als de Opstand is gewonnen? Wie word de leider?

"Marcus iniedergeval niet' daar zorg ik persoonlijk voor, hij probeerde Julie en mij te vermoorden.

Hoezo heeft Marcus ons willen vermoorden? 'Misschien wilde hij dat we dood zouden gaan in de Arena' maar wist hij dat vele van ons het zouden overleven, dus knapte hij het Zware werk zelf maar op.

En eerst moeten we de Opstand beginnen en winnen.

Wanneer mijn hals gehecht is glijden mijn vingers over het gek voelend stukje huid, het Gapende gat is geheel verdwenen. Nu zit er een hechting.

Rif komt meteen op me af en drukt een kus op mijn mond, ik kus terug en sta onmiddellijk op.

Het is nog steeds donker maar toch voel ik dat de zon elk moment tevoorschijn kan komen en het nog warmer maken dan het al is.

Mex die nog steeds bezig is met de Mutilant laat me zijn lichaam zien.

"Het ziet er nog angstaanjagender uit dan net, nog steeds met het kapmes in zijn hand geklemd en overal slijm"

Ik ruk het enorme kapmes weg uit de handen van het wezen en rijk het naar Selen.
'Wat moet ik daarmee?
"Jezelf verdedigen zeg ik haar met een glimlach"
Ze knikt..

Ik besluit even een kilometer terug naar de Rivier te lopen om mezelf van het slijm te bevrijden, Mex loopt mee als een soort bewaker terwijl rif en Selen vuur proberen te maken.

'Ik geloof niet echt dat Rif me geheel vertrouwd met Mex'

Zou ze denken dat Mex en ik wat hebben? Want dat is ABSOLUUT uitgesloten. Misschien komt het doordat ik zo mysterieus deed over haar bondgenootschap.

"Ondertussen is de zon weer aan de lucht verschenen en lijkt het wel 40 Graden Celsius.

Ik werp mijn benen in de geheel koude en afkoelende rivier en ik word al bijna de Rivier in gesleurd maar ik maak alleen even alles schoon.

Wanneer ik alles heb gewassen voel ik me beter dan net en het gekke is, is dat ik nog niet eens heel moe ben. Eigenlijk voel ik me geweldig.

Met een mes snijd ik de onderste helft van mijn Trainingsbroek af zodat ik het niet bloedheet krijg. "De mouwen van mijn T-shirt waren er gelukkig al af"

Mex en ik lopen zwijgend terug naar de rots waar we hebben overnacht en tot mijn grote geluk zie ik wat rook vanuit de steen komen.

Mex en ik beginnen allebei te rennen vol blijdschap.

"Wanneer we aankomen hebben Rif en Selen een enorm vuur aan weten te maken en braden ze stukjes vogel"

De geur van heerlijk vers vlees dringt mijn neusgaten binnen en dan voel ik meteen dat mijn maag op tilt slaat. Rif rijkt me een stuk vleugel aan en ik zet meteen mijn tanden in het vers gebakken vlees.

Binnen vijf minuten is de vleugel geheel verdwenen in mijn maag en neem ik nog een klein stukje borst wat over was.

We zitten allemaal in de schaduw van de rots en staren naar het hete vuur.

Op dat moment weerklinkt er een gil en dat lijkt vrij dichtbij en horen we een oorverdovend gegil uit het bos komen.

'Allemaal staan we op en staren naar het bos'

Weer een dode, 35 Tributen over.

Weer een concurrent minder grinnikt Mex vrolijk.

Misschien zijn we hier iets te open zegt Selen, we moeten Brice zoeken en een nieuwe schuilplaats zoeken.

"Ik ben het daar flink mee eens zeg ik" waarschijnlijk zal Brice in het enorme bos zijn zegt Mex.

Of hij is zo slim geweest een kant te kiezen die niemand kiest.. Zegt Rif nonchalant.

Aan de andere kant van de Vulkaan zeg ik hardop!

Wanneer we het er allemaal over eens zijn om Brice te zoeken besluiten we bergafwaarts richting de Vulkaan te gaan.

"Zo gezegd zo gedaan"

We komen bij de Rivier aan waarbij het lijkt alsof de Stroming steeds harder gaat stromen, wanneer ik mijn hand erin laat glijden word hij bijna meegesleurd in de stroming.

We kunnen maar beter via de Rivier naar de overkant gaan zegt Mex.

"Het is wel sneller zeg ik er gelijk achter aan"

Mex duikt zonder verder overleg de Beangstigende stroming in en verdwijnt al gauw het blauwe water in.

Selen raakt mijn schouder even aan en duikt ook het Water in.

Ik aarzel heel even maar dan duiken Rif en ik ook het verkoelende water in.

Ik hoef niet eens te zwemmen. Ik word gelijk de stroming in gesleurd en ik moet mezelf boven water houden.

Ik kan me niet weerhouden om te stoppen terwijl dat eerder wel kon. er komen verschillende golven water mijn longen binnen waardoor ik hap naar lucht.

Rif die een klein beetje zwemt begint aardig voor te raken en ik ben Mex uit het oog verloren, af en toe zie ik de zwarte haren van Selen nog boven komen maar meer niet.

Ik knal met mijn lichaam tegen een zwerfsteen en klem me daaraan vast. Ik probeer even adem te halen en dan valt me iets raars op: iets verderop is de Splitsing naar het bos en ik zie Mex haar drietand boven de golven uit steken.

Mex gil ik terwijl er water bij me naar binnen stroomt. Ik laat de steen los en hoop alleen maar dat ik niet het bos in word gejaagd.

Ik probeer boven de golven uit te komen zodat ik mijn richting kan bepalen.

"Al snel kots ik water uit en mijn ontbijt"

Wanneer ik bij de splitsing ben aangekomen klem ik me vast aan een rots die ik maar net vast kan houden aangezien hij zo glad is.

"Ik bekijk mijn omgeving en ik zie dat ik in de splitsing lig"

Mijn benen worden van onder water de richting van het bos in gesleurd terwijl mijn hoofd ergens anders heen wil.

Ik ben ook bang dat ik mijn boog elk moment los kan laten maar dat zal ik niet toelaten.

Dan glijden mijn handen van de steen af en bepaalt het duistere water mijn lot.

Ik glijd verschillende kanten op en knijp mijn ogen stijfjes dicht, ik krijg teveel water binnen waardoor het zou kunnen alsof ik verdrink maar ik hou mijn poot stijf.

'Er glijd iets geks langs mijn hand, nee het glijd niet het pakt me vast.

"Twee stevige handen pakken mijn arm en trekken me zijn of haar kant op, sterke handen? Dus niet die van Rif.

Terwijl diegene me aan land sleurt krabbel ik overeind en sputter ik al het water uit dat in mijn longen zat.

'Rif? "Waar is Rif denk ik alleen maar.

Maar ze staat vlak voor me samen met Selen starend naar mij, of naar iets achter mij.

Ik draai me om en op dezelfde lengte als ik staat Brice, winnaar uit District 12. Een van de drie winnaars.

Brice roep ik opgewonden terwijl ik mijn schouder tegen de zijne beuk, allebei lachen we en ik zie dat hij bloed op zijn voorhoofd, niet ernstig ofzo.

Ik ben zo blij je te zien roep ik tegen hem..

"Je hebt me toch maar weer gered"

'Tja, dat is mijn werk'