De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 10

Op deze momenten mis ik Judge en Jorge, het zou het allemaal net even wat makkelijker maken. Maar het voordeel is, is dat ze veilig in District 13 zijn en wachten tot ze ons kunnen bevrijden.

Julie en ik komen even in aanraking met twee Winnaars uit 7: Ahote en Adreia vriendelijk zijn ze niet...
Zo hier zijn de Verraders zegt de lange jongen, ik negeer de jongen en ontwijk zijn dodelijke blikken maar Julie kookt van woede.

Het draait uit om een lichte ruzie en ze worden door bewakers uit elkaar gehaald terwijl het meisje uit 7 en ik zwijgend blijven wachten, "mooie outfit klootzak zegt ze wanneer ze in haar wagon stapt.

Ik snap niet wat de Capitool Bewoners hebben met Naakte Winnaars want wanneer ik Julie's Outfit bekijk merk ik dat ze alleen een gestreepte BH aanheeft, een houthakkers bloesje als Bh, met een kort Rokje die hetzelfde lichtgevende patroon heeft als ik, haar haar zit gevlochten in een bepaald patroon en ze heeft hele hoge hakken aan.

De meeste winnaars hebben Outfits waarbij ze Naakte delen van een lichaam tonen wat ik overigens een beetje raar vind maar Snow wil een ongelofelijke spelen.

Vervolgens snap ik niet hoezo de tributen uit 7 zo Lullig tegen ons deden want we komen immers uit het zelfde District, en we hebben dezelfde afkomst.

Onze Stylist loopt nog even naar Julie en hangt een Bijl over haar rug alsof het een rugzak is wat enorm stoer staat, ik krijg een pijlenkoker met pijlen zonder punten, dat je overigens niet ziet, maar het lijkt voor de sier.

Over een half uur mogen we allemaal in onze koetsen stappen maar daarvoor komt er een meisje bij ons langs, ik schat haar rond de 25 en uit District 4 het vissersdistrict, hay zegt ze terwijl ze Julie haar hand schud, ik ben Meggy zegt ze zacht.

Oké zeg ik terwijl ik me voorstel en haar hand schud, ik wilde mezelf even voorstellen, Mex Stone uit de 80ste Honger Spelen. Mooie outfits complimenteerd ze ons, ze komt dichterbij en fluistert iets net verstaanbaars in mijn oor: ik weet dat dit een truc is, ik weet dat jullie nog steeds bij de Rebellen horen en ik weet dat alles nep is.

Ineens voel ik mijn hart in mijn keel kloppen, Julie ontkent meteen terwijl ik mijn angst voel opstijgen, wat als ze dit verteld? Misschien zelfs tegen Snow? Ik merk dat mijn lichaam warm word ook al gaat er een koude wind over mijn lichaam.

"Jongens maak je geen zorgen zegt ze tegen ons, ik zeg niks als....
Er komt een als, er komt een als, misschien dwingt ze ons iets af, iets onvervulbaar. Wat wil je Stone zeg ik terwijl ik rustiger probeer te worden, ik wil mee zegt ze, Mee? Waarheen?! Ik weet heus wel dat jullie gaan opstappen ook al weet ik nog niet hoe maar ik wil mee, mee naar District 13.

13... District 13? Hoe weet jij dit allemaal Mex zeg ik terwijl ik haar tegen de muur aan duw, hoe weet jij het enige en belangrijkste geheim van Panem? Ik ben slim zegt ze, ik kom dan misschien niet uit 3 maar ik heb dit soort sluwere spelletjes door van iedereen.

Ik neem aan dat we een Afspraak hebben, ze geeft me een knipoog en kijkt arrogant naar Julie, en ze loopt als een bitch weg, doei zeg ik terwijl ik haar loopje na doe wanneer ik naar de wagon loop, Julie schiet in de lach en ik stap in de wankele wagon.

We staan wachtend in de Wagon en ik zie in de verte een gezette grijs/wit harige man opkomen, President Snow... Hij is nog ver maar onze koetsen kunnen elk moment gaan bewegen.

Ik voel gerommel en klem mijn handen om de leuningen om me staande te houden, ik zet geen glimlach op zoals bij de eerste spelen, geen enkele Winnaar doet dat. En nu ik erover nadenk ken ik niet eens alle winnaars, er zitten ook een paar oudere bij van tegen de 40 maar ook juist jongere. De koets komt in beweging en ik voel een lichte wind opkomen en mijn haar beweegt niet..

Ik bekijk de Winnaars achter me en dat zijn district 8 winnaars: Brin en Jane. Brin is uit de 70ste spelen en Jane uit de 78e, Brin is dus al een stuk ouder.

Ik staar recht voor me uit en er weerklinkt een oorverdovend tromgeroffel, waarschijnlijk om alles een beetje spannender te maken, en dat doet het, kriebels voel ik opkomen in mijn buik en ik voel dat mijn handen trillen, misschien door de onstabiliteit van de wagen of juist door het idee dat ik dichter bij Snow kom.

Ik hoor Julie: Snow zeggen en er staat een gespannen maar toch boze blik op haar gezicht en haar haren wapperen naar achter, nu pas hoor ik het gejuich van het Publiek, de oneindig gekleurde mensen, de kleurrijke figuren die allemaal afgrijselijk zijn.

Ze roepen eindeloos mijn naam maar ook Julie's naam en af en toe die van een paar andere Winnaars, ik hoor ook dat Gyvayno's naam word geroepen.

Er komen rozen onze kant op, wit, blauw en rood, kaarten, beren en allerlei andere troep. Hoezo zijn deze mensen nog steeds zo dol op mij? En op Julie? Hoezo haten ze ons niet net zoals een groot deel van de andere Winnaars.

Zij zijn misschien blij want zij krijgen en een Spelen met Winnaars maar ook met het dubbele aantal net als bij de vijftigste spelen waar Haymitch Abernathy heeft gewonnen uit District 12.

Mijn lichtgevende kleren beginnen te vonkelen net zoals mijn haar, Julie's kleren doen hetzelfde, allebei kijken we opgewonden maar mijn blik verstard weer en af en toe wend ik mijn blik af naar het Publiek.

Het publiek blijft juichen en eigenlijk verraden wij ze gewoon, of niet? Of we redden ze eigenlijk, van Snow.

We rijden de gehele tijd langs het publiek en af en toe krijg ik een van de spullen die ze gooien tegen me aan maar ik luister vooral naar de trommels.

Pom, pom pom pom, pom pom, pom pom pom het ritme gaat af en toe sneller maar heel spannend is het niet...