De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 8

De hovercraft reis duurt ongeveer drie kwartier en ik lig met mijn hoofd tegen een kussen die ik heb gevonden, na ongeveer een half uur meld de piloot dat we over een kwartier terug zijn op de grond.

Er overlapt een rommelig geluid dat een paar minuten aan houd maar meteen weer stopt. Ik doe mijn laarzen aan en strik mijn veters, en kijk op naar Rif.

Rif loopt naar me toe en komt naast me zitten, ik pak haar hand en voel een warmhartig gevoel opkomen in mijn lichaam, onze warme vingers worstelen zich in elkaar en ik staar in haar diepe blauwe ogen, ik hou van je meld ik haar terwijl haar gezicht tegen mijn borst leunt.

Het rommelige geluid keert terug en houd weer een paar minuten aan de piloot meld dat we onze gordels moeten vast maken, ik zoek een lege stoel op naast Rhode en ik zet mijn gordel stevig vast die in mijn buik drukt.

Ik voel de druk door mijn oren suizen en de Hovercraft daalt en dat voel ik, ik klem mijn handen om de armleuningen en klem mijn kiezen op elkaar.

Wanneer de Hovercraft geland is merk ik een angstig gevoel opkomen en ik weet dat ik straks terug ben bij President Snow, ik ben terug in het Capitool.

Mijn handen worstelen zich samen met die van Rif en ik druk een kus op haar voorhoofd, vervolgens voel ik haar hand trillen en ze kijkt angstig uit haar ogen, het komt goed fluister ik in haar oor,.

Ik ben een stuk langer dan Rif en wanneer ik haar willen kussen moet ik wel naar beneden dalen en daarbij liggen we altijd samen in een deuk.

De deuren schuiven open en er stroomt daglicht naar binnen, een felle hete zon schijnt in mijn gezicht, mijn bleke huid komt weer in aanraking met de zon.

Ik fluister doei in Marcus zijn oor, en een stuk of 50 of meer vredebewakers verwelkomen ons bot.

Verschillende wapens worden op ons gericht en Marcus verteld dat het goed is, elke Winnaar krijgt vier bewakers om zich heen en Rif en ik worden gescheiden, ik fluister haar naam en de vredebewakers staan dicht om ons heen.

Er zitten twee pistolen tegen mijn schouders en twee tegen mijn rug aan gedrukt en met een strenge blik kijk ik recht naar voren, we zijn in de tuin van de President geland en we lopen langs verschillende rozen struiken die zeer sterk naar Bloed ruiken en dat is een misselijkmakende geur.

Snow's paleis staat recht voor ons en het lijkt steeds groter te worden, steeds mooier en vooral steeds enger, ik hou mijn blik stijf en wanneer we bij de trap van het Paleis aankomen worden we overgenomen door andere Bewakers met grotere geweren en andere Vredebewakers Pakken.

We worden de trap op begeleid en in de menigte van Winnaars zoek ik naar Rif, en dan vinden onze ogen elkaar " zij was ook naar mij op zoek en dat is een vredig gevoel.
Mijn lippen vormen een zin: het komt goed rif, ik maak een kus gebaar en wanneer ik dat doe grijpen vredebewakers handen de mijne, hij drukt handboeien rond mijn polsen en hij zet ze enorm strak waardoor ze F*cking hard klemmen.

We komen aan in een prachtige hal met marmeren muren en een enorme vaas met een grote roos erin, daarom heen zijn kringen gegraveerd, de vloer is zo mooi en schoon dat ik mijn eigen spiegelbeeld erin zie en er zijn vier gangen die allebei van waarde afnemen.

In het einde van de derde gang lijkt het net op een isoleercel en ik hoor druppels naar beneden druppelen, waar gaan we heen vraag ik aan de Vredebewaker naast mij.

Hij geeft geen antwoord en hij duwt me naar de gang aan mijn linker zeide, wacht roep ik waar gaan we heen? Ik kijk achter me en ik zie dat Rif Julie Mitch en Drew de andere gang in worden gedreven, Rif schreeuwt mijn naam en ik schreeuw de hare, maar een vredebewaker duwt zijn Pistool in mijn zij en ik kom snel overeind.

Rhode, Selen en Brice worden met mij mee genomen en ik vraag nogmaals waar we heen gaan maar dan op een bozere toon.
De vredebewaker verteld nu dat we naar onze Cellen worden gebracht en dat we morgen de Tributen Parade hebben, hoezo een cel schreeuw ik? Hij antwoord niet maar we komen aan bij een soort splitsing, er zijn twee inhappen waar elke een elektrische deur bevind met waarschijnlijk een cel erachter, twee vredebewakers staan er rustig voor met mitrieuren.

Selen en ik worden naar de tweede deur gebracht en dan ruk ik mijn armen los en geef ik de Vredebewaker een stoot recht in zijn gezicht, een trap in zijn buik en de eerste vredebewaker knalt neer tegen de vloer.

Selen doet hetzelfde en weet het wapen van een vredebewaker te krijgen en ik doe hetzelfde bij de bewusteloze bewaker, meteen komt iedereen in actie en verspil ik twee kogels aan een bewaker waarvan de eerste mis is.

Een bewaker verspilt een kogel die langs mijn schouder scheurt en een klein straaltje bloed veroorzaakt, ik schiet hem gelijk door zijn hoofd en gooi mijn lege pistool tegen de grond.

Ik trap een van de Vredebewakers in zijn buik en Selen schiet hem neer, ze laat het wapen vallen en Trillend staat ze naar mij te kijken.

Ik heb iemand vermoord zegt ze, ik, je hebt de Spelen overleeft zeg ik terwijl ik ineens een duizelig gevoel voel, ze wijst achter me en dan voel ik een steek in mijn achterhoofd opkomen.

Duizeligheid komt op en mijn lichaam knalt tegen de grond, eigenlijk zou ik boos moeten zijn op Selen, ze leidde me af, door haar zijn we niet ontsnapt, maar het is Selen dus het maakt niet uit.